เรื่องนี้ต้องย้อนไปถึงสมัยรัชกาลที่ 5 ในสมัยนั้นเกิดโรคอหิวาต์ (หรือที่เรียกว่าโรคห่า) ระบาดหนักในพระนคร สาเหตุหนึ่งเกิดมาจากที่คนในยุคนั้นต้องบริโภคน้ำจากแม่น้ำลำคลองหรือน้ำฝน ที่มักมีเชื้อโรคปนเปื้อนอยู่มากมาย รัชกาลที่ 5 ทรงตระหนักในเรื่องนี้ และทรงมีพระราชดำริเห็นว่า ประชาชนควรได้บริโภคน้ำที่สะอาด ปลอดภัย พระองค์จึงทรงนำความรู้ที่ได้จากการเสด็จประพาสต้นยุโรปใน พ.ศ. 2440 มาก่อกำเนิดเป็นโครงการผลิตน้ำประปา โดยในช่วงแรกมีชื่อเรียกว่า “Water Supply” และมาเปลี่ยนเป็น “ประปา” ในภายหลัง
กิจการการประปา เริ่มเปิดใช้ในวันที่ 14 พฤศจิกายน พ.ศ. 2457 ซึ่งอยู่ในแผ่นดินรัชกาลที่ 6 มีชื่อเรียกว่า “การประปากรุงเทพฯ” โดยมีกรมสุขาภิบาลกำกับดูแล ต่อมาใน พ.ศ. 2510 ได้มีการโอนการประปากรุงเทพ กรมโยธาเทศบาล การประปานนทบุรี
การประปาเทศบาลนครธนบุรี และการประปาเทศบาลสมุทรปราการเป็นกิจการเดียวกัน เรียกว่า “การประปานครหลวง” อย่างที่เราคุ้นเคยจนปัจจุบันนี้นั่นเอง