คำกล่าวทีว่า ทำดีได้ดีมีที่ไหน ทำชั่วได้ดีมีถมไป นั้นไม่เป็นความจริง แต่ที่คนมากมายพากันตัดพ้อแบบนั้นก็เพราะว่า 1 ในองค์ประกอบสำคัญในการทำความดี คือ "ทำดีต้องทำให้ถูกคน" ยังไม่สมบูรณ์นั่นเอง
การทำความดีต้องทำให้ถูกกับคนดี แปลว่า ถ้าทำดีกับคนเลว ก็ได้ผลบุญน้อยหรือไม่ได้อะไรเลย ไปช่วยเหลือคนชั่ว นอกจากคนชั่วจะได้ใจแล้วเขายังอาจหาโอกาสลอบกัดทำร้ายเราอีก ดังในนิทานเรื่องชาวนากับงูเห่า เราจะเห็นได้ชัด งูเห่าโดยวิสัยแล้วไม่ใช่สัตว์เลี้ยง มันดุร้ายเป็นวิสัย เป็นสัตว์ที่ไม่ศีลอยู่แล้วจึงต้องเกิดเป็นงู ไปช่วยงู ถึงมันจะสบายขึ้นแข็งแรงขึ้นสุดท้ายมันก็กลับมาแว้งกัดจนได้
เนื้อนาบุญ หมายถึง บุคคลที่ช่วยทำให้บุญนั้นแผ่ขยายกว้างขวาง
ดุจนาดีที่หว่านเมล็ดข้าวลงไปแม้ไม่กี่เมล็ด ก็กลายเป็นต้นข้าวที่ออกรวงมากมาย จากเมล็ดข้าวไม่กี่เมล็ดก็ขยายกลายเป็นหมื่นเป็นแสนเมล็ด
ก็คือ ผู้ที่ประพฤติธรรม เห็นแก่ตัวน้อย มีชีวิตเพื่อผู้อื่นยิ่งกว่าเพื่อตัวเอง บุคคลประเภทนี้เมื่อเราให้ทานแก่ท่าน ทานนั้นย่อมไม่ได้ถูกใช้ไปเพื่อปรนเปรอตนเองหรือสนองกิเลส แต่เป็นไปเพื่อส่งเสริมธรรมให้มีผลกว้างขวาง
ผู้ที่เป็นเนื้อนาบุญที่ดี ก็คือ พระอริยสงฆ์ เพราะท่านมีกิเลสน้อยหรือไม่มีเลย จึงบำเพ็ญประโยชน์แก่ผู้อื่นได้มากมาย การทำบุญให้ทานของเรา ก็คือการให้กำลังแก่ท่านในการช่วยเหลือเกื้อกูลผู้อื่นมากขึ้น เช่น เผยแผ่ธรรมให้แพร่หลายยิ่งขึ้น
แม้เนื้อนาบุญที่ดีอย่างนี้จะหายาก แต่ก็ยังมีเนื้อนาบุญอีกมากมายที่ดีรองลงมา การทำบุญกับท่านเหล่านั้น ย่อมได้บุญเช่นกัน ถึงที่สุดแล้ว แม้แต่การทำบุญกับผู้ที่ไม่ใช่พระ ก็ยังได้บุญอยู่นั่นเอง เป็นแต่น้อยกว่าการทำบุญกับผู้ที่เป็นพระแท้ อย่าว่าแต่คนเลย แม้แต่การให้ทานหรือช่วยเหลือสัตว์ เรายังได้บุญเลย นับประสาอะไรกับการทำบุญให้แก่มนุษย์ด้วยกัน
1. พระสัมมาสัมพุทธเจ้า
2. พระปัจเจกพุทธเจ้า
3. พระอรหันต์
4. พระอนาคามี
5. พระสกิทาคามี
6. พระโสดาบัน
7. ผู้ทรงฌาน
8. ผู้ถือศีล 227
9. ผู้ถือศีล 10
10. ผู้ถือศีล 8
11. ผู้ถือศีล 5
12. มนุษย์ผู้ไม่มีศีล
13. สัตว์เดรัจฉาน
ในสมัยพุทธกาลมีบุคคลมากมายที่มีโอกาสได้ทำความดีกับพระพุทธองค์โดยตรง บ้างก็ให้ทาน นิมนต์พระพุทธองค์ไปฉันอาหารที่บ้าน ที่ราชวัง ฟังธรรม บ้างก็ร่ำรวยจากยาจกเป็นมหาเศรษฐีในชั่วข้ามคืน
ขณะที่บางคนทำความดีทั้งชึีวิตแต่แทบไม่เห็นผลในชาตินั้นเลยก็เพราะหลาย ๆ องค์ประกอบกัน "เนื้อนาบุญ" ที่ทำหากสมบูรณ์ดีแล้วย่อมเห็นผลเร็ว หากเนื้อนาบุญน้อย ก็ย่อมเห็นผลช้า
อย่างไรก็ตาม "ความดีก็คือความดี"
เมื่อทำดีแล้วก็เสร็จสิ้นในความดีนั้นแล้ว หากยิ่งไม่หวังผลในความดีนั้น ผลดียิ่งบังเกิดเร็วขึ้นอีก ผู้ที่ประพฤติธรรม รักษาความดีแล้ว ความดีนั้นย่อมรักษาท่าน
ขอบุญแห่งการทำความดีจงสำเร็จผลแด่ทุก ๆ ท่าน