นอกจากจะช่วยเพิ่มความมั่นใจให้กับผู้เดินทาง การสื่อสารด้วยภาษาท้องถิ่นยังสร้างความประทับใจให้กับคนเกาหลี ซึ่งขึ้นชื่อเรื่องน้ำใจไมตรี หากสามารถพูดภาษาของพวกเขาได้อย่างสุภาพและถูกต้อง แม้เพียงไม่กี่คำ ก็อาจได้รับความช่วยเหลืออย่างเต็มใจ
สถานการณ์ที่ไม่คาดคิดสามารถเกิดขึ้นได้ตลอดเวลา ไม่ว่าจะเป็นการหลงทาง การทำของหาย หรือการเจ็บป่วย การเตรียมคำพูดพื้นฐานไว้ล่วงหน้าจึงเป็นการป้องกันความเสี่ยงที่ดี
도와주세요!
โท-วา-จู-เซ-โย
ช่วยด้วยค่ะ!
경찰 불러 주세요!
คยอง-ชัล ปุล-รอ จู-เซ-โย
เรียกตำรวจให้หน่อยค่ะ!
도움이 필요해요.
โท-อู-มี พี-รโย-แฮ-โย
ต้องการความช่วยเหลือค่ะ
긴급 상황이에요
คิน-กึบ ซัง-ฮวัง-งี-เอ-โย
สถานการณ์ฉุกเฉินค่ะ
도와줄 수 있어요?
โท-วา-จุล ซู อิซ-ซอ-โย?
ช่วยหน่อยได้ไหมคะ?
가장 가까운 병원이 어디에요?
คา-จัง คา-กา-อุน พยอง-วอน-อี ออ-ดี-เอ-โย?
โรงพยาบาลที่ใกล้ที่สุดอยู่ที่ไหนคะ?
병원으로 데려가 주세요.
พยอง-วอน-อือ-โร เท-รยอ-กา จู-เซ-โย
ช่วยไปส่งที่โรงพยาบาลหน่อยค่ะ
가방을 좀 들어 주세요.
คา-บัง-อึล จม ทือ-รอ จู-เซ-โย
ช่วยถือกระเป๋าหน่อยค่ะ
약 좀 주세요.
ยัก จม จู-เซ-โย
ขอยาหน่อยค่ะ
주사를 맞아야 해요.
จู-ซา-รึล มา-จา-ยา แฮ-โย
ต้องฉีดยาค่ะ
열이 있어요.
ยอ-รี อิซ-ซอ-โย
มีไข้ค่ะ
구급차가 필요해요.
คู-กึบ-ชา-กา พี-รโย-แฮ-โย
ต้องการรถพยาบาลค่ะ
근처에 약국이 있어요?
กึน-ชอ-เอ ยัก-กุ-กี อิซ-ซอ-โย?
แถวนี้มีร้านขายยาไหมคะ?
구급차를 불러주세요.
คู-กึบ-ชา-รึล ปุล-รอ-จู-เซ-โย
เรียกรถพยาบาลให้หน่อยค่ะ
병원에 가야 해요.
พยอง-วอน-เอ คา-ยา แฮ-โย
ต้องการไปโรงพยาบาลค่ะ
응급실에 가야 해요.
อึง-กึบ-ชิล-เอ คา-ยา แฮ-โย
ต้องการไปห้องฉุกเฉินค่ะ
คำเหล่านี้ถือเป็นประโยคพื้นฐานที่ควรท่องจำ หากต้องเดินทางไปเกาหลีคนเดียว หรืออยู่ในพื้นที่ที่ไม่มีคนพูดภาษาอังกฤษ
เมื่อต้องการความช่วยเหลือทั่วไป
โปรดช่วยฉันหน่อย – 도와주세요
ฉันไม่เข้าใจ – 이해하지 못했어요 (อีแฮฮาจี มดแฮซซอโย)
เมื่อหลงทาง
ฉันหาทางกลับโรงแรมไม่เจอ – 호텔을 못 찾겠어요 (โฮเทลรึล มด ชัดเกซซอโย)
สถานีรถไฟใต้ดินอยู่ที่ไหน – 지하철역이 어디예요? (ชีฮาชอลยอกี ออดีเยโย?)
เมื่อเกิดเหตุการณ์ฉุกเฉิน
ฉันรู้สึกไม่สบาย – 몸이 안 좋아요 (โมมี อัน โชวาโย)
ฉันถูกทำร้าย – 폭행을 당했어요 (โพคแฮงอึล ทังแฮซซอโย)
เมื่อของหายหรือเกิดปัญหา
ฉันทำกระเป๋าหาย – 가방을 잃어버렸어요 (คาบังอึล อีรอบอรยอซซอโย)
ฉันทำโทรศัพท์ตก – 휴대폰을 잃어버렸어요 (ฮยูแดพอนึล อีรอบอรยอซซอโย)
ลองนึกภาพว่าอยู่ที่สวนสาธารณะในโซลแล้วหลงทาง ไม่รู้ทางกลับโรงแรม การพูดเพียงว่า “도와주세요. 길을 잃었어요.” (ช่วยด้วยค่ะ ฉันหลงทางค่ะ) สามารถช่วยให้เจ้าหน้าที่หรือพลเมืองดีพาคุณกลับที่พักได้อย่างปลอดภัย
หรือในกรณีที่ทำของหายในห้างสรรพสินค้า การบอกพนักงานว่า “가방을 잃어버렸어요. 마지막으로 여기에서 봤어요.” (ฉันทำกระเป๋าหาย ครั้งสุดท้ายเห็นอยู่ที่นี่) เป็นประโยคที่มีประสิทธิภาพในการขอความช่วยเหลืออย่างเร่งด่วน
1. ฟังบ่อย ๆ จากเจ้าของภาษา – การได้ยินเสียงจริงช่วยให้จำโทนเสียงและสำเนียงได้แม่นยำ
2. ฝึกพูดตามวันละ 5 ประโยค – การท่องแบบซ้ำสั้น ๆ แต่สม่ำเสมอ จะช่วยให้จำได้โดยอัตโนมัติ
3. เขียนใส่บัตรคำหรือ post-it ติดตามที่ต่าง ๆ – ช่วยกระตุ้นความจำโดยไม่รู้ตัว
4. จับคู่สถานการณ์กับประโยค – นึกภาพสถานการณ์และพูดประโยคที่เกี่ยวข้อง จะช่วยเชื่อมโยงความหมายได้ดีขึ้น
การรู้เพียงคำทักทายทั่วไปอย่าง “안녕하세요 (อันยองฮาเซโย)” อาจไม่เพียงพอเมื่อต้องเผชิญสถานการณ์ไม่คาดคิดในต่างแดน การฝึกพูด ประโยคขอความช่วยเหลือในภาษาเกาหลี จึงเป็นอีกหนึ่งเครื่องมือที่ช่วยให้การเดินทางปลอดภัยและอุ่นใจมากขึ้น
เมื่อมีความรู้พื้นฐานด้านภาษา ไม่ว่าจะเกิดเหตุการณ์อะไร ก็สามารถเอาตัวรอดได้อย่างมั่นใจ พร้อมทั้งยังเป็นการแสดงความเคารพต่อวัฒนธรรมเจ้าบ้าน ซึ่งถือเป็นมารยาทที่ดีในการเดินทางไปต่างประเทศ
ติดตามชมเนื้อหาในรูปแบบวิดีโอ