Imperatives คือ ประโยคคำสั่งหรือประโยคขอร้อง บางครั้งอาจเป็นประโยคแนะนำ ตักเตือน หรือเชื้อเชิญก็ได้ ขึ้นอยู่กับน้ำเสียงและเจตนาของผู้พูด ตัวอย่างเช่น
Be quiet! (เงียบ!)
Get out of here. (ออกไปจากที่นี่ซะ)
Please open the window. (เปิดหน้าต่างให้หน่อย)
โครงสร้างประโยคแบบ Imperative Sentence มีดังนี้
1. ประโยคบอกเล่า
สามารถขึ้นต้นประโยคด้วย V.inf แล้วตามด้วยสิ่งที่จะสั่ง หรือใช้แค่ V.inf คำเดียวก็ได้ เช่น
Stop! (หยุด!)
Come here! (มานี่!)
Close the book. (ปิดหนังสือ)
Drive slowly. (ขับช้าๆ)
Turn left at that intersection. (เลี้ยวซ้ายที่สี่แยกนั้น)
หรือใช้ V.to be ขึ้นต้นประโยค แล้วตามด้วยสิ่งที่จะสั่งก็ได้ เช่น
Be quiet! (กรุณาเงียบ!)
Be careful! (ระวัง!)
Be a good boy. (เป็นเด็กดีนะ)
2. ประโยคปฏิเสธ
สามารถขึ้นต้นประโยคด้วย Don’t หรือ Do not แล้วตามด้วยสิ่งที่ห้าม เช่น
Don’t move. (อย่าขยับ)
Don’t forget. (อย่าลืม)
Don’t touch me. (อย่ามาแตะตัวฉัน)
Do not use drugs after vaccination. (อย่าทานยาหลังฉีดวัคซีน)
ประโยคที่ขึ้นต้นด้วย V.to be สามารถใช้ Don’t นำหน้าได้เลย เช่น
Don’t be noisy. (อย่าเสียงดัง)
4. ประโยคขอร้อง
สามารถขึ้นต้นประโยคด้วย Please แล้วตามด้วยสิ่งที่ขอร้อง หรือจะวาง please ไว้ท้ายประโยคก็ได้ เช่น
Please wait here. (กรุณารอที่นี่)
Please open the door. (เปิดประตูให้หน่อย)
Sit down, please. (กรุณานั่งตรงนี้)
Don’t go, please. (อย่าไปนะ, ขอร้อง)
5. ประโยคเชื้อเชิญ
สามารถขึ้นต้นประโยคด้วย Let’s, Shall we, Why don’t we หรือ How about แล้วตามด้วยการชักชวน เช่น
Let’s go to the market, shall we? (ไปตลาดกันมั้ย?)
Shall we go out? (ไปข้างนอกกันมั้ย?)
How about playing a football after school? (หลังเลิกเรียน เตะบอลกันมั้ย?)
6. ประโยค Imperatives แบบอื่นๆ
Nobody move! (ทุกคน อย่าขยับ!)
Have a nice day. (ขอให้เป็นวันที่ดี)
Always remember my advice. (จงจำคำแนะนำของฉันไว้)
