เนื่องจากเมื่อวันที่ 16 ก.ย. ที่ผ่านเป็นวันโอโซนโลก เราเลยจะชวนทุกคนมาปั่นจักรยาน One Day Trip 4 กันที่ คุ้งบางกะเจ้า Best Urban Oasis of Asia สุดยอดโอเอซิสเมืองแห่งเอเชียค่ะ

บางกะเจ้า หากดูจาก Google Earth จะเห็นเป็นเกาะรูปกระเพาะหมูเขียวขจี มีแม่น้ำเจ้าพระยาและคลองลัดโพธิ์ แล้วก็ป่าคอนกรีตล้อมรอบ แนะนำให้มาวันเสาร์-อาทิตย์ นั่ง BTS ลงสถานีบางนา ทางออก 2 วัดบางนาใน ต่อมอเตอร์ไซค์รับจ้างลงบันไดในรูปบนได้เลย ข้างล่างมีวินไปส่งที่ท่าน้ำวัดบางนานอก 20 บาท หรือถ้าจะนั่งสองแถวก็เดินต่อไปบน Sky Walk ลงสี่แยกบางนา คันสีแดง 7 บาทค่ะ

จากนั้นก็ข้ามเรือจากวัดบางนานอก-วัดบางน้ำผึ้งนอก เด็กส่วนสูงไม่เกิน 90 ซม. ภิกษุ สามเณร ฟรี เด็กสูงเกิน 90 ซม. 2 บาท ผู้ใหญ่ 4 บาท จักรยาน หาบเร่ 7 บาท มอเตอร์ไซค์ รถเข็น 10 บาท มอเตอร์ไซค์ขนาดใหญ่ 12 บาท (คนซ้อน 4 บาท/คน) ขึ้นฝั่งปุ๊ปก็จะเห็นร้านเช่าจักรยานปั๊บ มีหลายร้านให้เลือกเลยค่ะ

นอกจากแผนที่ที่ร้านให้มาแล้วระหว่างทางก็ยังมีแผนที่แยกที่เที่ยวตามตำบลต่าง ๆ บนเกาะนี้ด้วยค่ะ บรรยากาศดีมาก มีผีเสื้อเป็นระยะ ๆ เลยค่ะ น่ารักมาก

ลืมบอกไปว่าตอนที่ไปนี่เป็นเช้าวันเสาร์ค่ะ อากาศดีมีเมฆมากแต่ไม่ร้อนและฝนจะมาช่วงเย็นโน่นค่ะ เลยเหมาะแก่การปั่นจักรยานเป็นที่สุด

ช่วงเช้าเราจะมาเรียนรู้วิถีภูมิปัญญาไทย ทำ DIY เก๋ ๆ กันที่บ้านธูปฯ หรือ บ้านธูปหอมสมุนไพร ค่ะ เปิด 9.00 – 15.00 น. วันเสาร์ – อาทิตย์ ถ้าเป็นวันธรรมดาจะเป็นหมู่คณะซึ่งมีการจองล่วงหน้า โดยติดต่อที่ Facebook บ้านธูปหอมสมุนไพร ได้เลยค่ะ ปากซอยมีที่จอดรถยนต์ รถตู้ รถบัส พร้อมค่ะ

กิจกรรมมีตั้งแต่การทำธูปหอมสมุนไพร การทำผ้ามัดย้อมแบบเย็น (หลายสี) แบบร้อน (สีเดียว) มีจุดให้ถ่ายภาพสวย ๆ ด้วย

รูปล่างนี้เป็นการทำธูปหอมจากสมุนไพรต่าง ๆ โดยใช้วัตถุดิบจากธรรมชาติ เช่น ไม้มะม่วงบด ตะไคร้หอม สะเดา เปลือกมะกรูด ขมิ้นชัน ยางบง ฯลฯ

โดยด้านบนมีป้ายให้ข้อมูลต่าง ๆ เกี่ยวกับการทำธูป และสมุนไพรเหล่านี้ด้วย

พอดีช่วงที่ไปคุณลุงวิทยากรไม่อยู่เลยเดินต่อไปที่ฐานมัดย้อมแบบร้อนค่ะ คึกคักทีเดียว ฐานนี้ท่านที่มาคนเดียวก็ร่วมสนุกได้นะคะ ที่นี่มีเสื้อยืด เสื้อคลุม เสื้อคอกลม เดรส ผ้าคลุมไหล่ ผ้าพันคอ ให้เลือกหลายแบบ โดยราคาจะรวมค่าใช้จ่ายในการทำกิจกรรมเรียบร้อยค่ะ 

