เด็กบางคนมีอาการติดแม่มากเกินไป แม่หายไปไหนก็ร้องไห้ ไม่สามารถเข้ากับคนอื่นได้ ทำให้แม่ต้องอยู่กับลูกตลอดเวลา ไม่ใช่เพียงแต่ส่งผลต่อพัฒนาการการเรียนรู้ของเขาเท่านั้น อาจทำให้คุณแม่แทบไม่มีเวลาไปทำอะไรอย่างอื่นเลยทีเดียว โดยปกติแล้วปัญหาลูกติดแม่จะเริ่มเป็นตั้งแต่เด็กอายุประมาณ 6 เดือน เพราะเป็นวัยที่เริ่มรู้สึกถึงการพลัดพรากได้แล้ว โดยอาการจะเป็นหนักมากตอนอายุประมาณ 1-3 ปี และลดลงเมื่อเด็กมีอายุประมาณ 5-7 ปี
เด็กในช่วงอายุ 1-3 ปีนั้นเป็นช่วงที่เริ่มต้นเรียนรู้โลก หากเด็กมีอาการติดแม่เกินไปก็อาจจะทำให้การเรียนรู้ของเขาถูกขัดขวางได้ คุณพ่อคุณแม่จึงอาจต้องยื่นมือเข้าไปช่วยเหลือเขาเพื่อแก้ปัญหานี้จากต้นเหตุ
ปัญหาลูกติดแม่นั้นมีสาเหตุมาจากหลายปัจจัย เช่น ในเรื่องของพันธุกรรม นิสัยส่วนตัวของเด็ก พฤติกรรมของแม่ที่แสดงความขี้กลัวมากเกินไป จนทำให้ลูกรู้สึกว่าโลกไม่ปลอดภัย หรือแม่ที่ชอบขู่ลูกว่าถ้าทำตัวไม่น่ารักจะไม่รัก เป็นต้น
การแก้ปัญหาเรื่องนี้ต้องเริ่มจากการทำให้ลูกรู้สึกมั่นใจ รู้สึกว่าแม่มีอยู่จริง เวลาที่คุณแม่ไปไหนคุณแม่ต้องบอกให้ลูกเข้าใจว่าเดี๋ยวคุณแม่จะกลับมา อย่าหายไปเฉย ๆ และควรกลับมาตรงเวลาตามที่บอกลูกด้วย
นอกจากนี้คุณพ่อคุณแม่อาจสร้างความมั่นใจให้เด็ก ๆ ด้วยการชื่นชมเมื่อเขาสามารถทำอะไรได้ด้วยตัวเอง เช่น สอนให้ลูกกินข้าวเอง แต่งตัวเอง หรือชื่นชมเวลาที่เขาสามารถเรียนรู้สิ่งต่าง ๆ ได้โดยที่ไม่มีคุณพ่อคุณแม่อยู่ใกล้ ๆ การฝึกให้เด็กได้เรียนรู้หรือทำอะไรด้วยตัวเอง จะทำให้เขามีความกล้าหาญมากยิ่งขึ้น
อีกเทคนิคหนึ่งคือการหาสิ่งของแทนตัวพ่อแม่เมื่อต้องแยกการออกไป เช่น ตุ๊กตา หมอน ผ้าห่ม ก็จะช่วยให้ลูกรู้สึกอุ่นใจแล้วมีความกลัวการแยกจากคุณพ่อคุณแม่น้อยลง สิ่งสำคัญคือคุณพ่อคุณแม่ต้องทำให้ลูกรู้ว่า คุณพ่อคุณแม่จะไม่ทอดทิ้งเขา ดังนั้นอย่าพูดขู่เด็กทำนองที่ว่า หากทำตัวไม่น่ารักคุณพ่อคุณแม่จะทิ้ง หรือ จะไม่รัก เพราะจะสร้างปมในใจให้ลูกได้
สุดท้ายแล้วสิ่งสำคัญที่ต้องคำนึงก็คือ การแก้ปัญหาเหล่านี้ต้องใช้เวลาและความใจเย็นอย่างมาก ๆ ใช่ว่าจะสามารถเปลี่ยนได้ภายในวันสองวัน คุณพ่อคุณแม่จึงต้องอดทนและเฝ้าดูพัฒนาการที่เปลี่ยนไปของเขาอย่างใจเย็นด้วยนะคะ