โรงเรียนเปิดครั้งนี้     ครูท่านมีเรื่องบอกจ้อย     บอกว่าเจ้าตัวน้อย     งานเรียบร้อยจะกลับบ้าน
ก่อนจะกบ้านพี่ครู     หนูรออยู่อย่าได้หวั่น     เสร็จแล้วจะมาพลัน     รับเจ้ากลับบ้านของเรา

ขณะรอคอยครู     เฉ็งจ้อยดูไม่เรียบเหงา     หากกลับภูมิลำเนา     พ่อแม่เราคงดีใจ
ทันใดจ้อยก็เห็น     กระเป๋าเด่นวางตกไว้     เฉ็งจ้อยก็ตั้งใจ     เก็บคืนให้เจ้าของไป

มีหญิงวิ่งหน้าตื่น     รีบถามขึ้นหนูเห็นไหม     กระเป๋าฉันตกไป     ไม่รู้ใครเอาไปกัน
จ้อยบอกมันหล่นพื้น     ผมเก็บขึ้นวางไว้นั้น     หญิงสาวรีบคว้าพลัน     หันด่าว่าจ้อยทันใด

เอะอะและโวยวาย     เจ้าตัวร้ายท่าไฉน     ขโมยเงินฉันไป     ช่างน่าอายทำไม่ดี
ลุงชาญพี่ชายครู     วิ่งมาดูจ้อยถึงที่     เกิดเหตุอะไรมี     พี่ผู้หญิงไยโวยวาย

หญิงสาวบอกชั่วนัก     ลักกระเป่าทำเสียหาย     อยากได้เงินสบาย     ขายขี้หน้าว่าเอาไป
สงสารเจ้าเฉ็งจ้อย     เจ้าตัวน้อยถูกสงสัย     ว่าขโมยเงินเขาไป     ไม่น่าไว้ใจได้เลย

ลุงชาญบอกใจเย็น     ดูให้เห็นหากจะเอ่ย     เฉ็งจ้อยนั้นไม่เคย     เลยจะลักของผู้ใด
จงเปิดดูก่อนหนา     ให้รู้ว่าเงินครบไหม     ให้รู้แน่แท้ไซร้     ค่อยขานไขว่าเอาไป

หนูพบกระเป๋าตก     จึงหยิบยกมายื่นให้     เฉ็งจ้อยตอบทันใด     ไม่อยากได้ของใครเลย
หญิงสาวจึงเปิดดู     อยู่ชั่วครู่รับเอื้อนเอ่ย     เงินนั้นไม่หายเลย     ขอชมเชยหนูดีจริง

เฉ็งจ้อยแสนดีใจ     เรื่องไม่ดีไม่สุงสิง     เป็นเรื่องความสัตย์จริง     ไม่หยิบสิ่งของผู้ใด
นึกถึงคำสั่งสอน     พึงสังวรระลึกได้     นำเก็บจำใส่ใจ     จ้อยฝักใฝ่แต่สิ่งดี

สาวสวยกล่าวขอโทษ     อย่าคิดโกรธเลยนะนี่     ขอบคุณมากที่ดี     มีน้ำใจสิ่งของคืน
ฉันขอให้รางวัล     แก่หนูนั้นอย่าขัดขืน     ขอให้หนูยั่งยืน     สุขสดชื่อตลอดไป

เฉ็งจ้อยบอกขอบคุณ     ที่การุณให้เงินใช้     ผมจะได้นำไป     ใช้ในสิ่งที่จำเป็น
เฉ็งจ้อยแสนดีใจ     ที่ทำให้ใครเขาเห็น     ว่าเขาไม่ได้เป็น     พวกขโมยคิดจับจอง

ลุงว่าจ้อยดีนัก     ไม่เคยลักหยิบข้าวของ     ผมจึงขอรับรอง     ว่าเฉ็งจ้อยไม่เอาไป
จึงคิดสงสารเด็ก     เจ้าตัวเล็กแสนรักใคร่     ผู้ซึ่งมีน้ำใจ     ฝักใฝ่ดีใจซื่อตรง

เฉ็งจ้อยจัดเก็บของ     ลงในกล่องตามประสงค์     จากนั้นบอกผมคง     เตรียมกลับบ้านกันเสียที
แล้วบอกลุงชาญว่า     ผมขอลาวันพรุ่งนี้     ถึงกาลเวลาดี     ที่โรงเรียนจะเปิดเทอม

ลุงชาญผู้เมตตา     ตอบจ้อยว่าลุงส่งเสริม     ให้หนูนั้นพูนเพิ่ม     เติมความรู้ให้กว้างไกล
แล้วว่าเจ้านั้นดี     ลุงมีเงินจะมอบให้     เจ้าจงรับไว้ใช้     ในสิ่งที่เจ้าจำเป็น

จ้อยบอกขอบคุณครับ     ผมน้อมรับจำทุกสิ่ง     ที่ลุงเตือนติติง     สรรพสิ่งผมใส่ใจ
ผมนั้นจะมุ่งมั่น     ขยันเรียนไม่เถลไถ     ไม่ช้าไม่นานไป     มารับใช้ลุงเหมือนเดิม

กลับจากบ้านลุงชาญ     จ้อยเบิกบานมาถึงที่     บ้านครูผู้ใจดี     มีน้ำใจรักเอ็นดู
จ้อยบอกเก็บกระเป๋า     คืนส่งเขาสาวสวยหรู     หญิงสาวเจ้าพธู     ผู้นั้นให้รางวัลมา

ครูบอกหนูทำดี     สมกับที่ได้ศึกษา     การทำตามสัจจา     ให้ได้ว่าซื่อสัตย์จริง
มีอยู่ไม่มากหลาย     ทำให้ได้ทั้งชายหญิง     นั้นมีอยู่สี่สิ่ง     อย่าหยุดนิ่งรับทำกัน

ข้อหนึ่งนั้นว่าไว้     ให้จริงใจสมานฉันท์     อย่าได้หลอกลวงกัน     โกหกนั้นมันไม่ดี
ข้อสองต้องกล้าพูด     ทำสิ่งถูกทุกวิถี     หากเอื้อนเอ่ยวจี     มีที่ผิดยอมรับฟัง

ข้อสามรับผิดชอบ     งานรับมองตามคำสั่ง     ให้คนเขาสมหวัง     ดังฝันใฝ่ใช้งานเรา
ข้อสี่ไม่โลภมาก     ได้ของจากคนอื่นเขา     ได้คิดหยิบฉวยเอา     ของใครเขาเป็นของตัว

เฉ็งจ้อยตั้งใจฟัง     ดูจริงจังไม่เล่นหัว     เด็กน้อยนั้นคิดกลัว     มั่วแต่ฟังจะลืมเลือน
จึงหยิบสมุดดินสอ     ขอบันทึกตั้งใจเขียน     เวลาเปิดโรงเรียน     จะให้เพื่อนได้อ่านกัน

คุณครูท่านสอนชัด     ปฏิบัติสี่ข้อนั้น     ชีวิตจะสุขสันต์     ทุกคืนวันทุกเวลา
ซื่อสัตย์สุจริต     ยึดมั่นติดตัวไว้หนา     ทำได้ดั่งเวลา     พาให้สุขตลอดไป

ที่มา : สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน