ธนาคารอาคารสงเคราะห์
 

ธนาคารอาคารสงเคราะห์ ตั้งขึ้นตามพระราชบัญญัติธนาคารอาคารสงเคราะห์ พ.ศ. ๒๔๙๖ โดยมีรัฐบาลถือหุ้นทั้งหมด เพื่อเป็นการสนองนโยบายของรัฐบาลในสมัยนั้น ที่ได้เล็งเห็นความเดือดร้อนของประชาชนที่ขาดแคลนที่อยู่อาศัยจำนวนมาก และช่วยเหลือประชาชนที่มีรายได้น้อย ให้มีที่อยู่อาศัยเป็นของตนเอง

การดำเนินงานของธนาคารอาคารสงเคราะห์ มีวัตถุประสงค์ในการช่วยเหลือทางการเงิน ให้ประชาชนมีที่อยู่อาศัยเป็นของตนเอง ธนาคารจึงจำเป็นต้องดำเนินงานให้มีรายได้จากการให้กู้ยืมอย่างเพียงพอสำหรับเป็นค่าใช้จ่ายในการดำเนินงาน และมีกำไรเพื่อใช้ในการขยายการให้ความช่วยเหลือต่อไปด้วย

พระราชบัญญัติธนาคารอาคารสงเคราะห์ พ.ศ. ๒๔๙๖ กำหนดให้ธนาคารอาคารสงเคราะห์ประกอบธุรกิจ เพื่อส่งเสริม และช่วยเหลือเกี่ยวกับการจัดให้มีอาคาร และที่ดินดังต่อไปนี้

๑. ให้ทำการกู้ยืมเงินเพื่อประโยชน์ดังต่อไปนี้

     

      ๑.๑ เพื่อผู้กู้จักได้ใช้ซื้อที่ดินหรืออาคารเป็นของตนเอง

     

      ๑.๒ เพื่อผู้กู้จักได้ใช้สำหรับสร้างขยาย หรือซ่อมแซมอาคารของตนเอง

     

      ๑.๓ เพื่อผู้กู้จักได้ใช้ไถ่ถอนจำนองอันผูกพันที่ดินหรืออาคารของตนเอง

     

      ๑.๔ เพื่อผู้กู้จักได้ใช้ไถ่ถอนซึ่งการขายฝากที่ดินหรืออาคารของตนเอง

   

       ๑.๕ เพื่อผู้กู้จักได้ใช้ในการลงทุนจัดกิจการเคหะ

 

 

๒. รับจำนำหรือจำนองทรัพย์สินเพื่อเป็นประกันเงินกู้ยืม 

 

 

๓. รับฝากเงินที่ต้องจ่ายคืนเมื่อทวงถามหรือเมื่อสิ้นระยะเวลาอันกำหนดไว้ 
 

 

๔. ประกอบกิจการอันพึงเป็นงานธนาคารตามที่จะมีพระราชกฤษฎีกากำหนดไว้ 

 

 

นอกจากเงินรับฝากที่เป็นเงินฝากที่ต้องจ่ายคืนเมื่อทวงถาม และเงินฝาก เมื่อสิ้นระยะเวลาตามพระราชบัญญัติธนาคารอาคารสงเคราะห์ พ.ศ. ๒๔๙๖ แล้ว แหล่งเงินทุนในการดำเนินงานของธนาคารจากทางอื่น คือ

     

      ๑. ได้รับจากรัฐบาลมาเป็นทุนของธนาคาร

     

      ๒. ออกพันธบัตร หุ้นกู้ กู้ยืมเงิน

     

      ๓. รับฝากเงินประเภทเงินฝากออมทรัพย์

 

 

การดำเนินงานธนาคารอาคารสงเคราะห์ได้ช่วยบรรเทาความเดือดร้อนให้แก่ประชาชนที่มีรายได้น้อย และขาดแคลนที่อยู่อาศัยเป็นจำนวนมาก นับว่าเป็นบริการที่ทางรัฐบาลได้จัดให้แก่ประชาชนของประเทศ เพื่อประโยชน์สุขของประชาชนโดยส่วนรวม