แหล่งเรียนรู้เรื่องงูแสนสนุก ย่านลาดกระบัง ด้วยนิทรรศการแบบ Interactive ที่นอกจากจะได้ดูแล้วยังได้สัมผัส ได้ฟังเสียง ลองจับ ถ่ายรูป ชมนิทรรศการเชิงวิทยาศาสตร์และการแสดงที่มีสอดแทรกเกร็ดความรู้ทางวัฒนธรรม พบกับงูไทยและงูต่างประเทศมากมาย

สยาม เซอร์เพนทาเรียม (SIAM SERPENTARIUM) เป็นศูนย์การเรียนรู้เรื่องของงูที่ใหญ่ที่สุดแห่งหนึ่งในเอเชีย บนพื้นที่กว่า 15 ไร่ เพียงไม่ถึง 10 กม. จากแอร์พอร์ตลิงค์สถานีลาดกระบังและสนามบินสุวรรณภูมิ นอกจากแท็กซี่แล้วยังสามารถนั่งรถสองแถวสาย 333 มาก็ได้เช่นกันค่ะ

ที่นี่เปิดทุกวัน เวลา 09.00 น. - 18.00 น. แต่ด้วยความที่ในนี้ใหญ่มากและมีกิจกรรมหลายอย่างให้ได้สนุกกัน จึงจำหน่ายบัตรรอบสุดท้าย เวลา 16.00 น. ค่ะ

บัตรทั่วไปสำหรับชาวไทยและชาวต่างชาติที่ถือใบอนุญาตทำงานในไทย ผู้ใหญ่ 350 บาท เด็ก 150 บาท ชาวต่างชาติ ผู้ใหญ่ 550 บาท เด็ก 250 บาท โดยเด็กในที่นี้คือเด็กที่มีส่วนสูง 90 – 135 ซม. ค่ะ เด็กไทยที่ส่วนสูงน้อยกว่า 90 ซม. และผู้สูงอายุ (60 ปีขึ้นไป) เข้าฟรีค่ะ

พอซื้อบัตรเสร็จแล้วก็จะมีเจ้าหน้าที่นำชมพาชมตามโปรแกรมกิจกรรมสำคัญก่อนค่ะ โดยจะมี 2 กิจกรรมหลักที่มีเป็นรอบ ๆ อย่างในภาพล่างนี้เป็นการแสดงประกอบแสงสีเสียง ที่เล่าถึงความผูกพันของชาวไทยกับงู และการสาธิตการจับงูภายในโถงอัฒจันทร์ นาคา เธียเตอร์ (Naka Theatre) ค่ะ โดยมีการบรรยาย 3 ภาษา คือภาษาไทย อังกฤษ และจีนค่ะ

ในภาพล่างนี้เป็นการแสดงละครที่เล่าเรื่องราวความเชื่อตำนานต่าง ๆ เกี่ยวกับงู และมีการผสมผสานการแสดงแม่ไม้มวยไทยที่มีกระบวนท่าเลียนแบบการเคลื่อนไหว หรือท่าทางของสัตว์ต่าง ๆ ซึ่งหนึ่งในนั้นก็มีงูด้วยค่ะ   

ส่วนอีกกิจกรรมหนึ่งเป็นการนำชมนิทรรศการแบบผสมผสานจำลองชีวิตงูให้เราได้สัมผัสตั้งแต่เกิด โดยเริ่มจากการที่เราจะได้เข้าไปอยู่ในห้องกลม ๆ ทรงเหมือนไข่ เสมือนกลายเป็นลูกงูนั่นเอง
 

แล้วพอฟักออกมาจากไข่ลืมตาดูโลก ก็จะเจอกับสัตว์ต่าง ๆ ที่มนุษย์เราเห็นตัวเล็ก ๆ แต่ถ้ามองจากสายตาของลูกงูจะเห็นกระต่ายตัวโตกว่ากระบือในสายตามนุษย์อย่างเรา ๆ เลยทีเดียว และเจ้าหน้าที่ก็จะนำชมการ์ตูนเล่าเรื่องราวชีวิตลูกงูตัวจ้อยที่ต้องเจอกับศัตรูตามธรรมชาติต่าง ๆ ไม่ว่าจะเป็นห่าน ตัวเงินตัวทอง พังพอน หรือแม้แต่เจ้าหมาผู้น่ารักในสายตาเรา (แต่คงจะน่ากลัวในสายตาลูกงู)

