ภาษาฐานข้อมูล (Database Language) 

      การสื่อสารของสังคมมนุษย์ต้องอาศัยภาษาเป็นสื่อในการติดต่อสื่อสารสำหรับระบบฐานข้อมูลก็ต้องใช้ภาษาฐานข้อมูลในการกำหนดลักษณะต่าง ๆ และการใช้งานระบบฐานข้อมูลเนื่องจากระบบฐานข้อมูลแยกออกเป็นส่วนของข้อมูลกับส่วนของซอฟต์แวร์ที่ใช้จัดการฐานข้อมูล สถาปัตยกรรมของระบบฐานข้อมูลที่ได้รับความนิยมสูงสูด คือ สถาปัตยกรรม ๓ เค้าร่าง (Three-Schema Architecture) ซึ่งสนับสนุนการแยกระบบฐานข้อมูลของทั้งสองส่วนออกจากกันอย่างชัดเจน สถาปัตยกรรมนี้ประกอบด้วย เค้าร่างภายใน (Internal Schema) เค้าร่างเชิงแนวคิด (Conceptual Schema) และเค้าร่างภายนอก (External Schema) ดังนั้นภาษาของระบบฐานข้อมูลจะเป็นภาษาที่ใช้ในการอธิบายเค้าร่างแต่ละชั้นซึ่งแบ่งได้เป็น ๔ ประเภท ได้แก่ 

ภาษากำหนดโครงสร้างข้อมูล (Data Definition Language : DDL) 

      เป็นภาษาที่ใช้กำหนดเค้าร่างภายใน (internal schema) และเค้าร่างเชิงแนวคิด (conceptual schema) ใช้ในกรณีที่เค้าร่างภายในและเค้าร่างเชิงแนวคิดไม่แยกจากกันโดยเด็ดขาด

ภาษากำหนดหน่วยเก็บ (Storage Definition Language : SDL) 

      ในกรณีที่เค้าร่างภายในและเค้าร่างเชิงแนวคิดแยกออกจากกันโดยเด็ดขาดจะใช้ภาษาเอสดีแอลในการกำหนดเค้าร่างเชิงแนวคิด 

ภาษากำหนดภาพ (View Definition Language : VDL) 

      ใช้ในการกำหนดภาพข้อมูลสำหรับผู้ใช้แต่ละกลุ่มและการเชื่อมโยงกันเค้าร่างเชิงแนวคิด 

ภาษาจัดดำเนินการข้อมูล (Data Manipulation : DML) 

ใช้ในการดึง เพิ่ม ลบ และเปลี่ยนแปลงข้อมูล แบ่งได้เป็น ๒ ระดับ ได้แก่ 

• ภาษาขั้นสูงหรือภาษาไร้กระบวนคำสั่ง (High-level หรือ nonprocedural language) ทำงานได้โดยไม่ต้องนำไปใช้ร่วมกับภาษาโปรแกรม (Programming Language) ภาษาอื่นโดยประมวลผลข้อมูลครั้งละกลุ่ม (set-at-a-time) และระบุเฉพาะสิ่งที่ต้องการโดยไม่ต้องระบุขั้น 
• ภาษาขั้นต่ำหรือภาษาเชิงกระบวนคำสั่ง (Low-level หรือ procedural language) จำเป็นต้องใช้งานร่วมกับภาษาโปรแกรมทั่วไปภาษาอื่นโดยประมวลผลข้อมูลครั้งละระเบียน (record-at-a-time) เท่านั้นและต้องระบุทุกขั้นตอนการทำงานด้วย