“มือถือทำพิษวัยประถมส่องคลิปภาพลามกแพร่ว่อนเน็ต” โดย หนังสือพิมพ์หอข่าว ม.หอการค้าไทย คือผลงานข่าวที่คว้ารางวัลชนะเลิศ รางวัลข่าวและสารคดีเชิงข่าวสิทธิเด็ก (พิราบยูนิเซฟ) ประเภทหนังสือพิมพ์ฝึกปฏิบัติและหนังสือพิมพ์ฝึกปฏิบัติออนไลน์ในสถาบันอุดมศึกษามาได้
 

เนื้อหาพูดถึงสมาร์ทโฟนของกลุ่มเด็กประถมศึกษา ที่คุณภาพและราคาเทียบเท่ารุ่นที่ผู้ใหญ่มีเงินเดือนแล้วนิยมใช้ ซึ่งเหตุผลหลัก ๆ ในการมีมือถือของเด็กประถม คือติดต่อสื่อสารกับผู้ปกครอง ซึ่งเป็นสัดส่วนที่น้อยมาก นอกเหนือจากนั้นคือใช้ท่องโลกออนไลน์ ซึ่งเจ้าของผลงานระดับรางวัลนี้คือ ภูมิ-ปวิช เลิศกวีเอก และปุ้ม-ธนดา เฉลิมวันเพ็ญ นักศึกษาชั้นปี 4 สาขาวารสารศาสตร์คอนเวอร์เจนซ์ คณะนิเทศศาสตร์ ม.หอการค้าไทย

 

ภูมิขยายความในส่วนของเนื้อหาว่า “ในการท่องโลกอินเทอร์เน็ตของเด็ก เขายังไม่มีวุฒิภาวะและประสบการณ์เพียงพอในการเลือกรับสื่อ ดังนั้นถ้าเขามีโอกาสเข้าถึงโลกออนไลน์แบบเดียวกับผู้ใหญ่ เลือกเสพอะไรก็ได้อย่างเสรี แต่อย่าลืมว่าโดยส่วนมากนั้นเด็กประถมฯ ยังแยกแยะไม่ออกว่าดีไม่ดี เหมาะสมหรือไม่เหมาะสม รวมทั้งรู้ไม่เท่าทันพวกมิจฉาชีพที่แฝงตัวมา”

แม้ว่าประเด็นนี้จะมีมานานแล้ว แต่ยังไม่มีการแก้ปัญหาอย่างจริงจัง ภูมิและปุ้มจึงเลือกนำเสนอในแง่มุมใหม่ พร้อมเสนอทางออกในการแก้ปัญหาผ่านผลงานชิ้นนี้ “อิทธิพลของสื่อปัจจุบันมันกว้างมาก สื่อออนไลน์ สื่อทีวี หรือสื่อวิทยุ มีทั้งแง่ดีและไม่ดี เด็กที่ต่ำกว่าอายุ 12 ปี เขาได้รับคำแนะนำเพียงพอหรือเปล่า ก็เลยคิดว่าสิ่งที่เรานำเสนอนั้นมีคุณค่า” เหตุผลที่ตัดสินใจส่งข่าวนี้เข้าประกวด

