สวัสดียามเช้า
๑๓/กันยายน ๒๕๕๓ (วันที่ ๒๖)
ถึงเพื่อนทรูทุกท่าน
(บันทึกเวลา ๑๔.๒๕)
เป็นวันอาทิตย์ที่เรารู้สึกว่าอ่อนเพลียจริงๆ ตื่นแต่เช้า แต่ลุกไม่ขึ้น นอนอ้อยอิ่งอยู่ที่โซฟา เมื่อวานเช้ามืดตีห้าค่อน ขับรถพาคุณเมียไปตรวจสุขภาพของเธอที่สถาบันมะเร็งแห่งชาติ ไปถึงเกือบเจ็ดนอ. มีรถจอดอยู่เต็มพื้นที่แล้ว ส่งเธอแล้วขับรถมาจอดด้านหลัง
(ถนนติดกับทางรถไฟ) นอนเล่นในรถ คิดถึงอะไรต่อมิอะไรไปร้อยแปด พันเก้า หมื่นสิบ แสนสิบเอ็ด แปดนาฬิกาก็เริ่มหิว (จะกินยาลดความดันด้วย)
ซื้อข้าวเหนียวหนึ่งถุงห้าบาท หมูทอด สามสิบบาท จากร้านที่ขายอยู่ด้านหลังรพ.รามา นั่งกินในรถ กินยา นอนเล่นหลับจริง สะดุ้งตื่นเมื่อรถสะเทือน รถฟอจูนเนอร์ถอยมาชนหน้ารถเรา คนขับเขาเปิดประตูมาดูท้ายรถเขา หันมามองเรา เราก็มองเขา เขาไม่ยิ้มให้เรา เราก็เลยไม่ยิ้มให้เขา แล้วเขาก็เดินเข้าโรงพยาบาลรามาทางด้านหลังไป
นอนเล่นหลับจริงอีกรอบ ตื่นมามีรถมาจอดซ้อนคันกับเราเป็นแถวใหม่ เราก็ฉุกคิดถ้าเราจะออกรถเกิดเจ้าของรถที่จอดซ้อนไม่อยู่ที่รถ ไม่ใส่เกียร์ว่าง เราก็ออกไม่ได้ ดูทางพอโยกได้ค่อยเบาใจ ซักพัก ตำรวจจราจรก็นำใบสั่งมาติดที่หน้ารถ นำที่ล็อกล้อมาล็อก ก็โดนกันทั้งแถว บางคนออกมาเจอก็หน้าซีด ไปต่อรองกับจราจร เราก็ลงจากรถยืนดู จราจรไม่เออออด้วย บอกคำเดียวไปเสียค่าปรับ ระหว่างนั้นเมียเราโทรมาบอกว่าลูกสาวคนกลาง(อยู่คอนโดใกล้กรมส่งออกรัชฎา)
ไม่สบายมาก ตัวร้อนจัด เราจึงให้ลูกสาวคนโต (อยู่บ้านหลักสี่ดอนเมือง)
พาน้องไปหาหมอที่ รพ.เปาโล เที่ยงเราขับไปเปาโล แต่รถติดมาก จึงเปลี่ยนใจ
กลับนครปฐม
บ่ายสองครึ่งกลับมาถึงบ้านลูกสาวคนเล็ก ที่สี่แยกเฉลิมลาภ ต้นสำโรง รีบจัดห้องประชุม บ่ายสามผอ.สภาพัฒนาการเมือง นครปฐม และคณะ กับพวกเราชมรมวิทยุชุมชนนครปฐม ร่วมประชุมขับเคลื่อนการมีส่วนร่วมภาคประชาชนต่อการเมืองของไทย เกือบห้าโมงเย็นจึงยุติ
เรารีบตีรถเข้ากรุงเทพ ไปเยี่ยมลูกสาวที่เปาโล อญุ่ห้องพิเศษวีไอพี (ใช้สิทธิ์ของลูกเขยคนโต ทำงานที่นี่) เขาให้น้ำเกลือ ดูอาการก็คงดีขึ้น สองทุ่มพี่สาวและพี่เขยเขาก็มา สามทุ่มก็กลับ สามทุ่มครึ่ง เราก็กลับ ถึงบ้านก็ห้าทุ่มกว่า คืนวันเสาร์เปิดทรูวิชัน ดูบอล หลับๆตื่นๆ จนเช้าที่ว่าลุกไม่ขึ้น
อินเตอร์เน็ตใช้การไม่ได้ ทำอย่างอื่น จนครึ่งวัน จึงมาที่บ้านลูกสาวคนเล็ก ใช้เน็ตได้ จึงบันทึกขึ้นเว็บให้เพื่อนๆได้อ่านกัน สำหรับวันอาทิตย์นี้ เดี๋ยวเย็นต้องเข้าไปเปาโล โชคชัยสี่ เยี่ยมลูกสาวคนกลาง ขอพักแค่นี้...จบ...