เลือกอยู่นานก็มาได้เดรสยาวมาชุดหนึ่ง 200 บาทเองค่ะ แล้ววิทยากรผู้ใจดีก็ให้เอาเดรสที่เลือกไปจุ่มน้ำ บิดหมาด จากนั้นก็มาออกแบบโดยเลือกลายต่าง ๆ ที่จะใช้ มาร์คตำแหน่งลายลงไปแล้วพับผ้าตามวิธีต่าง ๆ เอาไม้ประกบ มัดหนังยางวนไป แป๊บเดียวก็เสร็จ เขียนชื่อติดป้ายมัดห้อยไว้บนผลงานของเราด้วยความภูมิใจ

จากนั้นก็เอาไปต้มในสีย้อมราว 40 นาที ซึ่งในอดีตชาวไทยใช้การย้อมครามจากวัตถุดิบตามธรรมชาติอย่างใบคราม หรือย้อมดำด้วยไม้มะเกลือ ต่อมาในปัจจุบันก็มีการใช้สีสังเคราะห์มากขึ้นเพื่อความสะดวกรวดเร็ว

เมื่อครบเวลาแล้วทีมงานก็จะนำไปตากให้แห้งที่ราวด้านหลังค่ะ ระหว่างนี้ไปเตร็ดเตร่ต่อได้เลย ก่อนบ่ายสาม อย่าลืมมารับกลับนะคะ แต่ถ้าใครทำมัดย้อมเย็นที่เป็นหลาย ๆ สีละก็ สามารถห่อฟิล์มถนอมอาหารเอากลับไปแกะตากที่บ้านตอนเย็นได้เลยค่ะ

ก่อนออกเดินทางต่อแวะเข้าห้องน้ำให้เรียบร้อยที่นี่ได้นะคะ สะอาดดีทีเดียวเลยค่ะ

จุดหมายถัดไปของเราคือ ตลาดน้ำบางน้ำผึ้ง ซึ่งตั้งอยู่ริมคลองบางน้ำผึ้งในละแวกวัดบางน้ำผึ้งในอีกที เดิมวัดนี้ชื่อวัดดุสิฏาราม เปลี่ยนชื่อเป็นวัดบางน้ำผึ้งในสมัยพระครูวิบูลย์ธรรมคุต (ต่วน) เป็นเจ้าอาวาสใน พ.ศ. 2460 ถือได้ว่าเป็นวัดเก่าแก่สำคัญอีกแห่งในย่านนี้เลยค่ะ

ที่จอดจักรยานอยู่ในสวนหลังป้ายเขียว ๆ ทางซ้ายมือนะคะ ส่วนรถยนต์ขับเข้าไปด้านในอีกนิด รถตู้ รถบัสก็มีที่จอดในฝั่งตรงข้ามค่ะ

หน้าตลาดมีร้านอาหารและคาเฟ่ด้วย หากมาเป็นกลุ่มหลายคนเกรงว่าไปกินในตลาดจะคนแน่นก็แวะที่นี่ก่อนได้ค่ะ

เล่าลือกันว่าแต่ก่อนบางน้ำผึ้งนี้มีป่า มีผึ้งอาศัยมากมาย เป็นแหล่งน้ำผึ้งป่าสำคัญมาแต่สมัยกรุงศรีอยุธยา แต่ปัจจุบันสังคมเมืองขยายใหญ่ขึ้น พ่อค้าแม่ค้าจึงต้องรับน้ำผึ้งป่าจากอุทัยธานีมาขายแทน น้ำผึ้งมะนาวเย็น ๆ สักแก้วชุ่มคอดับกระหายได้ดีทีเดียว

จริง ๆ ในตลาดมีร้านอาหารมากมายริมคลอง ไม่ว่าจะเป็นก๋วยเตี๋ยว ส้มตำ อาหารตามสั่งต่าง ๆ ให้เลือกรับประทาน แต่ด้วยความที่อำเภอพระประแดงนี้มีชาวมอญอาศัยอยู่ไม่น้อยเลยเลือก ขนมจีน อาหารไทยที่ปัจจุบันมีกินกันทุกภาค แต่สันนิษฐานว่ามาจาก ခၞံစိန် “ขะ-นอม-จิน” ในภาษามอญ แปลว่า เส้นสุก ค่ะ

