ข้อที่ 6. ลุงเยื้อพูดเบาๆ ว่า “เขาโชคดีกว่าพวกเรา ไปสบายแล้ว ไปเย็นเสียด้วย” ความตายของเด็กสะเทือนใจกว่าผู้ใหญ่ พ่อแม่ของเด็กที่ถึงฆาตจะร้องห่มร้องไห้เจียนใจจะขาดรอนตามไป เกลือกหน้าเปียกน้ำตาอยู่กับศพที่อ่อนเปียกเย็นชืด ชาวบ้านที่มุงดูอยู่แน่นขนัดจะค่อยๆ ถอยออก เดินหม่นหมองจากไปทีละคนๆ จนเหลือแต่ญาติสนิทมิตรสหายของครอบครัวผู้ทุกข์โศกเท่านั้นเฝ้าผลัดกันปลอบประโลม บางคนก็ร้องไห้ด้วยอย่างสุดกลั้นความสังเวชใจ ลุงเยื้อก็ไม่วายจะเสียน้ำตาด้วยมือของแกที่ไม่สามารถจะเหนี่ยวรั้งชีวิตน้อยๆ นั้นไว้ได้ จะเอื้อมออกไปทำหน้าที่ปลอบโยนผู้เป็นพ่อแม่ของเด็ก จากเรื่อง อยู่กับก๋ง ของ หยก บูรพา “เขาโชคดีกว่าเรา ไปสบายแล้ว ไปเย็นเสียด้วย” เขา และ เรา ในที่นี้หมายถึงใคร