เสียงของเครื่องดนตรีที่จะบรรเลงเป็นทำนองนั้นจะต้องมีเสียงสูงต่ำเรียงลำดับกันหลาย ๆ เสียงโดยปกติก็มีอยู่ ๗ เสียง เมื่อถึงเสียงที่ ๘ ก็ถือว่าเป็นเสียงซ้ำกับเสียงที่ ๑ (เรียกว่า คู่ ๘) และซ้ำต่อ ๆ ไปตามลำดับแต่ระยะความห่างจากเสียงหนึ่งไปอีกเสียงหนึ่งนั้นดนตรีของแต่ละชาติมักจะนิยมแบ่งระยะไม่เหมือนกันส่วนการแบ่งระยะเสียงเรียงลำดับของดนตรีไทยนั้นแบ่งความห่างของเสียงเท่า ๆ กันทั้ง ๗ เสียง จากเสียงที่ ๑ ไปเสียงที่ ๒ จากเสียงที่ ๒ ไปเสียงที่ ๓ จาก ๓ ไป ๔ จาก ๔ ไป ๕ จาก ๕ ไป ๖ จาก ๖ ไป ๗ และ จาก ๗ ไป ๘ ทุกๆ ระยะ เท่ากันหมดถ้าจะเปรียบเทียบกับมาตราเสียง (scale) ของดนตรีสากลในบันไดเสียง C. major ซึ่งเป็นบันไดเสียงที่ใช้อยู่เป็นสามัญก็จะเป็นรูปดังนี้
เพราะฉะนั้นถ้าพบเห็นตัวอย่างต่าง ๆ ซึ่งบันทึกเป็นโน๊ตสากลในสารานุกรมฯ นี้ขอให้เข้าใจว่าเป็นการลำดับมาตราเสียงอย่างไทย คือ ห่างเท่า ๆ กันทุกระยะที่ใช้โน๊ตสากลก็เพียงโดยอนุโลมเท่านั้น
เสียงของเครื่องดนตรีไทยต่าง ๆ ที่ผสมเป็นวงปี่พาทย์ วงเครื่องสายและวงมโหรีโดยเฉพาะเครื่องที่บรรเลงเป็นทำนองมีเขตเสียงทางสูงและทางต่ำต่าง ๆ กันถ้าจะเทียบกับโน๊ตสากลโดยอนุโลมก็จะมีดังนี้