ชมการจำลองการเลื้อยแบบต่าง ๆ อย่างในภาพล่างนี้เป็นการเลื้อยแบบงูทะเลทราย ซึ่งแม้จะสไลด์ตัวเป็นรูปตัวเอสเหมือนกันแต่ทิศทางที่พุ่งไปไม่ได้ไปทางหัวงูนะคะ แต่ไปทางข้างลำตัวงูแทนค่ะ

ต่างจากงูทั่วไปอย่างงูเห่า งูจงอาง และในภาพล่างนี้คือการจำลองการเลื้อยของงูสามเหลี่ยม ซึ่งเป็นการส่ายลำตัวด้านข้างคล้ายตัวเอสเหมือนกัน แต่ทิศทางที่พุ่งไปจะเห็นข้างหน้าตามที่หัวงูมุ่งไปค่ะ นอกจากนี้ยังมีการเคลื่อนที่แบบอื่น ๆ เช่น แบบเส้นตรงอย่างงูใหญ่ พวกงูเหลือมงูหลาม หรือการร่อนของงูบนต้นไม้อย่างงูเขียวพระอินทร์ เป็นต้น

นอกจากนี้หลาย ๆ คนก็อาจจะสงสัยว่างูมีเสียงไหม แม้จากการศึกษาทางวิทยาศาสตร์จะพบว่างูไม่มีกล่องเสียง แต่งูบางชนิดก็ทำให้เกิดเสียงได้ อย่างงูเห่า ซึ่งเสียงเห่าของมันมาจากการพ่นลม และงูหางกระดิ่งที่สร้างเสียงได้จากการเสียดทานและสั่นสะเทือนของเกล็ดหางแข็ง ๆ ที่ซ้อนเป็นชั้น ๆ ของมันค่ะ

นอกจากนี้ก็มีนิทรรศการเรื่องของเกล็ดงูแบบต่าง ๆ ซึ่งมีตัวอย่างในจับได้ด้วยนะคะ ในภาพล่างนี้เป็นเกล็ดแบบเรียบอย่างที่พบในงูเห่า งูจงอาง งูแสงอาทิตย์

ส่วนเกล็ดแบบตุ่มดูขรุขระก็จะพบได้ในงูงวงช้าง งูผ้าขี้ริ้ว ซึ่งเป็นงูที่ดำน้ำได้และไม่มีพิษ เกล็ดตุ่ม ๆ แบบนี้จะช่วยในการรัดเหยื่อจำพวกปลาที่มันจับได้ค่ะ แต่พออยู่ในที่ ๆ น้ำไหลแรง พวกมันก็จะชอบรัดกิ่งไม้ ต้นไม้น้ำ เพื่อไม่ให้ตัวเองลอยไปตามสายน้ำ บางทีจึงเป็นเจ้าพวกนี้นี่แหละที่มารัดขาคนเล่นน้ำด้วยคิดว่าเป็นกิ่งไม้ ส่วนคนเราเลยตกใจคิดว่าอาจจะเป็นมือสาก ๆ ของพรายน้ำแทน

นอกจากเรื่องเกล็ดก็ยังมีเรื่องการรัดของงู ซึ่งมีแท่นจำลองการรัดของงูให้ลองยื่นมือเข้าไปเล่นด้วยนะคะ ความรู้สึกคล้ายเครื่องวัดความดันเลยค่ะ ในภาพล่างนี้ก็จะเป็นตอนที่เดินเข้าปากงูยักษ์จำลองไปดูนิทรรศการในส่วนต่อไปค่ะ

ข้างในจะจำลองอาหารต่าง ๆ ที่เข้าไปสู่กระบวนการย่อยภายในร่างกายงู ซึ่งน้ำย่อยของมันย่อยได้แม้กระทั่งกระดูก จะเหลือแต่พวกเส้นผมและขนที่จะออกมาเป็นอุจจาระค่ะ  

นอกจากนี้งูตัวผู้ยังมีอวัยวะเพศผู้ที่มีลักษณะเฉพาะตามแต่ละสายพันธุ์ เป็นการป้องกันการผสมข้ามพันธุ์โดยธรรมชาติอย่างหนึ่งด้วยค่ะ ถ้าไม่ใช่พันธุ์เดียวกันก็เหมือนลูกกุญแจกับแม่กุญแจที่ไม่ลงล็อกกันแล้วเปิดไม่ได้

