อย่าคิดเยอะ

สวัสดีค่ะ LG กลับมาพบกับผู้อ่านนิตยสาร plook อีกครั้งแบบเฉพาะกิจ เพราะมีเรื่องที่สำคัญมากๆ อยากจะเล่าสู่กันฟัง ซึ่งถ้าใครที่เรียนภาษาอังกฤษอยู่ลองทำตามดู เชื่อว่าคุณจะสามารถปรับทัศนคติครั้งใหญ่ในการเรียนภาษาอังกฤษได้แน่นอน

ลืมเรื่องแกรมม่ายากๆ ศัพท์ตัวแม่มากมายไปก่อน แล้วกลับมาเริ่มต้นกันแบบง่ายๆ ที่การอ่านออกเสียงคำศัพท์ภาษาอังกฤษให้เป็น “ภาษาอังกฤษ” ในแบบที่มันควรจะเป็น สังเกตไหมคะว่าเวลาคนต่างชาติเรียนภาษาไทย เขาพยายามอ่านปาก พยายามออกเสียงตามให้ใกล้เคียงมากที่สุด พยายามผันวรรณยุกต์ 5 เสียง แล้วเขาก็ไม่อายเวลาพูดผิด คนไทยฟังแล้วก็แก้ให้ แต่ในทางตรงกันข้าม เวลาคนไทยส่วนใหญ่พูดภาษาอังกฤษกลับไม่มีความมั่นใจในตัวเอง กลัวพูดผิดแล้วคนอื่นจะดูถูก หรือมีความคิดที่ประหลาดล้ำว่า “เป็นคนไทยพูดได้แค่นี้ก็บุญแล้ว”

คนไทย (หลายคน แต่ไม่ใช่ทั้งหมด) คิด “เยอะ” จริงๆ ใช่ไหมล่ะคะ

เรามาปรับทัศนคติใหม่กัน ลองนึกภาพตัวเองเป็นชาวต่างชาติหัดพูดภาษาอังกฤษ จงทำความเข้าใจเสียใหม่ว่าการออกเสียงถูกเป็นสิ่งที่ถูกต้อง เพราะมันจะทำให้การสนทนาราบรื่นขึ้น พอพูดถูกความมั่นใจก็จะตามมา อะไรที่ถูกที่ควร ทำแล้วไม่ต้องอายค่ะ พอปรับทัศนคติได้แล้ว เราก็มาลองหัดอ่านคำศัพท์ที่หลายคนมักจะออกเสียงผิดกัน โดยการล้างสมองที่เคยจำการอ่านผิดๆ และยังยืนยันว่าจะอ่านแบบนี้เพราะไม่คุ้นเคย แต่ต้องเปลี่ยนมายอมรับว่าการออกเสียงภาษาอังกฤษต้องแตกต่างจากภาษาไทยของเราอยู่แล้ว ถึงเสียงที่ออกมาจะแปร่งๆ ไปบ้างแต่ถูกต้อง แสดงว่าเรามาถูกทางแล้วค่ะ

และที่สำคัญคือ เราจะเรียนภาษาอังกฤษให้ได้เกรดดีๆ ไปทำไม ถ้าออกเสียงไม่ถูก ฝรั่งไม่เข้าใจ สื่อสารไม่รู้เรื่อง ไปเที่ยวแล้วถามทางแล้วไม่รอด สั่งอาหารยังไงก็ไม่ได้กินต้องใช้วิธีชี้โต๊ะข้างๆ เอา นึกภาพตามแล้วเห็นด้วยกับ LG ใช่ไหม อย่างนั้นเรามาลองออกเสียงให้ถูกต้องกัน

คำศัพท์                                      มักออกเสียงผิดเป็น                       การออกเสียงที่ถูกต้อง
label (ฉลาก, ยี่ห้อ)                      ลาเบล                                        เล้ เบิ่ล
channel (ช่องทาง)                       ชาแนล                                       แช้ นึล
level (ระดับ)                               เลเว่ล                                         เล้ฟ วึล
chaos (ความยุ่งเหยิง)                   เช้าส์                                          เค้ ออส
vinegar (น้ำส้มสายชู)                   วินจาร์                                        วิน นิ เก้อร
tongue  (ลิ้น)                              ทอง                                          ทัง
chew (เคี้ยว)                               ชิว                                             ชู
hour (ชั่วโมง)                              ฮาว                                           อาว เออร์                       

และเพิ่มระดับความยาก ด้วยคำที่หน้าตาคล้ายๆ กัน พาลทำเราออกเสียงผิดถูกมั่วไปหมด

desert (ทะเลทราย)                      ดีเซิร์ท                                       เดส เซิร์ท          
dessert (ของหวาน)                     เดสเซิร์ท                                    ดีเซิร์ท  
purpose (วัตถุประสงค์)                 เพอร์โพส                                    เพ้อร เพิส
propose (เสนอ, ขอแต่งงาน)          พรอโพส                                     พร่ะ โพซ
present (นำเสนอ)                       เพร้ เซ่นท                                   พรี เซ้นท
present (ของขวัญ, ปัจจุบัน)           พรี เซ้นท                                    เพร้ เซ่นท

คอลัมน์เฉพาะกิจเสร็จภารกิจแล้ว แต่คำที่คนไทยเราอ่านออกเสียงผิดยังมีอีกมากมาย คอยเก็บเล็กผสมน้อย ฝึกไปตลอดชีวิตนี่แหละค่ะ ทุกครั้งที่ท้อนึกถึงประโยคนี้ “อย่าคิดเยอะ อย่าคิดกลัว อย่าคิดไปไกล ว่าเราทำไม่ได้ เพราะมันเหมือนยอมแพ้ตั้งแต่ยังไม่ลงแข่ง” สวัสดีแบบไทยค่ะ

ภาพประกอบจาก https://pixabay.com/th/