ปรากฏในวรรณคดีเรื่องขุนช้างขุนแผน ยอดแห่งกลอนเสภาไทยด้วยนะคะ “...แจ่วห้าแจ่วหกยกออกมา ทั้งน้ำยาปลาคลุกหนมจีนพลัน...” จากตอน เจ้าล้านช้างถวายนางสร้อยทองแก่พระพันวษา ขนมจีนน้ำยาป่าลูกชิ้นปลาใส่ผักไม่อั้นในรูปล่างนี้รสชาติจัดจ้านถึงใจในราคา 30 บาทเท่านั้นค่ะ

ข้าวห่อใบบัวก็น่ากิน 35 บาทเอง ที่นี่มีตำบลบางกอบัวด้วยนะคะ ติดกับบางน้ำผึ้งและบางกะเจ้าเลยค่ะ ชื่อตำบลก็มาจากความที่แถบนั้นมีกอบัวเยอะค่ะ

เดิน ๆ ไปก็มาเจอเรือนนมสด แวะอีกแล้วเจ้าค่ะ โดนบรรยากาศดึงดูดเข้าไป

ตอนไปเลทไปหน่อยห่อหมกในเรือหมดแล้ว มีเจ้าบ้าน (รึเปล่าก็ไม่รู้) มาทักทายหางพวงขนดำขลับน่ารักทีเดียวเชียว

เมี่ยงคำ ของว่างสไตล์ไทย ๆ จากสมุนไพรพื้นบ้าน คำละ 3 บาทกว่า ๆ ความสนุกอยู่ที่การห่อไป กินไป คุยไป ดื่มเครื่องดื่มไป ชิว ๆ

หายเมื่อยขาแล้วก็เดินต่อ ดูของหวานบ้าง รูปล่างซ้ายคือ ข้าวต้มลูกโยน ทำจากข้าวเหนียวผัดน้ำกะทิผสมน้ำตาล เกลือ ห่อใบมะพร้าว ที่ชื่อ "ลูกโยน" เล่ากันว่าเพราะตอนพระพุทธเจ้าเสด็จลงจากสวรรค์คนแห่ไปใส่บาตรเยอะ คนหลัง ๆ เข้าไม่ถึงเลยต้องเอาข้าวมามัดเป็นลูกโยนลงบาตรเอา ส่วนทางขวาคือ ลูกจากลอยแก้ว ไม่ใช่ลูกตาล แต่กรุบ ๆ หนึบ ๆ นุ่ม ๆ อร่อยไม่แพ้กันเลยค่ะ ถิ่นนี้มีต้นจากเยอะ ช่วงนี้กำลังออกผลเลย

รูปล่างนี้คือ ขนมตะโก้ แต่ไม่ได้มีแค่หน้ากะทิ สาคู เผือก ข้าวโพดสูตรดั้งเดิมเท่านั้น วิวัฒนาการไปไกลสารพัด ไม่ว่าจะเป็นหน้าครองแครงน้ำกะทิสีพาสเทลหวาน ๆ หรืออัญชันมะพร้าวอ่อนสีครามสดใส

แล้วก็ขนมไทยใส่กรวย กินสะดวก มีทั้งขนมสอดไส้ ขนมกล้วย ขนมฟักทอง ฯลฯ ในตลาดนี้มีขนมไทยมากมายหลายเจ้าให้เลือกสรรเลยค่ะ

เดินไปทางโซนข้าวของเครื่องใช้ต่อมาเรื่อย ๆ จะมีของเล่นพื้นบ้าน และก็ไฮไลต์อีกจุดคือร้านยิงหนังสติ๊กของคุณลุงท่านหนึ่งค่ะ กระสุนดินเหนียวลูกละบาท ไม่เคยยิง ? ลุงสอนได้ค่ะ รางวัลคือความสนุกที่หาได้ยากแล้วในปัจจุบัน ชาวป่าคอนกรีตห้ามพลาด !

หากมือไม้และตะกร้าหน้ารถยังว่างก็มีของฝากให้เลือกซื้อหามากมาย ไม่ว่าจะเป็นน้ำพริกต่าง ๆ ไข่เค็ม ฯลฯ

ผักพื้นบ้าน ผักปลอดสารพิษ ที่พิชิตใจลูกค้าคือรอยยิ้มแม่ค้านี่แหละค่ะ ที่ไปเดิน ๆ มานี้ ไม่รู้ดวงดีด้วยหรือเปล่า แต่แม่ค้าพ่อค้าที่เจอพูดเพราะทุกรายเลย เป็นหนึ่งในความประทับใจค่ะ

มีปลาสลิดจากบางบ่อมาด้วยนะคะ จะบางน้ำผึ้ง บางกะเจ้า บางกอบัว หรือบางบ่อ ก็จังหวัดสมุทรปราการเดียวกันค่ะ

