เรื่อง: สิรินทร์ จ่างรัตศศพินทุ ภาพประกอบ: อารัมภ์พร เอี่ยมวุฒิ

นับถอยหลังสู่ AEC

หนึ่งปีที่ผ่านมาเราได้ยินคำว่า AEC จากรายงานข่าวหรือจากสื่อต่างๆ อยู่บ่อยครั้ง แน่นอนว่าหน่วยงานภาครัฐได้เตรียมวางนโยบายใหม่ๆ เพื่อรองรับการเปลี่ยนแปลงที่จะเกิดขึ้น แต่สิ่งที่ประชาชนคนธรรมดาอย่างเราๆ คิดไม่ถึงก็คือ AEC เป็นเรื่องใกล้ตัวเรามากกว่าที่คิด และเป็นเรื่องสำคัญที่เราต้องทำความเข้าใจและเตรียมพร้อมเช่นกัน

AEC หรือประชาคมเศรษฐกิจอาเซียน (ASEAN Economic Community) เป็นการรวมตัวกันของประเทศในกลุ่มอาเซียน 10 ประเทศเพื่อผลประโยชน์ทางเศรษฐกิจ โดยมีเป้าหมายหลักให้ประเทศสมาชิกรวมตัวเป็นตลาดและฐานการผลิตเดียวกัน ทำให้สามารถเคลื่อนย้ายสินค้า บริการ การลงทุน และแรงงานฝีมือได้อย่างเสรีในกลุ่มประเทศสมาชิก ด้วยตัวเลขประชากรรวมกว่า 560 ล้านคน การรวมตัวนี้จะเพิ่มพลังให้กลุ่มประเทศสมาชิกอาเซียนมีอำนาจต่อรองกับประเทศคู่ค้ามากขึ้น และเป็นตลาดที่น่าจับตามองสำหรับนักลงทุนต่างประเทศ

หากพูดถึงข้อได้เปรียบหรือเสียเปรียบของการเกิดขึ้นของ AEC เราอาจใช้กลุ่มสหภาพยุโรป (European Union: EU) เป็นตัวเปรียบเทียบได้ เนื่องจากเป็นการร่วมมือทางเศรษฐกิจของกลุ่มประเทศในภูมิภาคเดียวกัน แต่ก็ไม่ได้เหมือนกันเสียทีเดียว เพราะสหภาพยุโรปมีการจัดตั้งองค์กรกลางที่มีอำนาจตัดสินใจแทนประเทศสมาชิกภายในขอบอำนาจที่กำหนด (Supra-National Authority) โดยการตัดสินใจขององค์กรกลางมีผลผูกพันประเทศสมาชิกและต้องปฏิบัติตาม ในขณะที่กลุ่มประเทศอาเซียนบริหารงานแบบอาศัยความร่วมมือกันระหว่าประเทศสมาชิก (International Co-operation) คือบรรลุเป้าหมายร่วมกันโดยใช้หลักฉันทามติ แต่ละประเทศจะมีฐานะเท่าเทียมกัน คงไว้ซึ่งอำนาจอนาธิปไตย และจะไม่ก้าวก่ายกิจการภายในประเทศกัน หรือพูดง่ายๆ ว่า สหภาพยุโรปเป็นการรวมตัวที่ลึกซึ้งกว่าประชาคมอาเซียน เกือบทุกประเทศสมาชิกใช้สกุลเงินเดียวกันและมีการจัดตั้งธนาคารกลางยุโรป (European Central Bank) เป็นองค์กรกลางเพื่อดูแลนโยบายทางการเงิน แต่ประชาคมอาเซียนยังไม่มีแผนจะใช้สกุลเงินร่วมกันหรือมีองค์กรกลางในรูปแบบนี้

ถ้าอย่างนั้นทฤษฎี “ตลาดเดียว” จะสร้างข้อได้เปรียบอะไรให้กับพลเมืองของประเทศสมาชิก AEC บ้าง? การเป็นตลาดเดียวหมายความว่าจำนวนผู้บริโภคของเราจะเพิ่มขึ้น จากเดิมที่มีเพียงคนไทย 67 ล้านคน เราจะมีผู้บริโภคเพิ่มเป็นกว่า 560 ล้านคนในประเทศอาเซียนทั้งหมด ผู้ผลิตจะส่งสินค้าไปขายในประเทศอาเซียนได้เหมือนส่งไปต่างจังหวัด เพราะกำแพงภาษีที่เคยมีถูกยกเลิก สินค้านำเข้าจากประเทศอาเซียนด้วยกันจะมีราคาถูกลงด้วย นอกจากนี้คนที่ทำงานใน 7 สาขาวิชาชีพที่สามารถเคลื่อนย้ายแรงงานฝีมือได้อย่างเสรีก็จะมีโอกาสในการทำงานมากขึ้น อย่างไรก็ตาม การเคลื่อนย้ายแรงงานฝีมือเสรีอาจส่งผลด้านลบเช่นกัน หากแรงงานไทยฝีมือดีเลือกไปทำงานในประเทศสมาชิกอาเซียนอื่นที่ค่าตอบแทนดีกว่า ทำให้ไทยขาดบุคลากรที่มีความรู้ความสามารถ ดังนั้นแรงงานคนไทยต้องพยายามพัฒนาฝีมือให้สู้กับแรงงานต่างชาติที่อาจเข้ามาแย่งงานในประเทศด้วย

จนถึงวันนี้เหลือเวลาเพียง 2 ปีในการก้าวเข้าสู่ประชาคมเศรษฐกิจอาเซียน หลายคนยังมองว่าประเทศไทยยังไม่มีความพร้อมมากเพียงพอ โดยเฉพาะการสื่อสารด้วยภาษาอังกฤษ ซึ่งเป็นภาษากลางของประชาคมอาเซียน จากการสำรวจดัชนีวัดระดับความรู้ทางภาษาอังกฤษของสถาบัน Education First สถาบันสอนภาษาที่มีเครือข่ายใหญ่ที่สุดในโลกในปี 2012 ประเทศไทยอยู่ในลำดับที่ 53 จาก 54 ประเทศที่มีการสำรวจ และอยู่ในกลุ่มประเทศที่มีความรู้ภาษาอังกฤษต่ำมาก (Very low proficiency) ขณะที่ประเทศอาเซียนที่ใช้ภาษาอังกฤษเป็นภาษาทางการอย่างสิงคโปร์และมาเลเซียอยู่ในลำดับที่ 12 และ 13 ในกลุ่มที่มีความรู้ภาษาอังกฤษสูง (High proficiency)

เมื่อทราบทั้งโอกาสและอุปสรรคที่อาจเกิดขึ้นแล้ว ก็หวังว่าเวลาที่เหลือต่อจากนี้ เราจะพยายามพัฒนาเพื่อเปลี่ยนแปลงข้อเสียให้กลายเป็นข้อดี เพื่อให้ทั้งตัวเรา ประเทศของเรา รวมถึงภูมิภาคของเราได้ประโยชน์อย่างเต็มที่

รู้ลึกทุกแง่มุม AEC ที่เมนู Countdown to AEC ในเว็บไซต์ทรูปลูกปัญญา คลิกที่นี่
 

ที่มา : นิตยสาร Plook ฉบับที่ 24 เดือนธันวาคม 2555