ถ้าคุณรักใครมาก ๆ จะทำยังไงหรอครับ? ทำทุกอย่างเพื่อเขา ยอมทุกอย่างให้เขา และ...รอเขาหรือเปล่า

ผมก็เป็นผู้ชายคนหนึ่ง ที่มีคนที่รักเช่นกันครับ ผมรักเธอมากเฝ้าคอยอยู่เคียงข้างเธอมาตลอด เฝ้าบอกว่ารักเธอสุดหัวใจเพียงใด ทำทุกอย่างเพื่อให้เธอมีความสุข แต่เธอกลับได้แต่บอกผมว่า ให้ผมรอเธอก่อน สักวันเธอจะรักผม ...ผมเฝ้ารอวันนั้นมาตลอด แต่รู้อะไรไหมครับ ? 

   ยิ่งนานวันมันก็ยิ่งทำให้ผมได้รู้ว่า วันนั้นที่เธอพร่ำบอก มันไม่เคยมีอยู่จริงเลย...

หลาย ๆ สิ่งหลาย ๆ อย่างทำให้ผมตัดสินใจจะเดินออกมา แม้หัวใจจะร้องแย้งแค่ไหนก็ตาม

เธอรั้งผมไว้ ทั้งที่ตัวเธอเองยังไม่แน่ใจอะไรเลยสักอย่าง...ไม่แน่ใจว่ารักผมหรือเปล่า

“สักวัน...ฉันอาจจะรักคุณ..."  เธอพูดเสียงแผ่วหลุบตาลงต่ำ บอกกล่าวประโยคเดิมที่เธอพร่ำบอกผมมาตลอด

"สักวันที่อาจจะไม่มีจริงน่ะหรอครับ?"

"ฉันอยากรักคุณ...ให้เหมือนที่คุณรักฉัน" น้ำใส ๆ เริ่มคลอที่นัยน์ตาหวานที่ผมหลงใหล ผมรักเธอ แต่...

"ไม่ต้องฝืนหัวใจตัวเองหรอกครับ"

"ทำไมคุณต้องรักฉันด้วย" เธอเริ่มสะอึกสะอื้นและปล่อยให้หยาดน้ำตาไหลลงมาอย่างไม่คิดฝืนอีกต่อไป

"ความรู้สึกคนเรามันบังคับกันไม่ได้หรอกครับ"

“...”

"ผมรักคุณ...และไม่สามารถสั่งตัวเองให้เลิกรักคุณได้...เหมือนที่คุณ...ไม่สามารถบอกตัวเองให้รักผมได้เช่นกัน"

"ฉันกำลังพยายาม..."  เธอท้วงขึ้น

"เราสองคนต่างซื่อสัตย์ต่อความรู้สึกของตัวเองครับ"

“...”

"คุณไม่ต้องพยายามเพื่อผมขนาดนั้นหรอกครับ...เพราะต่อให้คุณรู้สึกสงสารผมมากแค่ไหน สุดท้ายความจริงก็คือ คุณไม่ได้รักผม"

"แต่ฉัน...กำลังเสียใจที่คุณจะจากไป...แล้วฉันจะไม่รักคุณเลยได้ยังไง"

   เธอถามผมด้วยความสับสนที่ฉายชัดอยู่ในแววตา นั่นสินะ คุณร้องไห้ทำไม...ผมมองเข้าไปในนัยน์ตาสวยคู่นั้นผ่านม่านน้ำตาเพื่อหาความหมายของหยาดน้ำใสที่ไหลออกมา และผมก็พบมัน

"คุณไม่ได้เสียใจครับ"

"..."

"คุณแค่...รู้สึกผิด"

   จบประโยคของชายหนุ่ม เขาหันหลังและเดินออกไปโดยไม่หันกลับมามองอีก เพียงเพราะไม่อาจทานทนเห็นน้ำตาของคนที่รักได้อีกต่อไป หญิงสาวทรุดตัวลงนั่งกับพื้นและร้องไห้ตัวโยน  เธอรู้ตัวดีว่าตลอดมาเธอเห็นแก่ตัวเกินไป แต่มันจะไม่เหลือโอกาสให้เธอแก้ตัวเลยเหรอ ตอนนี้เธอรู้สึกเหมือนสิ่งสำคัญของเธอจะหายไป ผู้ชายคนนี้ คนที่ยืนอยู่ข้าง ๆ เธอมาตลอด แค่คิดว่าต่อจากนี้จะไม่มีเขาอยู่...

   ก็เหมือนหัวใจแตกสลายไปทั้งดวงแล้ว

   แม้ในใจชายหนุ่มจะคิดอยากเข้าไปปลอบโยนเธอมากแค่นั้น แต่เขาก็ต้องหักห้ามใจตนเอง เพราะเขารักเธอมากเขาจึงต้องแสดงให้เธอรู้...ว่าเขานั้นก็มีหัวใจ และเขาจำเป็นต้องรักษาหัว ใจของตัวเองเช่นกัน...

แม้เขาจะเจ็บบปวดใจไม่ต่างกันก็ตาม

แต่บางครั้งความรักก็ไม่ได้จบลงด้วยการ ‘รอคอย’ หรือ ’อยู่เคียงข้างกัน’ ไปตลอด

ถ้าอยู่เคียงข้าง...แล้วความรักถูกปิดบังคุณค่า

ก็คงต้องเดินออกมา...ให้มันมีค่าในความทรงจำของใครคนหนึ่ง