จากตลาดน้ำฯ ปั่นผ่านวัดบางน้ำผึ้งใน ออกมาทางซอยเพชรหึงษ์ 28 ระหว่างทางเจอป้ายค่ายมวยตรงหน้าสวนมะพร้าวด้วยค่ะ ชมรมมวยไทยเพื่อสุขภาพบางกอบัว น่าสนใจมาก ๆ เลยค่ะ

แล้วเราก็มาถึงจุดหมายถัดไปในช่วงบ่ายคือ พิพิธภัณฑ์ปลากัดไทย ค่ะ เปิดสำหรับนักท่องเที่ยวทั่วไปในวันเสาร์ – อาทิตย์ เวลา 10.00 – 17.00 น. ค่ะ

ที่นี่ไม่เก็บค่าเข้าชมนะคะ ลงชื่อในสมุดเยี่ยมชมกันแล้วสามารถร่วมสมทบทุนดูแลพิพิธภัณฑ์ใส่กล่องได้เลยค่ะ ก่อนจะไปดูปลามาเดินเล่นชมนิทรรศการริมทางเดินในสวน เก็บข้อมูลเบื้องต้นเกี่ยวกับที่นี่และปลากัดพลาง ๆ บรรยากาศร่มรื่นมาก ๆ ค่ะ กฎของที่นี่คือห้ามตัดต้นไม้ทุกต้นตั้งแต่เริ่มพัฒนาเมื่อ 20 ปีก่อน

ที่นี่มุ่งหวังเป็นสะพานเชื่อมวัฒนธรรมเชิงนิเวศน์จากอดีตสู่ปัจจุบันและสู่สากลต่อไป โดยมี ปลากัด Siamese Fighting Fish ปลานักสู้ผู้งดงามแดนสยามเป็นสื่อกลาง ที่แต่ก่อนเลี้ยงมากัดแข่งกันยามว่างจากการทำนา เดี๋ยวนี้เปลี่ยนมาเพาะอวดกันเป็นปลาสวยงามเลื่องชื่อ 

เสร็จแล้วก็มาต่อกันที่อาคารทรงไทย 2 หลังในรูปล่าง

ชั้นบนเป็นที่ประดิษฐานพระบรมรูปของวีรกษัตริย์ของไทย คือ สมเด็จพระนเรศวรมหาราช และสมเด็จพระเจ้าตากสินมหาราช ส่วนในชั้นล่างมีตู้ปลากัดป่า ปลากัดหม้อ และปลาน้ำจืดที่พบได้ในแม่น้ำเจ้าพระยาค่ะ

จากนั้นก็เดินไปทางโซนคาเฟ่ค่ะ มีมุมถ่ายรูปสวย ๆ ขนม และเครื่องดื่มเล็ก ๆ น้อย ๆ จำหน่ายให้ซื้อมานั่งกินชิว ๆ ได้

ห้องน้ำก็สะอาดเรียบร้อย อยู่ฝั่งเดียวกับโซนทางเดินนิทรรศการที่ไปดูมาแล้วนั่นเอง

ปลากัดที่นี่มีมากมาย ตั้งแต่ตัวซ้ายบน คือ ปลากัดป่า สีจะออกน้ำตาล ๆ ซ้ายล่าง คือ ปลากัดหม้อ คล้ายปลาช่อนไซส์จิ๋ว ครีบสั้นตามแบบฉบับดั้งเดิม ต่อมาก็มีการพัฒนาสายพันธุ์จึงมีครีบยาวเหมือนสวมชุดงิ้วจีน พลิ้วไหวไปในสายน้ำ เรียกว่าปลากัดจีน ไม่ใช่ว่ามันมาจากเมืองจีนนะคะ ทนหนาวมาก ๆ ไม่ไหวค่ะ

นอกจากนี้ยังมีปลากัดหูช้าง รูปบน ภาพกลาง ปลากัดหางหนามมงกุฎ อย่างในภาพล่าง มันไม่ได้หางขาดนะคะ หางมันเป็นแบบแฉกหนามแบบปลาสิงโตในทะเลเก๋ ๆ ค่ะ

ส่วนในภาพล่างนี้เหมือนปลาคาร์ฟใช่ไหมล่ะคะ มันคือปลากัดโค่ยค่ะ ไทยแท้นะคะ ลูกหลานปลากัดหม้อบ้านเรานี่เอง ผสมออกมาดูเป็นญี่ปุ่นไปเลย

