“เราทำเพื่อการศึกษาครับ” ประโยคนี้ไม่ได้เกี่ยวกับงานเพลงของ สครับบ วงดนตรีที่อยู่ยาวมา 10 ปีแล้ว แต่หมายถึงการเรียนการสอนของ เอกเทคโนโลยีการศึกษา คณะศึกษาศาสตร์ ม.ศิลปากร ที่ทั้งสองหนุ่ม บอล-เมื่อย สครับบ เป็นศิษย์เก่า เนื่องในวันครูแห่งชาติ เลยอยากชวนเพื่อนๆ มารู้จักศาสตร์แห่งการศึกษา กับ พี่บอล-ต่อพงศ์ จันทบุปผา เด็กศิลปากรแท้ๆ ตั้งแต่ครั้งยังเรียนที่โรงเรียนสาธิต มหาวิทยาลัยศิลปากร วิทยาเขตพระราชวังสนามจันทร์

เหตุที่เลือกเอกเทคโนโลยีการศึกษา 
ตอนนั้นเลือกอักษรศาสตร์อันดับหนึ่ง พอมาลองดูว่าคณะศึกษาศาสตร์มีอยู่เอกหนึ่งคือ เอกเทคโนโลยีการศึกษา ซึ่งเกี่ยวข้องกับเรื่องการผลิตสื่อการสอน มีการถ่ายภาพ การวาดภาพ การลงสี อาจจะไม่ใช่งานศิลปะโดยตรง แต่ผมมองว่าอย่างน้อยที่สุดเราก็ยังได้คลุกคลี ได้อยู่ใกล้ๆ กับงานศิลปะหรือความคิดสร้างสรรค์ ก็เลยเลือกไว้อีกอันดับรองจากอักษรฯ แล้วก็ติดที่คณะศึกษาศาสตร์ เอกเทคโนโลยีการศึกษา ถือว่าได้ทำในสิ่งที่ตัวเองชอบ เพราะตอนอยู่โรงเรียนก็ชอบวาดภาพชอบถ่ายภาพอยู่แล้ว

วิชาฝึกสอนของเอกเทคโนโลยีการศึกษาต้องทำอะไรบ้าง
ความแตกต่างระหว่างเอกเทคโนโลยีการศึกษากับเอกอื่นๆ ในคณะศึกษาศาสตร์ค่อนข้างชัดเจน เอกภาษาอังกฤษ เอกสังคมศาสตร์ เอกประถมศึกษา พอถึงปี 4 จะต้องไปฝึกสอนเป็นคุณครู แต่เอกเทคโนโลยีการศึกษาไม่ได้เข้าไปสอนนักเรียน แต่ไปอยู่ในห้องโสตทัศนศึกษา ผลิตสื่อ ทำบอร์ด ทำสื่อการสอนต่างๆ เด็กทารก เด็กประถม เด็กมัธยม มีความสามารถในการรับสื่อไม่เหมือนกัน เราจะต้องเรียนรู้เพื่อที่จะเลือกผลิตเลือกใช้สื่อได้อย่างเหมาะสม แต่เพื่อนๆ บางคนก็อาจจะไปอยู่โปรดักชั่นเฮ้าส์ บริษัทโฆษณา สุดท้ายการสร้างสรรค์สื่อก็ต้องอิงเข้าสู่การศึกษา เราทำเพื่อการศึกษาเป็นอันดับหนึ่ง

