ในอดีต มีการปลูกทุเรียนพันธุ์ต่างๆ เป็นจำนวนมาก ตามความนิยมของเกษตรกรแต่ละราย แต่เนื่องจากสภาวะที่ไม่แน่นอนของราคาผลิตผล และความนิยมของตลาด ทำให้เกษตรกรปลูกเฉพาะทุเรียนพันธุ์การค้า เพียงไม่กี่พันธุ์ และโค่นทำลายพันธุ์อื่นๆ ทิ้ง ปัจจุบันพันธุ์ที่นิยมปลูกเป็นการค้า ได้แก่ พันธุ์ชะนี หมอนทอง ก้านยาว และกระดุมทอง
ทุเรียนพันธุ์การค้าที่นิยมปลูกต่างมีลักษณะเด่น ลักษณะด้อย และลักษณะแปรปรวนในตนเองทำให้เกิดปัญหาในการควบคุมคุณภาพและมาตรฐานการผลิตมีผลกระทบต่อรายได้ของเกษตรกรสวนทุเรียนและต่อจำนวนผู้บริโภคทั้งภายในประเทศและต่างประเทศ
ลักษณะเด่น
๑.เนื้อมาก (อัตราส่วนเนื้อ/ผล)
๒.เมล็ดลีบ
๓.กลิ่นอ่อน
๔.งอมแล้วเนื้อไม่แฉะ
๕.การติดผลมาก
๖.คุณภาพเนื้อเหมาะสำหรับ แปรรูป เช่น กวน แช่แข็ง
๗.อาการแกน เต่าเผา หรือไส้ซึมน้อย
ลักษณะด้อย
๑.การสุกไม่สม่ำเสมอในผลเดียวกัน
๒.เนื้อหยาบ
๓.เนื้อสีเหลืองอ่อน
๔.ไม่ทนทานต่อโรคโคนเน่า รากเน่า
ลักษณะเด่น
๑.เนื้อสีเหลืองเข้ม
๒.เนื้อละเอียดเหนียว
๓.การสุกของเนื้อในผลเดียว กัน สม่ำเสมอ
๔.ทนทานต่อโรคโคนเน่า รากเน่า
ลักษณะด้อย
๑.อาการแกน เต่าเผา หรือไส้ซึมพบมาก
๒.การติดผลไม่ดี
๓.งอมแล้วเนื้อแฉะ กลิ่นฉุน
๔.เนื้อมีเส้นใยมาก
๕.คุณภาพเนื้อ ไม่เหมาะที่จะใช้สำหรับแปรรูป เช่น กวน แช่แข็ง
ลักษณะเด่น
๑.เนื้อละเอียดเหนียว
๒.เส้นใยของเนื้อน้อย
๓.ติดผลดี
๔.สภาพเนื้อเมื่อสุก คงรูปน่ารับประทาน
๕.งอมแล้วเนื้อไม่แฉะ
๖.สีเนื้อสม่ำเสมอ
๗.อาการแกนมีน้อย
ลักษณะด้อย
๑.อาการไส้ซึมมาก เต่าเผาปาน กลาง
๒.หากไว้ผลมาก คุณภาพของผลจะไม่ดี และมีอาการกิ่งแห้งตาย
๓.เมล็ดมีขนาดใหญ่ และมีจำนวนมาก
๔.ไม่ทนทานต่อโรคโคนเน่า รากเน่า