เมื่อได้ยินคำว่าตำราพิชัยสงคราม ก็ต้องเชื่อมโยงไปถึงบุคคลในประวัติศาสตร์จีนผู้มีนามว่า "ซุนวู" และเมื่อได้อ่านการ์ตูนอิงประวัติศาสตร์จีนของจางอู่ซุ่น พบว่า ซุนวูนั้นชอบเรียนรู้เกี่ยวกับตำราพิชัยสงคราม ไม่ใช่เพื่อการแย่งชิงอำนาจ แต่เรียนรู้เพื่อปกป้องบ้านเมือง และอยู่สันโดษเขียนตำราพิชัยสงครามซุนวูขึ้นเอง จนวันหนึ่งได้มีโอกาสพบเจ้าแคว้นอู๋ ซึ่งเจ้าแคว้นอู๋ได้อ่านผลงานการเขียนตำราของซุนวูที่กล่าวถึงศิลปะแห่งการยุทธไว้ว่า

     "รวดเร็วดังหนึ่งพายุ เชื่องช้าดังหนึ่งไม้ลู่
      รุกไล่ดีงหนึ่งเพลิงผลาญ ตั้งมั่นดังหนึ่งภูผา"

จึงต้องการทดสอบความสามารถทางทหารของซุนวู โดยมอบทหารจำนวนหนึ่งให้ซุนวูฝึก แต่มีเงื่อนไขว่าทหารเหล่านั้นคือสนมของเจ้าแคว้นเอง  ตัวซุนวูเมื่อเห็นเป็นดังนี้จึงขอประทานดาบของเจ้าแคว้นให้ตัวเองได้ใช้  (ขอดาบจากเจ้าแคว้นจะใช้ฝึกทหารได้อย่างไรกัน) เมื่อซุนวูเริ่มการฝึกทหารนางสนมทั้งหลาย สิ่งที่ปรากฎคือการไม่เชื่อฟังในคำสั่ง สั่งให้หันซ้าย ก็หัวร่อต่อกระซิบ สั่งให้หันขวาก็ทำเป็นเมินเฉย สิ่งนี้เป็นความผิดของซุนวูที่ไม่ได้แจ้งกฎระเบียบที่ชัดเจนแก่พวกนางสนม และเมื่อซุนวูแก้ไขปัญหาโดยแจ้งกฎระเบียบที่ชัดเจน ทหารนางสนมทั้งหลายรับทราบแล้ว จึงเริ่มต้นทำการฝึกใหม่อีกครั้ง แต่เหตุการณ์ก็กลับปรากฎดังเดิม เมื่อเป็นเช่นนี้ ความผิดก็ไม่ได้อยู่ที่ซุนวู แต่อยู่ที่นางสนมเสียแล้ว ซุนวูจะแก้สถานการณ์นี้เช่นไร ซุนวูทำในสิ่งที่ทำให้ทุกคนแม้แต่เจ้าแคว้นเองยังต้องตกตะลึง นั่นคือเชือดไก่ให้ลิงดู โดยสั่งประหารนางสนมที่ไม่เชื่อฟังคำสั่ง โดยใช้ดาบที่เจ้าแคว้นประทานให้ (ทีนี้เลยรู้เลยว่าทำไมซุนวูถึงขอประทานดาบจากเจ้าแคว้น เพราะสามารถใช้ลงโทษทหารได้นะซิ) วิธีนี้นอกจากนางสนมทั้งหลายจะเชื่อฟังคำสั่งของซุนวูในการฝึกทหารแล้ว เจ้าแคว้นยังต้องประจักษ์ในความสามารถของซุนวูอีกด้วย

   สรุปได้ว่าหากต้องการให้กฎระเบียบใช้ได้ผลจริง สิ่งสำคัญคือผู้บังคับใช้กฎระเบียบจะต้องจริงจังในการบังคับใช้กฎระเบียบกับทุกคนอย่างถึงที่สุด จึงจะทำให้ทุกคนเคารพในกฎระเบียบ บ้านเมืองก็จะสงบสุข