ฉันยอมรับว่า เมื่อก่อนฉันรู้สึกแบบนี้อยู่บ่อยๆ
ตอนเช้า ขี้เกียจตื่นมาทำงาน เบื่อที่ต้องเจอปัญหามากมายในแต่ละโปรเจค
บางทีก็อยากลาออก ไปใช้ชีวิตสโลว์ไลฟ์ ไปท่องเที่ยวตามฝัน
ฉันเคยคิดว่า...สิ่งที่ฉันต้องรับผิดชอบ มันได้ไม่คุ้มเสียเลยสักนิด
จนกระทั่งฉันได้ดูสารคดี
บอกเล่าถึงสิ่งที่ในหลวงทรงทำเพื่อชาวไทย
ฉันจึงสำนึกได้ว่า ตนเองช่างเป็นคนที่ไร้ความอดทนจนน่าละอาย
เพราะงานที่ฉันต้องรับผิดชอบนั้น
มันเล็กน้อยยิ่งกว่าปลายธุลี หากเทียบกับงานของพระองค์
ในหลวงทรงงานหนักมานานถึง 70 ปี
ฉันเคยได้ยินมาว่า ท่านทรงงานแม้กระทั่งตอนประชวร
ทั้งหมดนั้น ท่านไม่ได้ทรงทำเพื่อพระองค์เอง แต่ทรงทำเพื่อชาวไทย
ฉันจึงบอกตัวเองว่า...
ในฐานะที่ฉันโชคดีเหลือเกินที่ได้เกิดมาเป็นประชาชนของพระองค์
ฉันจึงต้องมีวิริยะ อุตสาหะให้สมกับที่มีพระองค์เป็นแบบอย่าง
ฉันจะทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุด
เพื่อเป็นหนึ่งกำลังเล็กๆ ที่ผลักดันประเทศให้ก้าวหน้าต่อไป
ทุกวันนี้ งานที่ฉันทำยังมีปัญหา และน่าเบื่อบ้างในบางครั้ง
แต่ฉันไม่ท้อแท้ คิดหนี หรือคิดเปรียบเทียบผลประโยชน์ที่ฉันจะได้รับเหมือนเมื่อก่อน
ฉันเพียงถามตัวเองว่า งานของฉันจะมีประโยชน์ต่อส่วนรวมบ้างไหม
และหากคำตอบคือใช่...ฉันก็จะทำต่อไป ให้สุดกำลังที่ฉันมี