นิทานอีสป
ราชสีห์ หมี และหมาป่า
เมื่อราชสีห์และหมีต่างก็จับลูกแพะตัวหนึ่งได้พร้อมๆ กัน พวกมันตกลงกันไม่ได้ว่าลูกแพะควรตกเป็นอาหารของใคร
สัตว์ใหญ่ทั้งสองต่างก็ถกเถียงกันจนเหนื่อยหอบ ต่างถึงกับล้มตัวนอนด้วยความหมดแรง
หมาป่าเจ้าเล่ห์ตัวหนึ่งได้บังเอิญผ่านมาเห็นเข่และรับรู้เรื่องราวโดยตลอด
มันจึงคาบลูกแพะไปเป็นอาหาร
ฝ่ายราชสีห์และหมีต่างก็ทะอะไรไม่ได้ ได้แต่มองดู ในที่สุดมันทั้งสองก็คิดได้ว่า ที่เหตุการณ์ต้องลงเอยเช่นนี้เป็นเพราะ พวกมันไม่ยอมตกลงกันด้วยดีนั่นเอง
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า
เป็นธรรมดาของโลกที่ผู้มีสติปัญญาจะหาจังหวะเข้ามาฉกฉวยโอกาสจากการวิวาทของผู้ที่โง่เขลา