บทนำ

 เสื้อผ้าอาภรณ์ที่เราใช้เป็นเครื่องหุ้มห่อร่างกาย เพื่อให้รอดพ้นจากความร้อนหนาวของธรรมชาติอยู่ ในขณะนี้ ส่วนใหญ่ทำขึ้นจากเส้นใยฝ้าย ในสมัยก่อนที่วิทยาศาสตร์ยังไม่เจริญ มนุษย์ทำเสื้อผ้าขึ้นจากเส้นใยธรรมชาติที่ได้จากพืชและสัตว์ เส้นใยจากพืช ได้แก่ เส้นใยฝ้าย เส้นใยจากเปลือกต้นไม้ ได้แก่ ป่าน ปอ ลินิน และเส้นใยจากสัตว์ ได้แก่ ขนสัตว์ เช่น ขนแกะ และใยไหม ต่อมาเมื่อวิทยาศาสตร์เจริญขึ้น จึงมีผู้คิดทำเส้นใยเทียม หรือเส้นใยประดิษฐ์ เช่น เรยองเทโทรอน โพลีเอสเทอร์ อย่างไรก็ตาม เสื้อผ้าที่ทำจากฝ้าย ก็ยังเป็นที่นิยม เพราะสวมใส่สบายให้ความอบอุ่น การซึมซับและการถ่ายเทอากาศ ดีกว่าเส้นใยประดิษฐ์ แม้การผลิตเส้นใยประดิษฐ์จะเจริญก้าวหน้าไปเพียงใดก็ตาม แต่เสื้อผ้าที่ผลิตจากฝ้าย ก็ยังมีปริมาณไม่ต่ำกว่าครึ่งหนึ่งของทั้งหมด ฝ้ายจึงเป็นพืชที่มีความสำคัญต่อมนุษย์เสมอมา

คนไทยรู้จักปลูกฝ้าย เพื่อทอผ้ามาเป็นเวลาหลายร้อยปี ดังปรากฏในสุภาษิต ชาวสุโขทัย และวรรณคดีสมัยอยุธยา จากหลักฐานที่มีอยู่ในสมัยรัตนโกสินทร์ ปรากฏว่า ประเทศไทยเริ่มส่งเสริมให้มีการปลูกฝ้าย ตั้งแต่ปี พ.ศ. ๒๔๕๓ ในสมัยนั้น ประเทศไทยไม่มีอุตสาหกรรมสิ่งทอเอง จึงส่งเสริมเพียงให้ปลูก เพื่อส่งขายเป็นสินค้าออก และใช้ในครัวเรือน พันธุ์ฝ้ายสมัยนั้น ก็เป็นฝ้ายพื้นเมือง (Gossypium arboreum) ซึ่งปุย หยาบและสั้น จนกระทั่งมาถึงปี พ.ศ. ๒๔๗๘ กระทรวงกลาโหมได้ตั้งโรงหีบฝ้าย และโรงงานปั่นด้ายขึ้น จึงได้เริ่มส่งเสริมฝ้ายกันขึ้นอีก โดยนำพันธุ์ฝ้ายที่มี คุณภาพดี (Gossypium hirsutum) จากต่างประเทศ เข้ามาทดลองปลูก ฝ้ายพันธุ์ที่ส่งเสริมให้กสิกรปลูกสมัยแรก ได้แก่ ฝ้ายพันธุ์เขมร แต่ก็ยังปลูกกันไม่มากนัก จนกระทั่งมาถึงระยะหลังสงครามโลกครั้งที่ ๒ รัฐบาลได้ส่งเสริมอุตสาหกรรมสิ่งทอขึ้นในประเทศ ซึ่งได้เจริญก้าวหน้าขึ้นอย่างรวดเร็ว ความต้องการ ฝ้ายก็มีมากขึ้น ในระยะเดียวกันนี้การปลูกฝ้ายได้รับการส่งเสริมอย่างจริงจัง ตั้งแต่ปี พ.ศ. ๒๕๐๔ ซึ่งในระยะนั้นประเทศไทยผลิตฝ้ายได้ปีละประมาณ ๓,๐๐๐ ตัน และเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ จนถึงปี พ.ศ. ๒๕๑๑-๒๕๑๒ ก็สามารถผลิตฝ้าย ที่มีคุณภาพดี ได้ถึง ๓๖,๐๐๐ ตัน ต่อมาผลิตผลฝ้ายเริ่มลดลง เพราะมีโรคและแมลงศัตรู ระบาดมาก จนในปี พ.ศ. ๒๕๑๖ ผลิตฝ้ายได้เพียง ประมาณ ๘,๐๐๐ ตัน แต่ความต้องการของอุตสาหกรรมในประเทศ มีมากถึงปีละกว่า ๖๐,๐๐๐ ตัน ฉะนั้น ในปี พ.ศ. ๒๕๑๖ ประเทศไทยจึงต้องสั่งฝ้ายจากต่างประเทศเข้ามาป้อนโรงงาน ประมาณ ๘๕,๐๒๗ ตัน เป็นมูลค่าไม่ต่ำกว่า ๑,๓๔๖ ล้านบาท ฉะนั้น ฝ้ายจึงเป็นพืช ที่มีความสำคัญต่อเศรษฐกิจของประเทศไทยอย่างมาก