มีการประกาศสถาปนา “รัฐอิสราเอล” ขึ้นในดินแดนปาเลสไตน์ โดยชาวยิวจากทั่วโลกได้สถาปนาประเทศใหม่สำหรับชาวยิวขึ้น เพื่อรวบรวมชาวยิวที่กระจัดกระจายอยู่ทั่วโลกมาอยู่รวมกันในดินแดนศักดิ์สิทธิ์ที่พวกเขาเชื่อว่าพระเจ้าประทานให้ และประกาศอิสรภาพจากเครือจักรภพอังกฤษ
การประกาศครั้งนี้มีขึ้นที่กรุงเทลอาวีฟ (Tel Aviv) โดยมี “เดวิด เบน-กูเรียน” (David Ben-Gurion) เป็นนายกรัฐมนตรีคนแรกของอิสราเอล ส่งผลให้ชาวยิวที่อาศัยอยู่ในดินแดนปาเลสไตน์ กลายเป็นชาวอิสราเอลโดยสมบูรณ์
• ประมาณพุทธศตวรรษที่ 5 อาณาจักรของชาวยิวได้ตกอยู่ใต้อำนาจของชาวโรมัน ชาวยิวนั้นต้องกลายเป็นทาสและถูกส่งไปยังดินแดนต่าง ๆ ทั่วยุโรป ซึ่งสมัยนั้นเป็นดินแดนของชาวโรมัน ส่วนดินแดนที่เป็นถิ่นเดิมของชาวยิวก็ได้มีพวกอาหรับหรือชาวปาเลสไตน์ในปัจจุบันมาตั้งถิ่นฐานพำนักแทน ชาวยิวที่กระจัดกระจายไปตามดินแดนต่าง ๆ ล้วนแต่ยึดมั่นในชาติ ศาสนา และวัฒนธรรมของตนเอง จึงมักตั้งชุมชนของตนขึ้น โดยไม่ยอมให้ความเป็นชนชาติยิวถูกกลืนกิน
• กลุ่มชาวยิวปัญญาชนและพ่อค้ายิวในดินแดนต่าง ๆ จึงได้ก่อตั้งองค์กร “ไซออนนิสต์” (Zionist) ขึ้นราวปี 1897 ช่วงก่อนสงครามโลกครั้งที่ 1 โดยมีจุดประสงค์เพื่อนำชาวยิวกลับมาตั้งถิ่นฐานสร้างชาติยิวขึ้นใหม่บนแผ่นดินปาเลสไตน์ ดินแดนถิ่นเดิมที่บรรพบุรุษของพวกเขาเคยอยู่อาศัย และยังมีแนวคิดยึดมั่นในพระคัมภีร์ที่ว่า "ปาเลสไตน์คือดินแดนที่พระเจ้ามอบไว้เพื่อชาวยิว" จึงใช้เวลานับสิบปีลงทุนกว้านซื้อที่ดินจากเจ้าของที่ดินชาวอาหรับในปาเลสไตน์ ทำให้ชาวอาหรับปาเลสไตน์เกิดความไม่พอใจ กลายเป็นชนวนการทะเลาะวิวาทเรื่องดินแดน
• กระทั่งในปี 1947 หลังจากสงครามโลกครั้งที่ 2 องค์การสหประชาชาติ (UN) จึงได้มีมติให้ก่อตั้ง “รัฐอิสราเอล” ขึ้นเพื่อแก้ไขปัญหาการแก่งแย่งดินแดนปาเลสเตน์ โดยแบ่งดินแดนปาเลสไตน์ออกเป็น 2 ส่วน ส่วนหนึ่งให้เป็นที่อาศัยของชาวยิวและอีกส่วนหนึ่งเป็นที่อาศัยของชาวอาหรับ