สมัยผมที่เลื่องชื่อจริงๆ คงเป็นเรื่องรับน้อง ศึกษาศาสตร์จะไม่เหมือนคนอื่น หนึ่งคือเรามีการรับน้องผู้ชายก่อน ซึ่งค่อนข้างที่จะเข้มกว่า เพราะยุคนั้นยังมีความเป็นต้นตำรับสูง มีระบบโซตัส แต่ไม่ได้ใช้กำลังนะ เป็นเรื่องของจิตวิทยา โดยเฉพาะคณะเรามีเอกจิตวิทยาซึ่งเป็นการเรียนรู้จิตใจคนอยู่แล้ว ใช้วิธีกดดันด้วยคำพูดล้วนๆ เราโยนปัญหาให้น้องใหม่แก้ปัญหาว่าคุณจะนำพากลุ่มเพื่อนไปได้อย่างไร ตอนนั้นไม่อยากให้ถึง 4-5 โมงเย็นเลย คือไม่อยากไปแต่ต้องไป สุดท้ายมันก็ผ่านมาได้นะครับ พอเรารู้วัตถุประสงค์ก็เป็นอะไรที่สนุกดีแล้วเอามาเล่าต่อได้ มันเป็นเรื่องครั้งหนึ่งที่ผ่านไปให้เราคิดถึง

สิ่งสำคัญของการเป็นครู

ผมว่าต้องรักการถ่ายทอดครับ อย่างที่อาจารย์บอกไว้ว่าคุณครูก็เหมือนเรือจ้าง ลูกศิษย์ก็เหมือนผู้โดยสารบนเรือเรามีหน้าที่พาผู้โดยสารไปส่งให้ถึงฝั่ง แต่ระหว่างทางเราพายเรือส่งเขาแบบไหน เขาได้ประสบการณ์ที่ดี เขาได้รับการเรียนรู้ การถ่ายทอดที่ดีจากเราหรือเปล่า เขาขึ้นฝั่งแล้วสามารถเดินต่อไป เจริญเติบโตที่ไหนต่อได้หรือเปล่า ผมอาจจะระบุเป็นคำพูดไม่ได้ แต่คนที่เป็นครูที่ดีจะรู้เองว่าสิ่งที่เราอยากถ่ายทอดให้ลูกศิษย์ได้รับรู้ การที่จะมีอะไรให้เขาติดตัวไปเมื่อวันที่เขาจากเราไปใช้ชีวิตต่อต้องมีอะไรบ้าง

นอกจากนี้ผมคิดว่าคงเป็นเรื่องของความใจเย็นนะ ผมชอบคุณครูใจดี การถ่ายทอดที่ดีเกิดจากที่เรามีสติและค่อนข้างใจเย็นพอสมควร และก็ควรต้องรักการอ่าน รักการมองเห็น รักการดู คือหาอะไรเข้าตัวตลอดเวลา แล้วย่อยผ่านตัวเรา ผ่านประสบการณ์ ผ่านความรู้ของเราแล้วถ่ายทอดต่อไป

แนะนำน้องๆ ที่สนใจอยากเรียนคณะศึกษาศาสตร์ 
เชื่อว่าเด็กส่วนใหญ่คงไม่มีใครสนใจอาชีพครูนัก ผมก็เป็นหนึ่งในนั้นในช่วงเวลาหนึ่ง แต่สุดท้ายเมื่อได้เรียนจบจากคณะศึกษาศาสตร์แล้ว ผมรู้สึกว่าอาชีพครูเป็นอาชีพที่มีเกียรติและมีความภาคภูมิใจในอาชีพ เราได้เห็นลูกศิษย์เราจบการศึกษาออกไปแล้วเติบโตเป็นคนดี มีอนาคตดี มีชีวิตการงานมั่นคง แม้ว่าตอนนี้ยังเล่นดนตรีอยู่ ยังทำบริษัทเอกชนอยู่แบบนี้ แต่ยังคิดอยู่เลยว่าถ้ามีโอกาสได้ทำงานเกี่ยวกับการสอน ไม่ต้องประจำก็ได้ หรือได้ทำอะไรที่ได้ถ่ายทอดความรู้ประสบการณ์ในด้านนี้ก็คงดี ถ้าใครลองดูความชอบของตัวเองแล้วเข้าข่ายประมาณนี้ ผมว่าคณะศึกษาศาสตร์หรือครุศาสตร์แต่ละที่ก็มีความน่าสนใจในแต่ละเอกไม่แพ้กันครับ