ถึงเพื่อนทรูฯทุกท่าน (บันทึกเวลา ๐๖.๔๐ น.)
เป็นวันหยุดของนักเรียน เราไม่ต้องไปโรงเรียน ก็ยังตื่นตามปกติ คือประมาณตีห้า เปิดคอมดูข่าวออนไลน์ ท่องไปตามเว็บที่เกี่ยวข้องกับการศึกษา ซักตีห้าครึ่งก็ออกไปวิ่งแกมเดินเป็นการออกกำลังกาย
การทำงานของครูก็ถือว่าเข้าโค้งสุดท้ายของปีการศึกษานี้ เสียงบ่นจากครู ร้อยทั้งร้อย ประมาณว่า ตั้งใจสอนตามเกณฑ์ แต่เด็กไม่รับ เขาไม่รู้ร้อนรู้หนาว ทำแบบทดสอบไปงั้นๆ จึงหมดปัญญาที่จะทุ่มเท ทำไปก็เหนื่อยเปล่า (เราวิเคราะห์ว่าสาเหตุสะสม มาจาก นโยบายจากส่วนกลางที่ว่า นักเรียนซ้ำชั้นไม่ได้ จะเป็นตราบาปแก่เด็ก เด็กเสียโอกาส สูญเปล่าทางการศึกษา ฯลฯ ตามแต่นักการศึกษา (ไม่ใช่ครูผู้สอน)จะหาเหตุผลให้ เด็กก็ซึมซับมาจากรุ่นต่อรุ่น อย่างไรก็ไม่ตก จึงไม่ต้องตั้งใจเรียน อีกประการก็การสื่อสารยุคใหม่ นักเรียนตกเป็นเหยื่อของเทคโนโลยีใช้ไปในทางที่ไม่สอดคล้องกับกระบวนการเรียนรู้ คือแทนที่จะศึกษาค้นคว้า คิดหาคำตอบเองกลับใช้วิธีการ คัดลอกและวาง (copy – paste) จนเป็นนิสัย รวมทั้งสภาพแวดล้อมทางครอบครัวของนักเรียนเองที่ผู้ปกครองไม่ใส่ใจบุตรหลาน อะไรๆก็ยกให้ครู ครูก็ไม่ไหว เพราะ
ตัวครูเองก็มีปมในใจ (ไม่ใช่ทุกคน) ส่งผลงานก็ตก ตกซ้ำ หมดกำลังใจ ทำเองยังตก มีที่ปรึกษา ระดับด็อกเตอร์ ก็ตก รุ่นเดียวกันผ่านไปเกือบหมด ทำไงดี ยื่นหมูยื่นแมวกับด็อกทั้งหลาย ห้าหลักหกหลัก ก็ตกอีก กลุ้มตายเลย...
เรื่องส่วนตัวซักหน่อย เที่ยงวันนี้ที่โรงแรมเวล นครปฐม เรามีสังสรรค์เดือนใหม่ ปีใหม่ กับเพื่อนรุ่นพระปฐมวิทยาลัย มศ. ๓ ปีการศึกษา ๒๕๑๒ มีวิฑูรย์ เผดิมปราชญ์ เป็นประธานรุ่น ที่เป็นที่รู้จักในสังคม เช่น อนุสรณ์ แสงนิ่มนวล กรรมการผู้จัดการใหญ่บางจากปิโตรเลียม พลโทอุดมชัย ธรรมสาโรรัชน์ แม่ทัพภาค ๔ ประจักษ์ อวัยวานนท์ เป็นผู้กำกับ อำนาจ พวงสำลี เป็นนายอำเภอ ชูเกียรติ ธรรมานุรักษ์ (แซ่ลิ้ม) เป็นหัวหน้าเจ้าพนักงานที่ดินนครปฐม เป็นต้น เป็นผู้อำนวยการโรงเรียนบ้าง เป็นศึกษานิเทศก์บ้าง เป็นเจ้าของโรงงาน กิจการต่างๆก็เยอะ ส่วนกฤษฎ์พลัฏฐ์ (ปฐม) มีศรี คนนี้ก็เป็นครูน้อยธรรมดา....
