ตอนนี้ในหัวของพันธรัตน์มีแต่คำถาม มากมายวนไปวนมา  ไอ้เว็บไซด์บ้านี่มันมี

หน้าที่คัดเลือกคนเข้าร่วมองค์กรเหรอ?   แล้วไอ้องค์กร  นี่มันองค์กรบ้าอะไรกัน

ถึงได้สร้างเว็บไซด์  ไว้ถล่มคอมของชาวบ้านแบบนี้?



แต่สิ่งหนึ่งที่เด็กชายรู้ก็คือ ไอ้คนในองค์กรพิลึกนี่ต้องมีคนรู้จักเว็บไซด์ของเขาอย่างแน่นอน



ตอนนี้เด็กชายเริ่มรู้สึกเสียใจขึ้นมานิดๆแล้วที่ไปยุ่งกับไอ้กระทู้ประหลาดนั่น

เพราะตอนนี้มันทำให้เขาต้องมาพัวพันกับเรื่องราวที่ดูจะยุ่งยากซับซ้อนมากกว่าที่คิดเอาไว้



แต่ก่อนที่เด็กชายจะทันได้คิดอะไรต่อไป  หน้าจอคอมพิวเตอร์ของเขาก็เปลี่ยนแปลง

ไปอีกครั้งคราวนี้มีตัวเลขนับถอยหลังปรากฏขึ้นที่ข้างๆหน้าจอเหมือนเดิม

หากแต่เป็นเลข 60 แล้วค่อยๆนับลดลงเรื่อยๆทีล่ะ 1 วินาที  



                                                    60.....59.....58....57...56....55

แล้วข้อความบางอย่างก็ปรากฏขึ้นกลางหน้าจอคอมพิวเตอร์ของพันธรัตน์อีกครั้ง







                                                       ออกจากหน้าจอนี้ให้ได้ก่อนที่เวลาจะหมด

                                                             แล้วคุณจะผ่านการทดสอบ

                                                  แต่ถ้าคุณพยายามที่จะดึงปลั๊กคอมออกแล้วล่ะก็

                                                           คอมพิวเตอร์ของคุณจะถูกทำลาย





“เรื่องบ้าอะไรอีกล่ะเนี่ย!!!”  พันธรัตน์ตะโกนลั่นห้อง  แสดงว่าการโจมตีของเขา

ครั้งที่แล้วไม่ได้ผล  มันแค่หยุดชะงักไปชั่วครู่เท่านั้นเอง!!



พันธรัตน์รีบพรมนิ้วลงบนคีย์บอร์ดอย่างรวดเร็ว เพื่อทำการโจมตีครั้งที่สองแต่ทว่า

โปรแกรมกลับไม่สามารถทำงานได้!!



“ต้องปิดเว็บนี้” พันธรัตน์คิด



เด็กชายลองคลิ๊กเมาท์ที่รูปกากบาทมุมขวาของหน้าจอ  แต่ก็ไม่เป็นผล

กด alt+ctrl+del ก็ใช้ไม่ได้   ดูเหมือนว่าคีย์บอรด์ของพันธรัตน์

จะใช้การไม่ได้ด้วยเช่นกัน แม้แต่จะรันโปรแกรมเพื่อตอบโต้ก็ทำไม่ได้!!

ตอนนี้เท่ากับว่าเขาถูกตัดแขนตัดขาเรียบร้อยแล้ว!!



ทันใดนั้นเด็กชายก็เอื้อมมือไปจับสายโทรศัพท์ไว้  เขาชั่งใจอยู่ชั่วครู่



“บ้าจริง” เด็กชายสบถแล้วกระชากสายออก  นี่เป็นครั้งแรกที่เขาหนี

และหวังว่ามันจะเป็นครั้งสุดท้าย เพราะวิธีนี้เป็นทางเดียวที่เขาจะนึกออก  

แต่ทว่า....



ตัวเลขกลับยังไม่หยุดนับถอยหลัง!!  แสดงว่ามีโปรแกรมบางอย่าง

เล็ดลอดเข้ามาในเครื่องของเด็กชายแล้ว!!