มุมนี้พอดีมีการเทียบพ่อปลา (สีน้ำเงินขาว) กับแม่ปลา (สีแดง) อยู่ค่ะ ปลาตัวเมียจะมีจุดสีขาวใต้ท้องคือไข่นำ ถ้าไม่ได้รับการผสมพันธุ์มันก็จะไหลออกมาเอง จะวางไข่อีกทีก็เกือบเดือนต่อไป ในรูปพอดีกล้องมือถือถ่ายเลยไม่ชัด สู้ไปดูด้วยตาตัวเองไม่ได้ค่ะ

ขอเดาว่าลูกปลาที่ได้จะเป็นแบบรูปล่างนี้ แดง ขาว น้ำเงิน สีธงไทยไตรรงค์ของเราเอง

แม้จะเป็นปลาที่มีอายุขัยสั้น เฉลี่ยแล้วเพียง 2 ปีเท่านั้น แต่ก็มีที่เลี้ยงกันยาวนานจนอายุถึง 3 ปีได้บ้าง ขึ้นอยู่กับความแข็งแรงของปลาด้วย ปลาก็ป่วยเป็นเหมือนกันนะคะ เข้ามาใกล้ ๆ คลินิกปลาจะมีป้ายเตือนให้งดส่งเสียงดังด้วย ปลาได้ยินเสียงค่ะ แค่ช่วงความถี่อาจไม่ได้กว้างเท่าหูคนเท่านั้นเอง

เมื่อป่วยก็ต้องมียา นอกจากใบหูกวางแห้งและเกลือที่ใช้กันอย่างแพร่หลายแล้ว ก็ยังมีสมุนไพรอื่นที่ใช้ได้ด้วย เช่น ใบตองแห้ง เปลือกมังคุดแห้ง เป็นต้น

ก่อนเดินทางต่อแวะถ่ายรูปกับบรรยากาศสวย ๆ ในสวน หรือหากใครพร้อมแล้วอยากซื้อปลากัดแสนสวยไปเลี้ยงที่บ้าน ซื้อได้นะคะ เพราะที่นี่มีการเพาะขายด้วยค่ะ

จากนั้นก็ไปชมสวนศรีฯ ชื่อเต็ม ๆ คือ สวนสาธารณะและสวนพฤกษชาติ ศรีนครเขื่อนขันธ์ “นครเขื่อนขันธ์” ก็คือชื่อเดิมของพื้นที่บริเวณนี้ (บางส่วนของสมุทรปราการและกรุงเทพฯ (พระโขนง) ในปัจจุบัน) ซึ่งเป็นเมืองหน้าด่านชายทะเลสมัยต้นกรุงรัตนโกสินทร์

ในสวนบรรยากาศร่มรื่นอากาศดีมาก ๆ ค่ะ ไม่ร้อนเท่าไรนัก เพราะเงาไม้บังแดดไว้และยังมีลมพัดมาเป็นระยะ ๆ ค่ะ

ไฮไลต์ของที่สวนนี้คือหอดูนกค่ะ จอดจักรยานไว้แล้วเข้าไปกันเลย

วิวสวย ๆ กับความเขียวชอุ่มชุ่มชื่นในฤดูฝน

เข้ากันดี๊ดีกับเสียงนกร้องและสายลมเย็นสบาย

ในสวนศรีฯ นี้มีดงจากมากมาย ใครซื้อลูกจากลอยแก้ว หรือขนมจากมาเมื่อเช้าก็มาดูต้นและผลของมันที่นี่ได้เลยค่ะ

พื้นที่บางส่วนที่นี่เป็นพื้นที่โครงการปลูกป่าเพื่อสิ่งแวดล้อมและชุมชน ณ ศูนย์การจัดการพื้นที่สีเขียวเชิงนิเวศน์นครเขื่อนขันธ์ โดยสถาบันวิจัยสภาวะแวดล้อม จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัยด้วยค่ะ 

ยังเพลิน ๆ อยู่ก็แทบหมดวันแล้ว จริง ๆ โอเอซิสแห่งนี้ยังมีที่เที่ยวดี ๆ อีกมากมายให้ไปเยือน ไม่ว่าจะเป็นถนนมรกต Bangkok Tree House บรรดาคาเฟ่และร้านอาหารเก๋ ๆ หมู่บ้านหิ่งห้อย ณ โครงการลำพูบางกระสอบ ฯลฯ คราวหน้าค้างสักคืนท่าจะดีค่ะ

 “Amazing ไทยเท่” ที่เที่ยวเก๋ ๆ ใกล้ตัว อย่าลืมมาชื่นชมกันนะคะ