เมื่อได้ประเด็นข่าวที่คิดจะทำแล้ว จากตอนแรกที่ภูมิทำประเด็นของเด็กใช้มือถือ ส่วนปุ้มทำเรื่องการใช้เว็บไซต์ของเยาวชน ปรากฏว่าทั้งสองข่าวสามารถเอามารวมเป็นประเด็นใหญ่ที่น่าสนใจได้ ก็เข้าสู่ขั้นตอนการทำสกู๊ปข่าว ภูมิเล่าถึงการทำงานว่า
“ผมลงพื้นที่โรงเรียนในกรุงเทพฯ โดยเจาะที่ ป.5 และ ป.6 ถามเขาว่าใช้มือถือและอินเทอร์เน็ตไหม ใช้กูเกิลหรือเปล่า ปรากฏว่าเกือบ 80% ใช้ และใช้ตั้งแต่ ป.5 เลยยิงประเด็นถามตรง ๆ ไปเลยว่าเคยเปิดดูเว็บลามกไหม ก็มีบ้างทั้งเด็กผู้หญิง ทั้งเด็กผู้ชาย เริ่มต้นจากดูการ์ตูนลามกก่อน ซึ่งพอผมเข้าไปดูเว็บที่เขาพูดมา มันมีทั้งการเอาการ์ตูนซูเปอร์ฮีโร่มาทำเป็นแนวลามก พอขยับขึ้นมาช่วงอายุ 12-13 ปี ก็เป็นในเรื่องของการดูภาพจริงละ ส่วนเด็ก ม.ต้น เขาก็เสพพวกสื่อลามกเลย ผมก็ถามว่า อ้าวแล้วพวกเว็บที่รัฐบาลเขาบล็อกล่ะ เขาบอกว่ารู้วิธีการปลดบล็อก ต้องยอมรับว่าเด็กได้เครื่องมือสื่อสารจากผู้ใหญ่และเขาก็ไปไกลกว่านั้น โดยมีวุฒิภาวะกับการป้องกันตัวเองจากการรับสื่อน้อยมาก”

 

ส่วนปุ้มที่เข้าไปหาข้อมูลตามเว็บไซต์เล่าว่า “เข้าไปดูตามเพจต่าง ๆ เจอมีขายค้าประเวณี ลองติดต่อไป อายุต่ำกว่า 15 ปี ต่ำกว่า 18 ปีก็มี ส่วนที่ถ่ายรูปโพสต์ลงทวิตเตอร์ มีต่ำกว่า 15 ปีเยอะ ก็ติดต่อไปถามเขาว่าทำแบบนี้เพราะอะไร เขาบอกว่าเห็นจากในเว็บ ซึ่งเขายังไม่รู้เลยนะคะว่าเขาทำอะไรเสียหาย ก็แค่ถ่ายรูปลง ไม่ได้เดือดร้อนใคร แต่สิ่งที่เขาไม่ได้คิดคือชีวิตในวันข้างหน้าว่าจะถูกสังคมมองอย่างไร รูปที่ถ่ายไม่มีการเซ็นเซอร์ ซึ่งส่วนมากจะเป็นเด็กผู้ชาย ไม่ค่อยมีที่เป็นเด็กผู้หญิงเท่าไร”

สิ่งที่ปุ้มคาดหวังว่าคนอ่านจะได้รับคือ “สถาบันครอบครัวต้องตระหนักแล้วว่าเขาต้องให้ความรู้กับลูกหลานว่า สื่อมันมีทั้งด้านดีแบบนี้ ด้านมืดเป็นแบบนี้ เรียนรู้ได้แต่ต้องเลือกเสพ หรือหน่วยงานที่เกี่ยวข้องอาจจะกระตุ้นเขาขึ้นมา ว่าถ้าเขาไม่มีมาตรการควบคุมที่รัดกุมกว่านี้ เยาวชนอาจจะเข้าไปข้องเกี่ยวกับค้าประเวณีหรืออาชญากรรมได้”
 

“สิ่งสำคัญของการทำข่าวสิทธิเด็กคือการเซฟแหล่งข่าว โดยปุ้มได้รู้ขั้นตอนการทำข่าว ขั้นตอนการเข้าพบผู้ใหญ่อย่างเป็นขั้นเป็นตอนและการวางตัวให้เหมาะสม ซึ่งการตรงต่อเวลาเป็นสิ่งสำคัญ การตั้งคำถามก็เหมือนกันค่ะเราต้องถามอะไรที่ให้เกียรติแหล่งข่าวเราด้วย” ปุ้มทิ้งท้ายถึงสิ่งที่ได้เรียนรู้จากประสบการณ์การลงสนามทำข่าวในครั้งนี้

“สังคมออนไลน์ของเด็กตอนนี้ไปไกลแล้ว ผู้ปกครองต้องมีการแบ่งเวลามาดูใกล้ชิดเด็ก รากฐานครอบครัวที่แข็งแรงสามารถเป็นภูมิคุ้มกันให้กับเด็ก ๆ ได้ครับ” ภูมิกล่าวปิดท้าย
 

เรื่อง : กัลยาณี แนวเล็ก