“เฮ้ย!!” พันธรัตน์ตะโกนลั่นห้องด้วยความตกใจ  เขาไม่เคยคิดว่าจะต้องเสียท่า

ให้ใครง่ายๆ แบบนี้  บางทีโปรแกรมที่เล็ดลอดเข้ามา อาจจะมาในรูปของ คุกกี้ หรือไม่ก็

สปายแวร์  มันคงเล็ดลอดเข้ามาก่อนที่ พันธรัตน์จะปรับไฟล์วอล์ให้เป็นสถานนะ

การป้องกันสูงสุด



ที่มันแกล้งยิงโทรจันเข้ามาทีล่ะตัวก็เพื่อหลอกให้เขาตายใจ  จะได้ส่งโปรแกรมอื่น

ปนมาโดยที่เขาไม่ทันรู้ตัว



เด็กชายไม่มีทางที่จะปล่อยให้คอมถูกทำลายได้  เพราะภายในคอมของเขามีข้อมูลสำคัญๆ

มากมายเก็บไว้  และเขาก็คิดว่าคราวนี้คงไม่ใช่คำขู่ไร้สาระด้วยเพราะ พันธรัตน์

ได้เห็นถึงประสิทธิภาพในการโจมตีของมันมาแล้ว  จึงค่อนข้างตระหนักถึงความน่ากลัว    



เด็กชายยกมือขึ้นเกาหัวอย่างหงุดหงิด



“คิดสิๆๆๆๆๆๆ คิดสิๆๆๆๆพันธรัตน์” เขาบอกกับตัวเองแบบนั้น....

ตอนนี้เวลาเหลืออีกแค่ 30วินาที



และแล้วความคิดหนึ่งก็แล่นปราดเข้ามาในสมองของเขา



กระชากปลั๊กออก!!

  

“ไม่ได้ๆถ้าทำแบบนั้นก็เท่ากับเป็นการฆ่าตัวตายชัดๆ”



“คิดๆๆๆๆๆ”  ตอนนี้เหงื่อเยียบเย็นไหลซึมออกมาจนเปียกชุ่มเสื้อของเด็กชาย  

หัวใจของเขาเต้นไม่เป็นจังหวะจนรู้สึกแน่นหน้าอก  ภายในท้องรู้สึกมวนบิดอย่างประหลาด  

ความเครียดกำลังเกาะกินเส้นประสาทของเขาเขม็ง



เหลือเวลาอีก 20 วินาที



........19.....18.....17........16....15....14.....13......12......11........10..

......9....8....7.....6.....5...4.....3...2...1.....0







  



                                                                  ยินดีด้วยอีกครั้ง!!!

                                                             คุณผ่านการทดสอบสุดท้าย

                                                 เพราะคุณไม่ติดกับดักทางจิตวิทยาของพวกเรา

                                                          ยินดีต้อนรับเข้าสูองค์กรของเรา

                                                            เราจะติดต่อคุณกลับไปทีหลัง

                                                                      ขอให้โชคดี







เด็กชายทำหน้าเหวอ  คิ้วของเขาขมวดเข้ามาหากันด้วยความสงสัย

ตอนนี้พันธรัตน์งงไปหมดแล้ว การที่เขายืนหยัดอยู่จนวินาทีสุดท้ายนั้น

กลับกลายเป็นเรื่องที่ดีไป  แล้วที่เว็บไซด์นั่นบอกว่าจะติดต่อกลับมาภายหลังนั้น

หมายความว่ายังไงกันแน่   เขาคิดว่าไม่เคยบอกชื่อที่อยู่จริงให้กับใครในเน็ตไปสักคน

ตอนนี้เว็บไซด์นั่นบอกว่าเขาได้  เข้าร่วมองค์กรของพวกมันแล้ว  

นั่นมันองค์กรอะไรกันแน่  องค์กรอะไรกันที่มีความสามารสร้างเว็บไซด์

ได้ร้ายกาจขนาดนี้



หลังจากที่มีข้อความบอกว่าพันธรัตน์ผ่านการทดสอบปรากฏขึ้นที่หน้าจอเว็บไซด์แล้ว

คอมพิวเตอร์ของเด็กชายได้ทำการรีสตารท์ตัวเองทันที  หลังจากเครื่องทำการโหลด window เสร็จ

พันธรัตน์ลองเช็คความเสียหายดู  ปรากฏว่ามันไม่มีอะไรเกิดขึ้นกับข้อมูลหรือโปรแกรม

ของเขาเลย ทุกอย่างยังอยู่เหมือนเดิม



เด็กชายรีบต่อเน็ทแล้วพิมพ์ชื่อเว็บไซด์นั่นเข้าไปใน internet explorer

อีกครั้ง   แต่เขากลับพบว่าเว็บไซด์นั่นหายไปแล้ว เขาไม่สามารถเปิดเว็บนั่นได้อีก



แต่ถ้ามันมีจริง  คนอย่างพันธรัตน์ก็อยากจะลองเข้าร่วมกับองค์กรนั่นดูสักครั้งแล้วล่ะ  

เพราะตอนนี้ไฟแห่งความอยากรู้  ได้ลุกโชนขึ้นมาภายในจิตใจของเด็กชายเรียบร้อยแล้ว......