เมื่อพ่อแม่งูผสมพันธุ์ งูบางสายพันธุ์ก็จะออกลูกเป็นไข่ อย่างงูหลาม งูเห่า งูจงอาง งูกะปะ งูเขียวพระอินทร์ ฯลฯ แต่บางพันธุ์ก็ออกลูกเป็นตัวอย่าง งูแมวเซา งูเขียวหางไหม้ท้องเหลือง งูเขียวปากแหนบ งูก้นขบ ฯลฯ

เสร็จจากในส่วนนี้ก็จะเข้าสู่โซนสวนงู ซึ่งเป็นห้องเลี้ยงและจัดแสดงงูกว่า 50 สายพันธุ์จากทั่วโลกค่ะ ในโซนนี้หลังจากฟังเจ้าหน้าที่นำชมบรรยายแล้ว ก็ยังสามารถเดินวนเข้ามาเก็บภาพหรือศึกษารายละเอียดเพิ่มเติมอีกได้ตามอัธยาศัยภายในวันเดียวกับที่ระบุบนบัตรเข้าชมค่ะ

สีสันของงูต่าง ๆ จะช่วยได้มากในเรื่องของการพรางตัวค่ะ อย่างงูสีเขียวส่วนใหญ่จะเป็นงูที่อาศัย หรือหากินบนต้นไม้เช่นบรรดางูเขียวและงูเขียวหางไหม้ต่าง ๆ ก็จะมีสีสันที่กลมกลืนไปกับใบไม้

ส่วนงูที่หากินตามพื้นดิน จอมปลวก โพรงไม้ โพรงหินก็จะมีสีที่แตกต่างออกไป ตามสายพันธุ์ วัย และถิ่นที่อยู่ของพวกมันได้ค่ะ อย่างจงอาง หรือ King Cobra พญางูพิษร้ายแรงตัวใหญ่ยาวได้มากกว่า 5 เมตร เจ้าป่าที่พบได้ในป่าทึบทั่วไทยนี้อาจจะสีน้ำตาล สีเขียวอมเทา สีดำ มีลายบั้งเหลือง ๆ ก็ได้ แต่จุดสำคัญ คือ เกล็ดท้ายทอยขนาดใหญ่สองอันที่แบะออกคล้ายหางปลาค่ะ ชอบอยู่ใกล้แหล่งน้ำ กินงู หนู กบ ฯลฯ และเป็น 1 ใน 14 งูคุ้มครอง ห้ามฆ่า ห้ามจับ ห้ามเลี้ยงโดยไม่ได้รับอนุญาตค่ะ

นอกจากจงอางก็มีงูเห่า ซึ่งมีความหลากหลายของสีสันที่มีตั้งแต่สีดำ น้ำตาล ไปจนถึงเหลืองนวล และสายพันธุ์ย่อย ๆ มากมาย บางตัวมีความผิดปกติทางพันธุกรรมก็จะเป็นสีขาวปลอด ตาสีแดงซึ่งเรียกกันว่างูเห่าเผือก

จุดเด่นสำคัญของบรรดางูเห่าโดยเฉพาะงูเห่าไทยก็คือลายดอกจัน ลักษณะคล้ายวงกลม อยู่ตรงกลางแม่เบี้ยด้านหลังค่ะ พบได้ทุกภาคทั่วไทย ไม่จำเป็นต้องเป็นในป่า หรือใกล้ป่า ขอแค่มีหนู นก กบ เขียด ในสวนในบ้านบางทีก็มีมา แม้จะไม่ได้เป็นสัตว์คุ้มครองแต่ก็มีพิษร้ายแรง หากเข้าบ้านใคร แนะนำให้ตั้งสติ ถอยห่างช้า ๆ เงียบ ๆ แล้ว โทรสายด่วนกรมอุทยานฯ 1362 หรือดับเพลิงใกล้บ้าน ซึ่งหากอยู่ใน กทม. ก็ 199 ให้เจ้าหน้าที่มาช่วยจับไปปล่อยป่าจะปลอดภัยกว่าค่ะ

