ในระบอบการปกครองแบบประชาธิปไตยถือว่าอำนาจอธิปไตย คือ อำนาจสูงสุดในการปกครองประเทศเป็นอำนาจอิสระที่แสดงถึงความเป็นเจ้าของประเทศไม่อยู่ในบังคับหรือเป็นเมืองขึ้นของผู้ใด อำนาจนี้เป็นอำนาจของประชาชนแต่เมื่อประชาชนมีจำนวนมากและไม่มีเวลาพอหรืออาจขาดความสันทัดจัดเจนที่จะใช้อำนาจนี้จัดการปกครองบ้านเมืองได้เองจึงจำเป็นต้องมอบหมายให้ผู้อื่นไปทำหน้าที่ใช้อำนาจอธิปไตยแทน ได้แก่ คณะรัฐมนตรี รัฐสภา และศาล
คณะรัฐมนตรี หมายถึง คณะบุคคลที่ทำหน้าที่ในการปกครองหรือบริหารประเทศซึ่งภาษากฎหมายเรียกว่า "การบริหารราชการแผ่นดิน" อันแตกต่างไปจากอำนาจหน้าที่ของรัฐสภาและศาล คำว่า การบริหารราชการแผ่นดิน หมายถึง ๑. การกำหนดนโยบายว่าจะจัดการปกครองประเทศในด้านต่าง ๆ เช่น เศรษฐกิจ สังคม การเมือง การปกครอง การต่างประเทศ ในแนวทางใดและใช้วิธีการใดจึงจะบังเกิดประโยชน์สูงสุด ๒. การปฏิบัติตามนโยบายที่กำหนดเพื่อให้นโยบายบังเกิดผลเป็นจริง เช่น ต้องจัดหาอัตรากำลังเจ้าหน้าที่งบประมาณ เครื่องมือเครื่องใช้ และออกกฎระเบียบต่าง ๆ มารองรับให้พร้อม ๓. การบังคับการให้เป็นไปตามกฎหมายทั้งนี้เพราะกฎหมายที่รัฐสภาให้ความเห็นชอบตราขึ้นใช้บังคับนั้นไม่อาจมีผลในตัวเอง หากแต่ต้องมีการ "บังคับการ" เช่น ถ้ากฎหมายนั้นกำหนดให้การกระทำใดเป็นความผิดก็ต้องมีการบังคับเอาแก่ผู้ฝ่าฝืนโดยมีเจ้าหน้าที่จับกุมผู้กระทำผิด มีการสืบสวนสอบสวน และฟ้องคดี ถ้ากฎหมายกำหนดให้จัดตั้งหน่วยงานใดขึ้นก็ต้องมีการบังคับให้เป็นผลโดยจัดหาอาคารสถานที่และมีการบรรจุแต่งตั้งเจ้าหน้าที่ไปประจำหน่วยงานนั้นตลอดจนต้องจัดหางบประมาณให้ เป็นต้น
NEXT
คณะรัฐมนตรี
1,107 Views
Favorite
