ภาษาอังกฤษนับว่าเป็นภาษาสากลก็จริง แต่มีคำศัพท์ภาษาอังกฤษหลากหลายคำที่ยืมมาจากภาษาอื่น ไม่ว่าจะเป็น ภาษาฝรั่งเศส อิตาลี สเปน จีน ฮินดี อารบิก และอีกมากมาย แต่ทว่ารากศัพท์หลัก ๆ ของภาษาอังกฤษนั้นมาจากภาษาละตินโบราณ ซึ่งทำให้เกิดคำศัพท์ที่มีที่มาน่าสนใจ ดังนั้นการรู้จักตำนานคำศัพท์คำต่าง ๆ นั้นจะทำให้เรียนภาษาอังกฤษได้อย่างสนุก และจำคำศัพท์ได้อย่างแม่นยำยิ่งขึ้น ซึ่งครั้งนี้เริ่มต้นเปิดตำนานกันด้วยคำว่า Fan

Fan  

Fan (แฟน) ที่นอกจากความหมายที่เรารู้จักคุ้นเคยกันว่า พัด, พัดลม แล้ว นอกจากนี้ยังใช้พูดถึงคนที่ชื่นชอบหรือคลั่งไคล้ศิลปินดารานักร้อง นักกีฬา หรือเหล่าคนเซเลปคนดังอีกด้วย

สำหรับคนไทยนั้นยังนำ Fan มาใช้ทับศัพท์ว่า “แฟน” จนเป็นภาษาไทยไปแล้วในความหมายว่า คนรัก เพื่อนหญิงหรือเพื่อนชายที่สนิทสนมกันเป็นพิเศษ เช่น หมากเป็นแฟนกับคิมมี่

ซึ่งคาดเดากันว่า Fan ในความหมายหลงใหลคลั่งไคล้นี้มาจากคำว่า Fanatic
Fanatic (n.) หมายถึง ผู้ที่หลงใหลคลั่งไคล้
Fanatic (adj.) หมายถึง ที่ซึ่งคลั่งไคล้ หลงใหล

จากความหมายข้างต้นจะเห็นได้ว่าสื่อไปในทางความชื่นชอบ หลงใหลในเรื่องทางโลก แต่จริง ๆ แล้ว Fan มีต้นกำเนิดเกี่ยวข้องกับเรื่องของพระเจ้าอย่างลึกซึ้งเลยทีเดียว เอาล่ะ คราวนี้มาเปิดตำนานที่มาของ Fan กันดังต่อไปนี้...
Fanum เป็นภาษาละติน หมายถึง วัดหรือโบสถ์ และ fanaticus เป็นคำคุณศัพท์ (Adjective) หมายถึง ที่เกี่ยวกับวัด และใช้คำนี้อ้างถึงคนใจบุญที่พระเจ้าดลบันดาลใจ แต่ต่อมากลับมีความเชื่อว่าพระเจ้าเข้าทรงทำให้คนใจบุญนั้นเกิดอาการคลุ้มคลั่ง โวยวาย ซึ่งเป็นที่มาของคำว่า Fanatic และถูกยืมไปใช้ในภาษาอังกฤษในคริสต์ศตวรรธที่ 16
 

ต่อมาในคริสต์ศตวรรษที่ 17 ความหมายของ Fanatic กลายเป็น กระตือรือร้นมากเกินไป โดยใช้พูดในเรื่องศาสนาโดยเฉพาะ แต่ต่อมาความหมายถูกนำไปใช้เพียงว่า กระตือรือร้นมากเกินหรือกระตือรือร้นอย่างไม่มีเหตุผล หลังจากนั้นเชื่อกันว่า Fan ย่อมาจาก Fanatic นั่นเอง และถูกใช้ในความหมายเกี่ยวกับความหลงใหล คลั่งไคล้อย่างปัจจุบัน