หากพูดถึง โรส-ศิรินทิพย์ หาญประดิษฐ์ ในวงการเพลง อาจถือได้ว่าเธอเป็นหนึ่งใน Diva นักร้อง นักดนตรี และนักแต่งเพลง เจ้าของเพลงประกอบละครและเพลงคัฟเวอร์สุดฮิตที่มีผลงานออกมาอย่างต่อเนื่อง ในอีกด้านหนึ่ง น้อยคนนักที่จะรู้ว่าความสามารถทางภาษาของโรสก็ไม่ธรรมดา โรสเป็นศิษย์เก่ารั้วประสานมิตร มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ คณะมนุษยศาสตร์ เอกภาษาอังกฤษ ที่เธอยอมรับว่า “ภาษามีเสน่ห์ในตัวเอง”

  

โรสเริ่มสนใจเรียนด้านภาษาอังกฤษตั้งแต่เมื่อไหร่
เริ่มจากตอนเด็กๆ คุณพ่อได้ทุนไปเรียนต่อที่ฮ่องกง โรสเลยได้เรียนโรงเรียนนานาชาติ พอกลับมาที่เมืองไทยประมาณ ป.6 เราก็รู้สึกว่าภาษาต่างชาติเป็นสิ่งที่รู้แล้วดูฉลาดและสื่อสารกับคนอื่นได้มากกว่าแค่คนในชาติ ถ้ารู้หลายๆ ภาษาก็ยิ่งดี พอจบ ม.ต้นก็เลยลองเรียนภาษาฝรั่งเศสด้วย แต่เรียนแล้วไม่รุ่ง เพราะโรสเป็นคนที่จำเก่งก็ต่อเมื่อคนรอบข้างต้องใช้ภาษาอังกฤษด้วย เหมือนตอนอยู่ฮ่องกง แต่พอมาเรียนภาษาฝรั่งเศส เราไม่ได้ใช้ตลอด คราวนี้พอจบ ม.6 ก็รู้สึกว่าเราได้ภาษาอังกฤษแล้วเลยอยากเรียนภาษาจีน ตอนที่เอนทรานซ์เลยเลือกเอกภาษาจีน

จุดพลิกผันที่หันมาเรียนเอกภาษาอังกฤษ
ด้วยความที่คิดว่าถ้าได้ 3 ภาษาชีวิตก็คงจะรุ่งเรืองมาก เรียนได้หนึ่งปีก็เริ่มรู้สึกว่าไม่ไหว เพราะตอนนั้นเริ่มทำงานร้องเพลงแล้ว ภาษาจีนต้องใช้เวลาเยอะจริงๆ เราต้องมานั่งคัด ต้องมานั่งเขียน ไม่ใช่แค่ภาษาจีนหรอกทุกภาษาตราบใดที่ไม่ใช่ภาษาแม่ของเรา ก็เลยขอย้ายไปเรียนเอกอังกฤษ โรสชอบวิชาดราม่า (Drama) เป็นวิชาการละคร ต้องตีบทละคร อ่านบทละคร เล่นละครเวที ซึ่งทุกปีจะจัดละครเวทีที่พูดเป็นภาษาอังกฤษ

โรสมีส่วนร่วมอย่างไรกับละครเวทีภาษาอังกฤษบ้าง
ตอนนั้นโรสได้เล่นเป็นแม่บ้านของตัวร้าย ต้องฝึกวิธีการจิกกัดและประจบประแจงเจ้านาย แต่งตัวต้องใส่ชุดป้าๆ ก็ตลกดี เราต้องจำ ต้องท่องบท แล้วไปแสดงอะไรที่ไม่ใช่ตัวเรา ละครเวทีนี้เป็นธรรมเนียมของเด็กเอกอังกฤษชั้นปี 4 จัดแสดงกันทุกปี และจะคล้ายกับงานคืนสู่เหย้าด้วย เพราะจะมีอาจารย์ มีรุ่นพี่ที่จบไปแล้วกลับมาดู และรุ่นน้องก็จะมาดูรุ่นพี่ด้วย

