14 มิถุนายน พ.ศ. 2538 (ค.ศ. 1995)
เกิดเหตุโศกนาฏกรรมโป๊ะล่มที่ท่าเรือพรานนก

เกิดอุบัติเหตุโป๊ะรับส่งผู้โดยสารบริเวณท่าเรือพรานนกล่มลงในแม่น้ำเจ้าพระยา เนื่องจากมีผู้โดยสารลงไปรอเรือบนโป๊ะเป็นจำนวนมาก ประกอบกับเป็นช่วงที่เรือเข้าเทียบท่า ทำให้มีคลื่นกระทบกับโป๊ะ ส่งผลให้ทุ่นเอียงและมีน้ำเข้าไปในทุ่น จนไม่สามารถรับน้ำหนักต่อไปได้ เหตุการณ์ครั้งนี้ทำให้มีผู้เสียชีวิตทั้งสิ้น 29 คน
 

• โป๊ะของท่าเรือพรานนกมีลักษณะเป็นแทงก์ขนาดใหญ่ทำเป็นทุ่นลอยน้ำ ตัวโป๊ะถูกผูกยึดกับเสาท่อนกลม 2 ท่อน โดยมีแผ่นเหล็กเป็นพื้นรองรับ ซึ่งตัวโป๊ะต่อเชื่อมกับสะพานทางลง โดยมีล้อเลื่อนอัดอยู่ที่ปลายทั้งสองฟาก เพื่อให้โป๊ะลอยขึ้นลงได้

• เหตุการณ์ในวันนั้นเกิดขึ้นในเวลาเช้าตรู่ ซึ่งเป็นเวลาที่ผู้คนต่างเร่งรีบเดินทางไปทำงานหรือไปโรงเรียน ในบริเวณท่าเรือจึงมีผู้โดยสารอยู่อย่างหนาแน่น เมื่อเรือโดยสารมาถึง ผู้โดยสารต่างก็แย่งกันขึ้นเรือด้วยความเร่งรีบ ด้วยจำนวนผู้โดยสารที่มาก ประกอบกับเป็นจังหวะที่เรือได้กระแทกเข้าที่โป๊ะพอดี จึงทำให้ตัวโป๊ะจมลงสู่แม่น้ำเจ้าพระยาอย่างรวดเร็ว

• เจ้าหน้าที่กู้ภัยและทีมแพทย์ได้เข้าช่วยเหลือ และค้นหาผู้ประสบเหตุ พบผู้เสียชีวิตส่วนใหญ่เป็นผู้หญิงและเด็กติดอยู่ใต้ตัวโป๊ะที่มีหลังคาคลุม โดยบางส่วนถูกกระแสไฟฟ้าที่รั่วจากหลังคาโป๊ะดูด

ขอบคุณคลิปวิดีโอจาก Youtube

หลังเกิดเหตุการณ์โศกนาฏกรรม ได้มีการปรับปรุงโป๊ะตามท่าเรือเจ้าพระยาต่าง ๆ และมีการเพิ่มมาตรการรักษาความปลอดภัยมากขึ้น ทางด้านญาติผู้เสียชีวิตได้ยื่นฟ้องบริษัท สุภัทรา จำกัด บริษัทเรือด่วนเจ้าพระยากรุงเทพมหานคร และกรมเจ้าท่า ซึ่งทางบริษัทสุภัทรา และบริษัทเรือด่วนเจ้าพระยาได้ชดใช้ให้กับผู้เสียหายเป็นเงินจำนวนหนึ่งจนมีการถอนฟ้อง เหลือเพียงกรุงเทพมหานครที่ต่อสู้คดีมาจนถึงชั้นศาลฎีกา

19 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2558 ศาลได้พิพากษาว่ากรุงเทพมหานครมีหน้าที่ต้องควบคุมดูแลท่าเรือให้เกิดความปลอดภัย แต่กลับประมาทเลินเล่อไม่ดูแล จนเกิดอุบัติเหตุขึ้น ศาลจึงมีคำสั่งให้ชดใช้เงินแก่ผู้เสียหายจำนวน 12 ราย รวมเป็นเงินทั้งสิ้น 12,616,241 บาท พร้อมดอกเบี้ยร้อยละ 7.5 ต่อปี นับแต่วันที่ฟ้องเมื่อปี พ.ศ. 2539 ซึ่งเมื่อรวมดอกเบี้ยแล้วเป็นเงินกว่า 30 ล้านบาท โดยให้เหตุผลว่ากรุงเทพมหานครกระทำการโดยประมาทจนเป็นเหตุให้เกิดอุบัติเหตุดังกล่าวนั่นเอง