ข้อความตอนใดมีคำที่มาจากภาษาจีน
๑ ) เครื่องจักสานพื้นบ้านภาคกลางมีรูปแบบเฉพาะถิ่นที่แตกต่างกันไป ๒ ) เช่นเครื่องจักสานที่ใช้เป็นภาชนะมีกระบุง ตะกร้า ปุ้งกี๋ เป็นต้น ๓ ) เครื่องจักสานที่ใช้ดักจับสัตว์น้ำสานด้วยไม้ไผ่ใช้ลอยในแม่น้ำลำคลองเรียกว่า กระชัง ๔ ) โดยมีแพลูกบวบไม้ไผ่เป็นทุ่นขนาบไม่ให้กระชังจม ซึ่งกระชังพวกนี้ใช้เลี้ยงปลาสวาย ปลาเทโพ ๕ ) ถ้าเป็นกระชังขนาดเล็กจะใช้ขังปลาที่จับได้เอาไว้ขายหรือเก็บไว้บริโภคนาน ๆ ถ้ามีจำนวนมากจะมีเรือเอี้ยมจุ๊นมาขนถ่ายปลาเพื่อนำไปขายที่ตลาด
๑. ตอนที่ ๑ )
๒. ตอนที่ ๒ )
๓. ตอนที่ ๓ )
๔. ตอนที่ ๔ )
๕. ตอนที่ ๕ )
ตอบ ข้อ 4 ข้อที่ ๒ และข้อที่ ๕
อธิบาย
ข้อที่ ๒ “ตอนที่ ๒) เช่นเครื่องจักสานที่ใช้เป็นภาชนะมีกระบุง ตะกร้า ปุ้งกี๋” เป็นข้อความที่มีคำมาจากภาษาจีนคือคำว่าปุ้งกี๋ ซึ่งเป็นคำทับศัพท์ภาษาจีนที่ใช้ในภาษาไทย หมายถึง
เครื่องสานรูปคล้ายเปลือกหอยแครง สำหรับใช้โกยดิน
ข้อที่ ๕ “ตอนที่ ๕ ) ถ้าเป็นกระชังขนาดเล็กจะใช้ขังปลาที่จับได้เอาไว้ขายหรือเก็บไว้บริโภคนาน ๆ ถ้ามีจำนวนมากจะมีเรือเอี้ยมจุ๊นมาขนถ่ายปลาเพื่อนำไปขายที่ตลาด” เป็น
ข้อความที่มีคำมาจากภาษาจีน คือคำว่า เอี้ยมจุ๊น ซึ่งเป็นคำทับศัพท์ที่ใช้ในภาษาไทย หมายถึง ชื่อเรือขนาดใหญ่ต่อด้วยไม้ท้องเรือเป็นสัน สำหรับขนถ่ายและบรรทุกสินค้า
ตัวลวง
อธิบาย
ข้อ ๑ ตอนที่ ๑ ) “เครื่องจักสานพื้นบ้านภาคกลางมีรูปแบบเฉพาะถิ่นที่แตกต่างกันไป” เป็นข้อความที่ไม่มีคำมาจากภาษาจีน
ข้อ ๓ ตอนที่ ๓ ) “เครื่องจักสานที่ใช้ดักจับสัตว์น้ำสานด้วยไม้ไผ่ ใช้ลอยในแม่น้ำลำคลองเรียกว่า กระชัง” เป็นข้อความที่ไม่มีคำมาจากภาษาจีน
ข้อ ๔ ตอนที่ ๔ ) “โดยมีแพลูกบวบไม้ไผ่เป็นทุ่นขนาบไม่ให้กระชังจม ซึ่งกระชังพวกนี้ใช้เลี้ยงปลาสวาย ปลาเทโพ” เป็นข้อความที่ไม่มีคำมาจากภาษาจีนแต่มีคำยืมภาษาเขมร คือ
คำว่า สวาย หมายถึงชื่อปลาน้ำจืดขนาดใหญ่ ลำตัวแบนไม่มีเกล็ด อาศัยอยู่ตามแหล่งน้ำจืดทั่วไป
