ลูกเห็นดวงจันทร์นั้นไหม มีแสงสว่างส่องมายังโลก แต่ตัวดวงจันทร์ไม่เคยสัมผัสกับผิวโลก ใครจะว่า ใครจะด่า ใครจะชม ใครจะทำร้ายยังไง ดวงจันทร์ก็ไม่เคยแปดเปื้อนกับสิ่งเหล่านั้น ให้ใจลูกเป็นเหมือนดวงจันทร์ ที่ส่องแสงสว่างมายังโลก แต่ดวงจันทร์ดวงใจไม่ต้องลดลงมาแปดเปื้อนทำงานทำหน้าที่ใช้ชีวิตของเราไปเหมือนแสงจันทร์ที่คอยให้แสงสว่างมายังโลกด้วยความเมตตา แต่ใจไม่เกี่ยวข้องไม่ผูกพันกับโลก
เราจะทำใจยังไงให้เหมือนดวงจันทร์ ลูกลองฝึกทีละเล็กทีละน้อยก่อน นึกถึงยามที่เราขาด เราทุกข์ขนาดไหน ถ้าเราเห็นคนที่ขาดหรือขอความช่วยเหลือ ลองสละกำลังกาย กำลังปัญญา หรือกำลังทรัพย์ช่วยเหลือเขา แต่เราต้องไม่เบียดเบียนตนเองด้วย คนทุกคน สรรพสัตว์ทุกตัว บนโลกนี่นะลูก เกิดแล้วตายเหมือนกันหมด จะไปว่าคนนั้นเลว คนนี้ดีก็ไม่ได้ เพราะคนเลวไม่มีคนดีไม่มี มีแต่การที่เขาหลงผิดไปอยู่ในกระแสไม่ดีนั้นๆชั่วคราว แม้แต่เราเองนะ ก็เคยหลงผิดเลยลูกท้ายสุดแล้วเมื่อเอาอะไรไปไม่ได้เหมือนกันหมดแม้แต่กายร่างนี้ ถ้าสิ่งที่เรามีมันช่วยบรรเทาทุกข์ให้เขาได้ ก็เห็นใจเขาบ้าง แบ่งให้เขาบ้าง เราจะได้ชิมรสชาติของความสุขของการสละออก ได้ชิมรสชาติของความสุขจากการให้บ้างนะลูก
แต่เมื่อให้ไปแล้วเขาไม่ให้ตอบ แต่กลับทำร้ายเราอีก อย่างนี้เราจะโกรธเขาใช่ไหมลูก แล้วก็ไปด่าทอเขาอีกว่าไม่ดีอย่างนั้นไม่ดีอย่างนี้ อยากให้เขาตอบแทนบุญคุณ ถ้าลูกรักตัวเอง อย่าทำร้ายตัวเองด้วยความโกรธ เพียงแค่จำไว้เป็นบทเรียน เขาอาจจะมีเหตุผลของเขา ที่ไม่สามารถให้เราได้ เราก็ดำเนินชีวิตของเราไป ถ้าเป็นเรื่องตามกฎหมายถึงขั้นยืมทรัพย์สินเงินทอง ก็ดำเนินการไปตามกฎหมาย แต่ใจเราอย่าให้โมโห ใจอย่าเสีย บอกตัวเองว่า “โมโหไปก็อาจจะไม่ได้คืน แล้วเราจะทำร้ายตนเองทำไม” อย่าให้กำลังทางกาย กำลังทรัพย์ที่เสียไปแล้ว มาดึงกำลังทางใจให้ตกลงต่ำไปด้วย
ท้ายสุด!! ให้อภัยลูก ให้อภัยเขาโดยบอกกับใจตัวเราเองนี่แหละ พอถึงเวลาอาจจะต้องเดินผ่านเขา อาจจะได้ยินชื่อเขา ใจเราจะได้ไม่หงุดหงิด ใจเราจะได้ไม่ลงที่ต่ำ ใจเราจะไม่ดึงไปสู่การด่าทอต่อว่าเขา อย่างบางคน ทำไม่ดีไว้กับเราเมื่อ 10 ปีที่แล้ว แต่ปัจจุบันลูกยังไปนั่งนินทาเขา เขาก็มีความสุขไปแล้ว เรามันโง่ขนาดไหนนะลูกที่ยังนั่งจมอยู่กับเรื่องไม่ดี !! ใครทำเราไว้แล้วเราไม่พอใจ รีบให้อภัยนะลูก เพื่อไม่เป็นการทำร้ายใจตัวเอง ปลดล็อคใจตนเองจากสิ่งที่ยึดไว้
เราต้องฝึกใจตนเองอยู่ทุกขณะ ดึงตนเองให้มาอยู่ในกระแสของธรรมะ รับให้ได้ วางให้เป็น ให้ธรรมะแก่ตนเองอยู่ทุกขณะจิต เป็นการให้ที่ประเสริฐที่สุด คนมีธรรมะ จะพูด จะคิด จะทำอะไรออกไป คนรอบข้างก็มีแต่ความสุข สิ่งที่ออกไปก็มีแต่ธรรม ที่ไปเอื้อประโยชน์แก่เขา เราก็สุข เขาก็สุข แผ่ขยายจากกลุ่มเล็กๆ จนเป็นกลุ่มใหญ่ๆ คนมีศีลมีธรรมอยู่ที่ไหน ที่นั้นก็ร่มเย็น ลูกให้ธรรมะตนเอง ก็เหมือนได้ชีวิตไหม่ที่ก้าวไปอย่างมีสติ
ดวงจันทร์ให้แสงสว่างและความเมตตา แก่บุคคลทั้งหลายฉันใด ขอให้ลูกทุกคนมีการให้ ด้วยปัญญาและความเมตตาฉันนั้น