ใครจะยกย่องสรรเสริญเยินยออย่างไร หูได้ยิน ใจก็ไม่ได้ยึด ไม่ติดอยู่ในสิ่งเหล่านั้น
นั่นเป็นแต่เพียงว่า เสียงพูดว่า ผู้นั้นปฏิบัติดี ผู้นี้ปฏิบัติไม่ดี
ถ้าเขายกย่องเราว่าปฏิบัติดี
เราต้องถามตัวของเราอีกว่าเราดีอย่างเขาพูดหรือไม่
ถ้าเขาว่าเราชั่วเราก็ถามตัวของเราอีกว่า
เราชั่วอย่างเขาว่าหรือไม่
ถ้าใจมันวางได้ไม่ยึดไม่ถือไม่เอามาเป็นอารมณ์
นั่นแหละเรียกว่า เป็นผลแห่งการปฏิบัติ
ถ้าใจยังยึดยังถือยังโกรธยังเกลียดชังเขาอยู่
นั่นเรียกว่าข้าศึกมันเข้ามารบกับจิตของเรา
คือ จิตมันยอมแพ้ไม่ชนะกับกองกิเลส
ซึ่งเป็นเหตุให้เราได้วุ่นวาย
พระธรรมเทศนา หลวงปู่จันทร์ศรี จนฺททีโป
จากหนังสือ สุริยาส่องฟ้า จันทร์ศรีส่องธรรม หน้า ๒๖๐
ฉลองมงคลอายุกาล ๑๐๑ ปี ๑๐ ตุลาคม ๒๕๕๕