พระพุทธ

                                                       
                                                                                                    
                                                                                     พุทธประวัติ

เมืองกบิลพัสดุ์ เป็นเมืองหนึ่งที่อยู่ในดินแดนชมพูทวีป ซึ่งในปัจจุบันนี้ คือ ประเทศอินเดีย พระมหากษัตริย์ผู้ครองเมืองกบิลพัสดุ์ ทรงพระนามว่า พระเจ้าสุทโธทนะ พระองค์มีพระมเหสี ทรงพระนามว่า พระนางสิริมหามายา ซึ่งกำลังทรงพระครรภ์
 

•  พระนางสิริมหามายาได้เสด็จกลับไปยังเมืองเทวทหะแต่ยังไปไม่ถึงก็ประสูติพระโอรส ณ ใต้ต้นสาละ สวนลุมพินีวัน เมื่อวันขึ้น ๑๕ ค่ำ เดือน ๖ เมื่อพระโอรสประสูติได้ ๕ วัน พระเจ้าสุทโธทนะได้เชิญพราหมณ์ ๑๐๘ คน มาขนานนามพระโอรสว่า สิทธัตถะ
 

• เมื่อเจ้าชายสิทธัตถะประสูติได้ ๗ วัน พระมารดาได้สิ้นพระชนม์ พระเจ้าสุทโธทนะ จึงได้มอบให้พระนางปชาบดีโคตมี ซึ่งเป็นน้าของเจ้าชายสิทธัตถะเป็นผู้ดูแลเลี้ยงดูต่อมา  เมื่อเจ้าชายสิทธัตถะมีพระชนม์มายุได้ ๑๖ พรรษา พระบิดาทรงให้อภิเษกสมรสกับพระนางพิมพาหรือยโสธรา เจ้าชายสิทธัตถะอยู่กับพระนางพิมพาหรือยโสธราจนพระองค์มีพระชนมายุได้ ๒๙ พรรษา พระองค์จึงมีพระโอรส องค์หนึ่ง นามว่า ราหุล

• ในวันหนึ่งเจ้าชายสิทธัตถะได้เสด็จไปเที่ยวชมพระนครทอดพระเนตรเห็นคนแก่ คนเจ็บ คนตาย และนักบวชเป็นลำดับ ทรงสลดพระทัยสงสารคนแก่ คนเจ็บ คนตาย แต่ทรงพอพระทัยในนักบวช และทรงเลื่อมใสศรัทธาในความสงบของนักบวชเป็นอย่างมากเจ้าชายสิทธัตถะจึงทรงตัดสินพระทัยออกบวชในเวลากลางคืน โดยทรงม้าชื่อกัณฐกะ และมีนายฉันนะตามเสด็จ เมื่อเจ้าชายสิทธัตถะเสด็จถึงริมฝั่งแม่น้ำอโนมาจึงทรงผนวช แล้วให้นายฉันนะนำม้าและเครื่องประดับกลับคืนเมืองเพื่อแจ้งข่าวถึงพระบิดา 
 

• หลังจากเจ้าชายสิทธัตถะทรงผนวชแล้ว ได้เสด็จไปศึกษาอยู่ในสำนักอาฬารดาบสและอุทกดาบส ทรงจบการศึกษาจากสำนักอาฬารดาบสและอุทกดาบสแล้วก็ยังไม่พบทางพ้นทุกข์อย่างแท้จริงได้ จึงลาอาจารย์ทั้งสองเพื่อศึกษาต่อไป จนได้ไปพบกับฤๅษี ๕ ตน ที่เรียกกันว่าปัญจวัคคีย์

• ต่อมาทรงบำเพ็ญทุกรกิริยา โดยการทรมานร่างกายด้วยวิธีการต่าง ๆ เช่น ใช้ลิ้นกดเพดานอยู่เป็นเวลานาน กลั้นลมหายใจเข้าและกลั้นลมหายใจออก อดอาหาร คือผ่อนเสวยลดลงทีละน้อย ๆ จนไม่เสวยเลย จนร่างกายผอมเหลือแต่หนังหุ้มกระดูก แต่ก็ไม่ตรัสรู้
 

• พระองค์จึงทรงเปลี่ยนมาบำเพ็ญเพียรทางจิต และทรงเสวย พระกระยาหารตามปกติ ฤๅษีทั้ง ๕ ตน เห็นดังนั้น จึงคิดว่าพระองค์เลิกเพียรพยายามแล้วคงไม่ได้ตรัสรู้แน่แล้วจึงจากไป เช้าวันหนึ่ง ซึ่งตรงกับวันขึ้น ๑๕ ค่ำ เดือน ๖ พระองค์ได้รับข้าวมธุปายาส ที่นางสุชาดานำมาถวาย เมื่อพระองค์เสวยข้าวมธุปายาสหมด จึงนำถาดไปลอยที่ริมฝั่งแม่น้ำเนรัญชรา  จากนั้น พระองค์เสด็จข้ามแม่น้ำเนรัญชราไปบำเพ็ญเพียรต่อจนตรัสรู้เป็นพระพุทธเจ้า ณ โคนต้นโพธิ์ ริมฝั่งตะวันตกของแม่น้ำเนรัญชรา ในคืนนั้นนั่นเอง

• เมื่อพระพุทธเจ้าตรัสรู้แล้ว พระองค์เสด็จไปสอนปัญจวัคคีย์ที่ป่าอสิปตนมฤคทายวัน แขวงเมืองพาราณสี ทรงแสดงธรรมครั้งแรกที่เรียกว่า ธัมมจักกัปปวัตนสูตร  ต่อจากนั้นได้เผยแผ่พระพุทธศาสนาไปทั่ว จนมีสาวกและประชาชนนับถือพระพุทธศาสนาเป็นจำนวนมาก พระพุทธเจ้าทรงสั่งสอนธรรมให้แก่ประชาชนอยู่เป็นเวลานานถึง ๔๕ ปี จนถึงพระชนมายุได้ ๘๐ พรรษา จึงปรินิพพาน ณ เมืองกุสินารา 

                                                              

                                                                                             ฝากให้คิด  

                      

ขอขอบคุณเนื้อหาจาก พระมหาปรีชา ปภสฺสโร

ชมรมลานความคิด ประทีปแห่งคุณธรรม