วันคืนที่ขอจดจำตลอดไป

วันที่ 30 พฤศจิกายน 2559  ยามค่ำ

ฉันและครอบครัว มีโอกาสได้ไปรอต่อแถวที่ท้องสนามหลวง  เพื่อร่วมถวายความอาลัย ส่งเสด็จสู่สวรรคาลัย และกราบพระบรมศพ พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวรัชกาลที่ ๙     พระมหากษัตริย์ ผู้เป็นดั่ง " พ่อแห่งแผ่นดิน " ตลอด 70 ปีที่ทรงตรากตรำพระวรกายเพื่อราษฎรของพระองค์   เราเห็นพระองค์ทรงงานมาตลอด เราเห็นพระองค์เป็นแบบอย่างในทุกๆด้าน ทั้งด้านความพอเพียง และ ด้านการทำงาน  

เราไม่สามารถบรรยายงานที่พระองค์ทำเพื่อพวกเราได้หมด ในหน้ากระดาษอันจำกัด  แต่เราทุกคนรู้ ตั้งแต่เราเกิดมา เราได้ยิน ได้เห็น ได้ฟัง รับรู้เรื่องราวต่างๆ เกี่ยวกับพระราชกรณียกิจของพระองค์เสมอ 

การรอคอยที่มีแต่ความสุข

ตลอดหลายชั่วโมงที่ท้องสนามหลวง  เรามีแต่ความสุข เราไม่เหนื่อย  ไม่เมื่อย ไม่ง่วง  เราได้เห็นน้ำใจจากจิตอาสามากมาย เราได้เห็นเจ้าหน้าที่ทุกคนทำงานอย่างเต็มที่เพื่องานของพ่อ  เราได้เห็นความอดทน ความพยายามของผู้สูงอายุ และ เด็กๆ ในการรอคอยครั้งนี้   เราได้พบเพื่อนใหม่มากมาย เราได้มิตรภาพดีดีจากคนไทยด้วยกัน 

ณ พระที่นั่งดุสิตมหาปราสาท เรารอมาจนถึง วินาทีที่ได้เข้ากราบพระองค์  ได้ใกล้พ่อหลวงที่สุดในชีวิต  ถึงแม้ว่า จะใช้เวลาไม่ถึง หนึ่งนาที ในนั้น  แต่ช่างเป็น หกสิบวินาที ที่มีหลากหลายอารมณ์ในช่วงเวลาเดียวอย่างบอกไม่ถูก  ทั้งอิ่มเอม ทั้งเศร้า ซาบซึ้งใจ สุขใจตื้นตันใจรวมๆกัน  ฉันจะจดจำนาทีนี้ตลอดไป  ฉันจะบอกเล่าเรื่องราวของพระองค์  คำสอน บทเพลง  ความพอเพียง โครงการต่างๆ งานของพระองค์ ให้ลูกให้หลานฟัง  และฉันจะบอกกับลูกหลานของฉันว่า ฉันโชคดีเพียงใดที่ได้เกิดในสมัยพระองค์  ฉันเกิดในสมัยรัชกาลที่๙  พ่อของฉันชื่อ  องค์ภูมิพล 

จารึกไว้ในใจ ฉันเกิดในรัชกาลที่ ๙

"ล้าน" น้ำตา ท่วมถิ่น แผ่นดินไทย
"แสน" อาลัย  องค์ราชัน กลับชั้นฟ้า 
"หมื่น" เสโท  พ่อหยดริน ทั่วพสุธา
"พัน" ภูผา  ทรงยาตรา เพื่อคนไทย 

"ร้อย" ดวงใจ  น้อมถวาย องค์พ่อหลวง
"สิบ"  ทิศสรวง องค์เทวา มารับให้ 
"สอง" มือกราบ เสด็จสู่ สวรรคาลัย 
"หนึ่ง" ในใจ ธ สถิตนิจนิรันดร์ 

ลูกขอจดจำคำพ่อสอน และน้อมนำมาใช้ต่อไป