แต่ก็ไม่ได้หมายความว่างูที่ไม่มีลายดอกจันจะไม่ใช่งูเห่านะคะ อย่างในภาพล่างนี้งูเห่าด่าง หรืองูเห่าพ่นพิษสยาม ซึ่งเป็นงูเห่าจะมีดอกจันหรือไม่มีดอกจันก็ได้ ลายจะเป็นสีพื้นสีน้ำตาล ดำแทบทั้งตัว หรือสีกระดำกระด่างจนได้ชื่ออีกชื่อว่างูเห่าขี้เรื้อนก็ได้ค่ะ จุดเด่นที่สำคัญของงูเห่าประเภทนี้ นอกจากเห่าและฉกกัดได้อย่างงูเห่าไทยธรรมดาลายดอกจันในรูปบนแล้วยังพ่นพิษด้วย ไกล 1 – 2 เมตรเลยทีเดียว หากโดนตาต้องรีบล้างน้ำเปล่าและไปหาหมอโดยด่วน ไม่งั้นอาจตาบอดได้ค่ะ

สำหรับงูเห่าพ่นพิษแล้วหากอยู่ในเขตภาคใต้ก็อาจได้พบกับเจ้างูเห่าพ่นพิษสีทอง ซึ่งตัวสีเหลืองทองงดงามตลอดตัว หรืออาจมีอมน้ำตาล อมเขียว หรือแซมน้ำตาลบ้างอย่างในภาพล่างได้นะคะ เจ้าพวกนี้หากตกใจนอกจากจะฉกแล้วก็พ่นพิษได้ 1 – 2 เมตรเหมือนกับงูเห่าพ่นพิษสยามค่ะ

พูดถึงงูเห่าซึ่งเป็นงูพิษร้ายแรงแล้วก็จะไม่เอ่ยถึงเจ้างูตัวคล้ำ ๆ แต่มีเกล็ดสะท้อนแสงอาทิตย์เป็นสีรุ้งเงางามอย่างงูแสงอาทิตย์ไม่ได้ เพราะด้วยความที่ตัวดำ ๆ พบได้ตามพื้นดินที่ชุ่มชื้น ไม่เว้นแม้ในสวนหลังบ้าน จึงมักถูกเข้าใจผิดว่าเป็นงูเห่าเลยโดนตีตายอย่างน่าสงสาร และก็เป็นเหยื่อของความเชื่อที่ว่าหากถูกงูแสงอาทิตย์กัดจะตายเมื่อพระอาทิตย์ขึ้น ทั้งที่จริง ๆ แล้วมันไม่มีพิษ ทั้งยังเป็นนักจับหนูและยังช่วยกินลูกงูเห่าได้ด้วยซ้ำ

เป็นหนึ่งในงูงามผู้อาภัพที่สุดสายพันธุ์หนึ่งเลยทีเดียว แต่ด้วยความที่ปริมาณในธรรมชาติลดลงมากจึงถูกจัดเป็นหนึ่งในงูคุ้มครองค่ะ ห้ามตีตาย ห้ามจับมาขายหรือเลี้ยงโดยไม่ได้รับอนุญาต ไม่งั้นเสี่ยงโทษจำคุก 4 ปี ปรับไม่เกิน 40,000 บาทเลยเชียวค่ะ หากอยากอุ้ม (จริง ๆ คือ ประคอง) งูแสงอาทิตย์สักครั้งหนึ่งในชีวิตก็แวะมาที่นี่ได้นะคะ

ส่วนงูสวยพิฆาตนั้นก็ไม่ใช่ว่าไม่มีนะคะ เจ้างูสามเหลี่ยมสีดำสลับเหลืองเป็นบั้ง ๆ นี้ พิษร้ายแรงทีเดียว พบได้ทุกภาค ออกหางูอื่น กิ้งก่า กบ ปลา กินในเวลากลางคืน แต่จริง ๆ แล้วปกติหากไม่ไปยุ่ง ไปใกล้ หรือไปเหยียบเข้า เจ้าสามเหลี่ยมก็จะไม่กัด แต่ถ้าต้องไปในทุ่งนา ริมหนอง เข้าสวน เข้าป่ายามกลางคืนก็ควรสวมรองเท้าบู๊ตยางหนา ๆ และส่งเสียงสัญญาณให้งูรู้สึกว่ามีสัตว์ใหญ่ผ่านมาและหนีไปก่อน ก็จะลดความเสี่ยงได้มากขึ้นค่ะ

แต่ถ้าหากเป็นงูบั้งขาวสลับดำขนาดพอ ๆ กันตลอดตัวนี้จะเป็นงูทับสมิงคลา มีพิษร้ายแรง และพบได้ทุกภาคเช่นเดียวกับงูสามเหลี่ยมค่ะ