เสน่ห์ของภาษาอังกฤษ
แต่ละภาษามีการเรียบเรียงเรียงลำดับประโยคต่างกัน อย่างภาษาไทยกับภาษาอังกฤษเวลาเรียบเรียงก็ไม่เหมือนกันแล้ว พอเรารู้ว่ามันต่างกันอย่างไร ทำให้เราได้คิดมากขึ้นเวลาที่เราจะพูด และก็ยังมีคำพูดสวยๆ แต่ละภาษาก็มีแนวของตัวเอง สุภาษิตไทยเราจะแปลให้เป็นภาษาอังกฤษยากมาก บางทีก็เป็นไปไม่ได้เลยที่จะแปลให้ชาวต่างชาติเข้าใจได้ร้อยเปอร์เซ็นต์ หรือว่าชาวต่างชาติจะแปลเป็นภาษาไทยแล้วเข้าใจ ทุกภาษามีเสน่ห์ของมัน และถ้าเรายิ่งได้เรียนรู้ก็ยิ่งเหมือนกับได้เปิดโลกเรามากขึ้นค่ะ

สิ่งสำคัญของนักเรียนภาษา
ความกล้าที่จะพูด บอกตรงๆ ว่า เด็กไทยสมัยโรสไม่ค่อยกล้าพูด เป็นเพราะว่ากลัวว่าถ้าพูดผิดแล้วเพื่อนจะหัวเราะ กลัวว่าชาวต่างชาติฟังแล้วจะหัวเราะ ก็เลยไม่กล้าพูดกัน พอยิ่งไม่กล้าก็เลยยิ่งไม่ได้ฝึก ยิ่งไม่เก่ง เพราะฉะนั้นถ้าอยากเรียนแต่ไม่กล้าก็เรียนได้ แต่ถ้ามีความกล้า ได้ฝึก ได้ใช้ กล้าถามอาจารย์ กล้าคุยกับฝรั่งอย่างนี้ เราจะไปได้ไกลกว่านั้น
 

โรสสามารถนำสิ่งที่เรียนไปประยุกต์ในการประกอบอาชีพอะไรได้บ้าง
เพื่อนๆ หลายคนจบไปเป็นแอร์โฮสเตสบ้าง เลขาบ้าง งานเกี่ยวกับภาษาอังกฤษก็เยอะ เพราะว่าเวลาเรียนจะมีวิชาการเขียน Business English เริ่มต้นแค่การสมัครงาน เราก็จะมีภาษีดีกว่าคนอื่นเพราะเราได้เรียนวิธีการเขียนประวัติภาษาอังกฤษในภาษาที่สละสลวยกว่าคนอื่น หรือเวลาทำงานเราก็ได้ใช้สิ่งที่เราเรียนมาด้วย อย่างเช่น กานำเสนอเป็นภาษาอังกฤษ เราก็ได้เรียนวิชาพรีเซนต์


ฝากถึงน้องๆ ที่สนใจอยากเรียนคณะมนุษยศาสตร์ เอกภาษาอังกฤษ 
โรสว่าเลือกเรียนที่ชอบดีกว่าเรียนตามเพื่อนเพราะว่ากลัวไม่มีเพื่อนใน มหาวิทยาลัยเราหาเพื่อนใหม่ได้อยู่แล้ว อย่างที่สองคืออย่าเลือกเรียนเพราะพ่อแม่บังคับเลย สำหรับโรสถ้าโดนบังคับเราจะไม่มีความสุขในการเรียนและทำให้เราเครียดหนักขึ้น ยิ่งตอนนี้การแข่งขันเด็กมีสูงมาก อยากให้เลือกเรียนอะไรก็ได้ที่เราถนัด ถ้าคิดว่าเราถนัดภาษา ถ้าเราชอบหลงใหลในภาษาก็มาเรียนภาษาอังกฤษหรือว่าภาษาอะไรก็ได้ที่เราอยากเรียน สำหรับภาษาอังกฤษก็ดีตรงที่เป็นภาษาสากล เป็นภาษาที่สองที่เราพูดกัน ไม่ใช่ว่าเราจะเรียนเพื่อเข้าใจชาวต่างชาติ แต่ทำให้เราสื่อสารง่ายขึ้นในชีวิตการทำงานเมื่อเราจบออกมา