ความอายนั้นมีสาเหตุมาจากทั้งพันธุกรรมและสิ่งแวดล้อม เด็กบางคนอาจมีลักษณะขี้อายอันเป็นผลมาจากประสบการณ์ชีวิตบางประการ เด็กบางคนมีลักษณะนิสัยขี้อายมาตั้งแต่กำเนิด ซึ่งเด็กที่มีอาการขี้อายมาก ๆ อาจเป็นอุปสรรคต่อการปรับตัวเข้าสังคม อาจจะส่งผลให้เด็กเติบโตเป็นผู้ใหญ่ที่มีปฏิสัมพันธ์ทางสังคมไม่ดีนัก คุณพ่อคุณแม่จึงควรค่อย ๆ ปรับเปลี่ยนพฤติกรรมของลูกอย่างเหมาะสม
เพราะเด็กขี้อายมักมองภาพลักษณ์ตัวเองติดลบ และรู้สึกว่าตัวเองไม่เป็นที่ยอมรับ จึงควรส่งเสริมให้เด็กกล้าแสดงออกและกระตุ้นความเป็นตัวของตัวเอง เช่น ชื่นชมเมื่อเด็กกล้าแสดงออกในสิ่งที่ดี
เปิดโอกาสให้เด็กได้แสดงความคิดเห็น หรือเล่าอะไรให้ฟังบ้างและควรรับฟังด้วยความใส่ใจแม้บางครั้งจะเป็นเรื่องไร้สาระ หรือเป็นสิ่งที่เด็กแต่งขึ้นมา ควรตั้งใจฟังก่อนแล้วค่อยให้ข้อมูลที่ถูกต้องในภายหลัง
ส่งเสริมให้เด็กเข้าสังคม สอนเด็กพูดบางประโยคเพื่อนำไปสู่การเข้าสังคม เช่น “ขอเล่นด้วยคนได้ไหม” และเปิดโอกาสให้เล่นกับเด็กที่เล็กกว่า จะช่วยสร้างเสริมความมั่นใจให้เด็กขี้อายได้
เพราะการผลักดันให้เด็กเข้าไปยังสถานการณ์ที่ไม่พร้อม ไม่ช่วยให้เด็กดีขึ้นกลับจะทำให้เด็กยิ่งรู้สึกเครียดและกังวลมากขึ้น
จะช่วยให้คุณพ่อคุณแม่สามารถสร้างความสัมพันธ์กับลูกได้ดีขึ้น และเป็นการเคารพในความเป็นตัวตนของเขา ซึ่งจะทำให้เขามั่นใจในตัวเองและกล้าแสดงออกมากขึ้น คุณพ่อคุณแม่ควรจำไว้ว่าความขี้อายไม่ใช่ความผิดปกติ