และด้วยความที่ลายบั้งขาวบั้งเหลืองเท่า ๆ กันเป็นลายงูที่มีพิษร้ายแรง ก็จะมีงูพิษอ่อนที่ไม่ได้มีพิษรุนแรงเท่า แต่กลับมีลายที่คล้ายกันชวนให้สับสนได้ อย่างในภาพล่างนี้เป็นงูปล้องทองตาแป๋วแหววแห่งแดนใต้ ที่มักอาศัยบนต้นไม้ จับนก หนู กิ้งก่ากินเป็นอาหาร มีลายบั้งเหลืองสลับดำคล้ายงูสามเหลี่ยมเลยค่ะ แต่จุดต่างคือ บั้งเหลืองจะสั้นแทบจะเป็นขีดมากกว่า ไม่ได้ยาวใกล้เคียงกันอย่างงูสามเหลี่ยมค่ะ

นอกจากงูไซส์เล็กก็มีพี่ใหญ่อย่างงูหลามและงูเหลือมด้วย ทั้งคู่เป็นงูสวยงามไม่มีพิษที่หากินกลางคืน ใช้วิธีรัดเหยื่อ แต่กัดด้วยฟันอันแหลมคมค่ะ ในภาพล่างนี้ก็เป็นดาราของที่นี่ ซึ่งนำมาให้คล้องบ่าถ่ายรูปกันได้ค่ะ จุดเด่นสำคัญที่จะแยกงูหลามจากงูเหลือมคือลายที่หัวค่ะ ลายงูหลามจะเป็นลักษณะคล้ายลูกศรสีขาว

ส่วนงูเหลือมจะเป็นขีดสีดำ ซึ่งงูเลี้ยงที่ชินกับคนในยามกลางวัน ขณะอิ่มท้องอยู่แล้วก็จะยอมพาดอยู่บนตัวเราโดยไม่รัดรึงอะไรเหมือนเราเป็นต้นไม้ต้นหนึ่งค่ะ แต่ในธรรมชาติหากยิ่งกับงูเหลือมแล้วจะตัวโตและขี้ตกใจกว่างูหลามอีกจนอาจเป็นอันตรายได้ค่ะ เจ้าเหลือมนี่ตัวเต็มวัยยาวได้ถึง 10 เมตรเลยทีเดียว ดังนั้นหากเจ้าพวกนี้เข้าบ้านก็ต้องโทรตามเจ้าหน้าที่ด่วน ๆ เลยค่ะ

ทั้งหลามทั้งเหลือมอยู่ในกลุ่มงูคุ้มครอง 14 ชนิดด้วย แต่เพราะความสวยงามของพวกมันจึงมีการขอใบอนุญาตนำมาเพาะเลี้ยง และจำหน่ายเป็นงูสวยงาม อย่างในภาพล่างนี้เป็นงูเหลือมทองซึ่งเกิดจากความผิดปกติทางพันธุกรรมค่ะ

และเจ้าตัวที่นอนขดในโพรงหินนี้เป็นงูเหลือมขาว เกิดจากความผิดปกติที่สูญเสียเม็ดสีบางส่วน เว้นดวงตาที่ยังเป็นสีปกติ งูหลามและงูเหลือมเป็นงูที่พิท ออร์แกน (Pit Organ) ไว้ตรวจจับความร้อนจากกายสิ่งมีชีวิตอื่น ๆ เช่นเดียวกับงูเขียวหางไหม้ท้องเหลือง ดังนั้นการอยู่นิ่ง ๆ หรือแกล้งตายที่อาจใช้ได้ผลกับงูที่ใช้วิธีจับความเคลื่อนไหวอย่าง งูเห่า งูจงอาง  จึงไม่ได้ผลกับเจ้าพวกนี้ค่ะ ต้องค่อย ๆ ถอยอย่างช้า ๆ เลย หากถูกพันอยู่ก็ต้องค่อย ๆ แกะจากหาง

นอกจากงูไทยแล้วที่นี่ก็มีงูต่างชาติมากมาย อย่างในภาพล่างนี้คือ โอลีฟไพธอน (Olive Python) งูไม่มีพิษจากออสเตรเลีย

ส่วนเจ้าตัวสีดำ ๆ ใกล้ ๆ ท้องมีลายด่างสีขาวนี้คือ Madagascar giant hognose งูพิษอ่อนจากมาดากัสการ์ แต่ลายของมันบางทีก็ชวนให้นึกถึงเจ้าเห่าพ่นพิษด่างบ้านเราเลยค่ะ แต่งูเห่าพ่นพิษสยามหรือน้องด่างพ่นพิษนี่เป็นงูพิษร้ายแรง ไม่ใช่งูพิษอ่อนเหมือนเจ้านี่นะคะ

