เรื่องและภาพ: พลอยขวัญ สุทธารมณ์

ฝน 8 แดด 4 ที่ระนอง
 

จังหวัดเล็ก ๆ ริมฝั่งอันดามันทางภาคใต้ของไทย พื้นที่ที่มีคนไทยอาศัยอยู่น้อยที่สุด (ไม่รวมถึงชาวพม่าที่มาทำกินอยู่ไม่น้อย) คำกล่าวที่ว่า “ระนองสองแผ่นดิน” ไม่ได้หมายความว่าที่นี่อยู่กันปนเปทั้งคนไทยและคนพม่า แต่เป็นเพราะหากมองข้ามทะเลฝั่งทิศตะวันตกไปจากเมืองไทย จะมองเห็นแผ่นดินพม่าได้ด้วยตาเปล่า

เรามาถึงระนองตอนรุ่งสาง นักท่องเที่ยวส่วนมากเดินทางต่อไปยังท่าเรือเพื่อขึ้นเรือโดยสาร ปลายทางอยู่ที่เกาะพยาม แต่น้อยคนจะรู้ว่าหลังจากน้ำลด ความพลุกพล่านจะหายไป เหลือเพียงวิวป่าชายเลนแสนสงบ เป้าหมายของเราไม่ใช่ที่นั่น เราตั้งใจจะใช้วันหยุดไปกับการพักผ่อนตามสถานที่ที่ซุกซ่อนอยู่ในตัวเมืองระนอง เมืองที่กาลเวลาไหลไปอย่างเชื่องช้า

บ่อน้ำแร่ร้อน

เหน็ดเหนื่อยกับการเดินทางข้ามคืน อะไรจะดีไปกว่าการได้แช่น้ำแร่ร้อน ๆ ที่ สวนสาธารณะรักษะวาริณ บ่อน้ำแร่ร้อนแบ่งเป็นหลายบ่อให้ได้ลงแช่ทั้งตัวทั้งเท้า บ่อที่โด่งดังที่สุดคือ “บ่อพ่อ” จุดกำเนิดน้ำแร่ซึ่งมีน้ำร้อนถึง 65 องศา ร้อนขนาดนี้ได้แค่ลองแตะท้าทาย
 

นอกจากบ่อน้ำแร่ยังมีลานบำบัด ลักษณะเป็นห้องโถงใหญ่พื้นปูน ต่อท่อดึงเอาความร้อนจากน้ำแร่ขึ้นมาจนพื้นอุ่น ลองล้มตัวลงนอนบนพื้นร้อน ๆ กับลมเย็น ๆ รู้สึกสบายตัวจนอยากจะหลับสักตื่น หากเหลือบไปด้านหลังจะเห็นสายน้ำที่ไหลมาจากหาดส้มแป้น

เขาหัวโล้น

ตัวเมืองระนองล้อมรอบด้วยธรรมชาติ แม้จะวิ่งไปตามถนนหลักก็ยังเห็นว่ามีภูเขาใหญ่เขียวครึ้มเป็นฉากหลัง เราออกจะแปลกใจที่ภูเขาหญ้าขนาดเล็กที่ตำบลหงาว ที่คนท้องถิ่นเรียกว่า “เขาหัวโล้น” เป็นจุดท่องเที่ยวแนะนำ
 

ภูเขานี้เป็นเขาเตี้ย ๆ แทบไม่มีต้นไม้ขึ้นนอกจากต้นหญ้า เนินเขาลูกน้อยสีส้มเข้มตัดกับสีฟ้าของท้องฟ้า หลังผ่านพ้นฤดูฝนจะกลับมาเขียวชอุ่มอีกครั้ง ต้อนรับครอบครัวและหนุ่มสาวที่พากันมานั่งปิคนิค ชมวิว ปีนเขา เล่นสไลด์ตัวลงเนิน
 

เราไปถึงที่นั่นพร้อมกับเมฆดำที่ใกล้เข้ามา มองจากด้านล่างเห็นว่าความสูงไม่มากนักจึงตัดสินใจเดินต่อ สภาพอากาศแบบ “ฝน 8 แดด 4” ของระนองเป็นแบบนี้นี่เอง อาจกล่าวได้ว่าใครมาเที่ยวระนองแล้วไม่เจอฝนสักนิดถือว่าผิดวิสัย ไม่ทันถึงยอดเขาฝนก็ตกลงมาจนเปียกปอนกันไปตามกัน

กินแบบระนอง

ถึงระนองจะติดทะเล แต่อาหารขึ้นชื่อกลับเป็นอาหารพื้นบ้านรสจัด ไม่ว่าจะเป็นแกงปลาดุกทะเล ผัดสะตอ ผัดผักเหลียง หรือหมูฆ้อง ตกเย็นเราบึ่งรถพ่วงไปเขานางหงส์ เพื่อทานอาหารพร้อมกับชมวิวทะเล เมื่อถึงเวลาอาทิตย์ลับขอบฟ้า ฝั่งตรงข้ามซึ่งเป็นเกาะสอง เกาะสน ดินแดนของพม่า ก็เริ่มเปิดไฟให้เห็นเป็นวิวที่งดงาม
 

แม้กาลเวลาที่นี่จะไหลผ่านอย่างเชื่องช้า แต่เมื่อถึงเวลาแห่งการร่ำลา เราพบว่ายังมีอีกหลายแห่งที่ไม่ได้ไปเยือน บางแห่งที่ตั้งใจไปชมอย่างพระราชวังรัตนรังสรรค์ ก็กำลังบูรณะซ่อมแซม ซึ่งอาจเป็นสัญญาณให้เรากลับมาเยี่ยมเยียนเมืองระนองอีกครั้ง