โดย อ.ณัฐพล ผาลีพัฒน์

หญ้าเขียวอย่าเที่ยวเหยียบ          รีดผ้าเรียบใส่หน้าหนาว

ค่ำคืนยืนดูดาว                          อย่านั่งหาวข้างแมวเหมียว

มะนาวคราวน้ำแห้ง                    ยามฝนแล้งหมั่นแลเหลียว

คุณครูอยู่คนเดียว                      นึ่งข้าวเหนียวไว้เคี้ยวกิน

หน้าหนาวสาวเป็นสิว                  ยามคนหิวเรี่ยวแรงสิ้น

ผมยาวเจ้าดาวดิน                      แลห้วยหินถิ่นคนขาว

เหม่อมองดูของเหลว                 ข้างเปลวไฟใครมีหลาว

ราตรีนี้ยืดยาว                          ไปเล่นว่าวก้าวขาเดิน