10,587 Views
Favorite
ตามอนุสัญญาองค์การสหประชาชาติว่าด้วยกฎหมายทะเล พ.ศ. ๒๕๒๕ ได้แบ่งเขตทางทะเลออกเป็นส่วนต่างๆ รวม ๖ ส่วน ดังนี้
หมายถึง น่านน้ำที่อยู่ภายในเส้นฐาน เช่น อ่าว ปากแม่น้ำ ทะเลสาบ รัฐชายฝั่งมีอำนาจอธิปไตยเหนือน่านน้ำภายในทำนองเดียวกันกับที่มีเหนือดินแดนซึ่งเป็นพื้นแผ่นดิน
หมายถึง อาณาเขตทางทะเลของรัฐชายฝั่งที่วัดความกว้างออกจากเส้นฐานตามที่รัฐชายฝั่งได้กำหนดขึ้น ไม่เกิน ๑๒ ไมล์ทะเล โดยรัฐชายฝั่งมีอำนาจอธิปไตยเหนือทะเลอาณาเขตของตนและอำนาจอธิปไตยนี้ครอบคลุมไปถึงห้วงอากาศเหนือพื้นท้องทะเลและใต้ผิวพื้นท้องทะเลของทะเลอาณาเขตนั้น ๆ ด้วย
เป็นเขตที่อยู่ต่อเนื่องจากเส้นขอบนอกของทะเลอาณาเขตออกไปอีก ๑๒ ไมล์ทะเล ในเขตต่อเนื่องนี้รัฐชายฝั่งมีอำนาจในการควบคุมเพื่อวัตถุประสงค์ต่าง ๆ ดังนี้
มีความกว้างไม่เกิน ๒๐๐ ไมล์ทะเลจากเส้นฐานซึ่งรัฐชายฝั่งมีสิทธิอธิปไตยในการสำรวจแสวงประโยชน์ อนุรักษ์ และการจัดการทรัพยากรธรรมชาติ ทั้งที่มีชีวิตและไม่มีชีวิตส่วนกิจกรรมที่ไม่เกี่ยวข้องกับทางเศรษฐกิจ เช่น การเดินเรือ การบิน ไม่ตกอยู่ในสิทธิอธิปไตยของรัฐชายฝั่ง
ประกอบด้วยพื้นทะเลและใต้ผิวพื้นของพื้นที่ใต้น้ำซึ่งยืดขยายจากทะเลอาณาเขตไปจนถึงขอบที่ด้านนอกสุดของทวีปที่มีน้ำลึกไม่เกิน ๒๐๐ เมตร หรือที่ระยะ ๒๐๐ ไมล์ทะเลจากเส้นฐาน ซึ่งใช้วัดความกว้างของทะเลอาณาเขตในกรณีที่ริมขอบของทวีปยืดขยายออกไปไม่ถึงระยะดังกล่าว ตามกฎหมายทะเลรัฐชายฝั่งมีสิทธิอธิปไตยเหนือทรัพยากรธรรมชาติทั้งบนและใต้ผิวพื้นไหล่ทวีปไม่ว่าจะมีชีวิตหรือไม่มีชีวิต ส่วนรัฐอื่น ๆ ยังมีสิทธิที่จะวางสายเคเบิลหรือท่อทางใต้ทะเลบนไหล่ทวีปนั้นได้โดยต้องได้รับความยินยอมจากรัฐชายฝั่งก่อน
หมายถึง ส่วนของทะเลที่มิใช่ส่วนหนึ่งของเขตเศรษฐกิจจำเพาะทะเลอาณาเขตหรือน่านน้ำภายใน โดยทุกรัฐมีเสรีภาพในการใช้ทะเลหลวงเพื่อการเดินเรือ การบิน การวางสายเคเบิลและท่อทางใต้ทะเล การประมง การสร้างเกาะเทียม และสิ่งติดตั้งอื่น ๆ รวมทั้งการค้นคว้าวิจัยทางวิทยาศาสตร์
