อีสป
หมาป่ากับลูกแกะ
มีหมาป่าตัวหนึ่งกินน้ำอยู่ที่ต้นลาร มันเห็นลูกแกะน้อยอยู่ไกลๆ เจ้าหมาป่าจึงรีบวิ่งอ้าปากเข้าหาลูกแกะ
“เจ้าวายร้าย กล้ามาเดินย่ำน้ำที่ข้ากินให้ขุ่นอย่างนั้นหรือ” หมาป่าตะคอกใส่
“ข้ากินน้ำที่ปลายลำธารนี่ จะไปกวนน้ำตรงต้นธารให้ขุ่นได้อย่างไร” ลูกแกะตอบ
“หากเข้าต้องตายเหมือนกับพ่อของเจ้าที่คงถลกหนัง เจ้าคงหมดโอกาสที่จะมาหาข้ออ้างเช่นนี้ได้หรอก”
หมาป่าตะคอกใส่
“ตอนนั้นแนยังไม่ได้เกิดบนโลก” ลูกแกะว่า
“เจ้านั้นมันช่างไม่มีความคิด ไม่สำนึกตน รู้หรือไม่ว่า บรรพบุรุษของพวกเจ้าเกลียดชังพวกข้ามานานแล้ว เมื่อ
ชะตาชักนำให้เราได้มาพบกัน เจ้าต้องเป็นผู้ชดใช้”
เมื่อหมาป่ากล่าวดังนั้น มันก็ตะครุบลูกแกะซึ่งไร้ทางสู้กินเป็นอาหาร
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า
ความบริสุทธิ์ ไม่สามารถปกป้องตนจากภัยร้ายอันป่าเถื่อนได้