ถัดมานี้คือ Japanese Rat Snake งูกินหนูญี่ปุ่น เป็นงูไม่มีพิษค่ะ

ส่วนเจ้าตัวหน้าตาตลก ๆ จมูกโตคล้ายจระเข้ที่เกาะบนไม้เลื้อยริมผนังในภาพล่างนี้คือ งูกรีน ทรี ไพธอน (Green Tree Python) งูไม่มีพิษสีเขียวสดใสจากแถบหมู่เกาะในอินโดนีเซีย ปาปัวนิวกินี เลยไปจนถึงคาบสมุทรเคปยอร์กของออสเตรเลียค่ะ

และดาราจอมซนสีแดงสดใสสลับแถบสีขาวและสีดำบนมือของผู้เข้าชมในภาพล่างนี้คือ งูมิลค์ (Milk) งูไม่มีพิษจากทวีปอเมริกาค่ะ ไม่ก้าวร้าวแต่ค่อนข้างปราดเปรียวนะคะ คนประคองต้องคอยสลับมือไม้เพราะจะเลื้อยตลอดเลยค่ะ เดี๋ยวจะหลุดตกพื้นเอาค่ะ

ใกล้ ๆ จุดที่ให้ผู้ชมได้สัมผัส อุ้มประคอง ถ่ายภาพ มีห้องปฏิบัติการเลี้ยงงูด้วย ตอนที่ไปเจ้าหน้าที่นำงูมาอาบน้ำเล่นน้ำให้ชมกันพอดี งูที่นี่ก่อนจะนำมาให้ได้สัมผัสก็จะผ่านการอาบน้ำและเตรียมความพร้อมมาอย่างดี และระหว่างที่ผู้ชมจับเขาจะมีพี่เลี้ยงคอยประกบอยู่ข้าง ๆ ให้ความรู้และคอยตอบคำถามไปด้วยค่ะ

อย่างไรก็ตามเพื่อสุขอนามัยที่ดีของทั้งคนและงู ก่อนและหลังการสัมผัสงูอย่าลืมเข้าไปล้างมือในห้องน้ำด้วยนะคะ จากนั้นพอเดินออกมาตรงปลางทางก็จะมีผลิตภัณฑ์สำคัญเกี่ยวกับงูมาจัดแสดงให้ได้ชมกันก็คือเซรุ่มแก้พิษงูค่ะ ในไทยมีเซรุ่มสำหรับงู 7 ชนิด คือ จงอาง เห่า สามเหลี่ยม ทับสมิงคลา กะปะ แมวเซา และเขียวหางไหม้

เซรุ่มเหล่านี้ผลิตจาก สวนงู สถานเสาวภา ซึ่งจะได้จากการนำพิษงูไปฉีดให้ม้าทีละน้อยจนม้าสร้างภูมิต้านทาน แล้วแยกเอาพลาสม่าจากเลือดม้าที่มีภูมิต้านทานมาสกัดอีกทีค่ะ แต่การใช้เซรุ่มนี้เพื่อความปลอดภัยจะต้องทำโดยแพทย์เท่านั้นค่ะ ดังนั้นหากสงสัยว่าถูกงูกัดละก็ ตั้งสติ ล้างแผลด้วยน้ำสะอาด หากมีจังหวะให้ถ่ายรูปงูที่กัดมาด้วย ไม่พยายามขยับ อาจใช้ไม้ดามช่วย แล้วไปโรงพยาบาลทันทีค่ะ

นอกจากกิจกรรม การแสดง และนิทรรศการความรู้ต่าง ๆ แล้วก็มีร้านขายของที่ระลึก ร้านอาหาร กับสนามเด็กเล่นพร้อมให้มาเที่ยวกันได้ทั้งครอบครัว เรื่องงู ๆ อยู่ใกล้ตัว มาทำความรู้จักกับเพื่อนร่วมโลกแสนสวย ที่บางตัวก็เปี่ยมพิษสงไว้สักหน่อย อย่างน้อย ๆ เวลาเจอกันจริง ๆ จะได้ไม่ตกใจจนขาดสติก็นับว่าเป็นประโยชน์มาก ๆ เลยทีเดียวค่ะ

 “Amazing ไทยเท่” ที่เที่ยวเก๋ ๆ ใกล้ตัว อย่าลืมมาชื่นชมกันนะคะ