สวดมนต์วันยังค่ำ ไม่ใช่ว่ามันไม่มี มันมี แต่ประโยชน์จากการสวดมนต์น่ะ มันก็ไม่มากนัก ถ้ายิ่งเราไม่เน้นถึงความถูกต้อง นั่นมันก็สักแต่ว่าสวดเป็นเสียงนกแก้วนกขุนทอง แต่ใจเราไปอยู่ไหนก็ไม่ทราบ ไม่ได้จดจ่ออยู่กับบทสวดมนต์ ใจมันอาจจะคิดระเบิดเถิดเทิงไปไหนไม่รู้ กับ รูป กับเสียง กับกลิ่น กับรส กับธรรมารมณ์ทั้งหลาย
เมื่อเราทำอย่างนั้นแล้ว เราจะทำสิ่งที่ประโยชน์ได้ยิ่ง ๆ ขึ้นไปอีก คือ มาเจริญสมาธิภาวนาก็ง่าย ง่ายเพราะอะไร เพราะจิตใจของเรามันถูกกล่อมเกลามาด้วยการสวดมนต์ ควบคุม ขัดเกลา มาด้วยการสวดมนต์เป็นเวลานาน ๆ เมื่อเราหยุดสวดแล้ว เราจะภาวนากล่อมเกลาจิตใจของเราเป็นสมาธิ มันก็ไม่ยาก ง่าย เรามีสมาธิมีการควบคุมรักษาอารมณ์ที่ดี มีการสวด
ที่นี้เรามาควบคุมรักษาจิตของเราด้วยการเจริญสมถกรรมฐาน นั่งสมาธิ บริกรรม พุทโธ ธรรมโม สังโฆ หรือดูลมหายใจ นี่คือการฝึก คือการบังคับ คือการชักจูง คือการซักฟอกจิตใจ เราเจริญสมถะ ขัดนาน ๆ ฟอกนาน ๆ ไม่วอกแวกไปไหน ในที่สุดก็ส่งผลให้เป็นสมาธิ สบายกาย สบายใจ ปลอดโปร่งกายปลอดโปร่งใจ . • หลวงพ่อทอง จนฺทสิริ •