คนที่กำลังสาปแช่งอยู่นั้นก็เหมือนกำลังตกนรกอยู่แล้วเพราะมันทุกข์ คนที่เราไปสาปแช่งยังไม่ได้ตกนรกเลย แต่จิตใจของตัวผู้สาปแช่งนั้นมีความทุกข์แล้ว หน้าเหี่ยวหน้าแห้ง ก็ถามตนเองดูว่า มันเป็นอย่างไร เดี๋ยวนี้เจ้าของทุกข์แล้ว คนที่ถูกสาปแช่งยังไม่ทุกข์ บางทีเขาคงกำลังกินอาหารอร่อยอยู่ร้องรำทำเพลงสนุกสนานอยู่ก็ได้ เหมือนกับเราไปด่าเขา แต่เขามีความแช่มชื่นเบิกบานอยู่
การสาปแช่งมันไม่ได้ง่าย ๆ ในพระศาสนานี้ถึงแช่งก็ตาม ถ้าเราทำความดีแล้ว ใครจะสาปแช่งเราเท่าไรก็ช่างมันเถอะ เพราะเป็นเรื่องของอำนาจของกรรม ต้องเชื่อเรื่องของกรรม ถ้าเราไม่มีกรรมอย่างนั้น ใครจะแช่งเราก็ช่าง จะนินทาเราก็ช่างเถอะ ตรงนี้ทุกอย่างไม่เป็นไปตามที่เราปรารถนามันเป็นอนิจจัง เป็นของไม่เที่ยง