7,464 Views
Favorite
ย้อนกลับไปเมื่อสิบกว่าปีที่แล้ว จากเด็กสาวที่เป็นนักวิ่งของโรงเรียนสู่เวทีประกวดรันเวย์ จุดเปลี่ยนที่ทำให้กลายเป็นซูเปอร์โมเดลแนวหน้าของไทย และได้ก้าวสู่วงการบันเทิงอย่างเต็มตัว ล่าสุดกับซีรีส์ True Love Story เพราะเธอคือรัก และนางฟ้าไร้ปีก ทางช่องทรูโฟร์ยู แพนเค้ก-เขมนิจ จามิกรณ์ นางเอกทั้งในจอและนอกจอที่หลาย ๆ คนยกให้เธอเป็นนางฟ้าตัวจริงทั้งความคิดและสิ่งที่ทำ ทั้งหมดนี้ล้วนเกิดจากการบ่มเพาะเมล็ดพันธุ์ทางความคิดที่ดีมาจากคุณแม่ จึงทำให้แพนเค้กในวันนี้เป็นที่รักของทุกคนได้อย่างไม่ยากนัก
ยอดมนุษย์เลยค่ะ แม่เป็นผู้หญิงที่ไม่มีคำว่าไม่ได้ คือทุกอย่างจะลองก่อน จะพยายามจนถึงที่สุด หรือถึงแม้ถ้าจะไม่ได้แบบหนึ่ง เราก็ต้องมีอะไรที่ดีกว่าอีกแบบหนึ่ง เพื่อมารองรับกัน หรือมีวิธีในการแก้ปัญหาที่เกิดขึ้นได้เสมอ เหมือน Wonder woman ค่ะ ทุกอย่างจะเรียกว่าดีที่สุดสำหรับลูก ๆ ดีกว่า ก็เป็นหญิงแกร่งเสมอ ตั้งแต่เด็กจนโตมาก็จะเป็นภาพนี้ตลอดค่ะ
ก็คงทุกอย่างเลยมั้งคะ อาจจะเป็นการโคลนนิ่งกันออกมา ด้วยความที่เราอยู่ด้วยกันตลอด และแม่เป็นคนที่เลี้ยงแพนเองเพราะฉะนั้นเราก็จะซึมซับในวิถีชีวิต ความคิด การดำเนินชีวิตค่ะ บางทีอะไรที่แม่ชอบก็มาอยู่ที่ตัวเราหรือบางทีอะไรที่เขาอยากให้ เขาอยากทำแต่ไม่มีโอกาสได้ทำ เขาก็อยากให้เราได้มีโอกาสได้ทำดูบ้างค่ะ ก็เป็นอะไรใหม่ ๆ ที่เราได้ลองได้เรียนรู้กัน
ถ้าถามว่าตั้งแต่แรกเลยก็คงเป็นการเดินแบบ เพราะรู้สึกว่ามันคือความฝัน มันคือสิ่งที่เด็กผู้หญิงคนหนึ่งชอบ ใส่เสื้อผ้ารองเท้าสวย ๆ เดินอย่างเดียวไม่ต้องพูดอะไรเยอะ พรีเซ็นต์เสื้อผ้า โพสต์ท่าสวย ๆ จนทุกวันนี้เราอาจจะไม่ได้ทำเยอะเท่าแต่ก่อน แต่ก็รู้สึกว่าทุกครั้งที่เดินมันมีพลัง เวลาที่อยู่บนรันเวย์ มีแสงแฟลช แพนรู้สึกว่านี่คือสิ่งที่เรามีความสุขทุกครั้งที่เราทำงานตรงนี้ค่ะ
แบบร็อก ๆ แรง ๆ ค่ะ คาแรกเตอร์ของเราอาจจะไม่ใช่คนที่เป็นสไตล์แบบนั้น แล้วจะทำผมแบบเดรดร็อกหรือแบบฮาร์ดคอร์หน่อย ๆ มันอาจจะดูไม่ใช่เราซะทีเดียว เพราะฉะนั้นก็เป็นแนวเสื้อผ้าที่ใส่น้อยค่ะ อาจจะมีบ้างในบางโชว์ พอส่องกระจกทีไรก็รู้สึกว่ามันไม่ใช่อ่ะ เอ๊ะ แล้วเราจะแต่งตัวในชีวิตประจำวันแบบนี้ได้ยังไง แต่ว่าถ้าพูดในเรื่องของการทำงานเราไม่เกี่ยงอยู่แล้วว่าแบบมันเป็นเสื้อผ้าแบบไหน สไตล์แบบไหน แต่ว่าถ้าเป็นในตัวเราจริง ๆ ก็ค่อยมาดูกันอีกทีหนึ่งค่ะ
แอ็คชั่นค่ะ ยังไม่เคยได้เล่นเลย มันเป็นแนวหนังที่เราชอบดู แต่ทีนี้มาคิดอีกมุมหนึ่งว่า ถ้าต้องมาเล่นจริง ๆ ก็คงเรื่องใหญ่เหมือนกัน เพราะว่าถ้าจะทำอะไรสักอย่างก็ควรจะทำให้ดีก็ต้องเตรียมพร้อมตัวเอง ไม่ใช่เพราะว่ามีอะไรก็ทำไป หรือว่าก็ต้องทำเรื่องนี้ แต่ว่าเราไม่ได้มีการเตรียมตัวอะไรเลย ทุกอย่างหน้าเซทหมดเลย ซึ่งแพนว่ามันไม่ควร วันนี้ถ้าเรามีโอกาสได้เลือกได้หรือว่าอยากทำในสิ่งที่เราอยากทำจริง ๆ แพนก็อยากให้เวลาในการเตรียมพร้อมในเรื่องราวเหล่านี้ให้มันดีค่ะ
โอ้โห จริง ๆ เราวัดกันเป็นงาน ๆ ไปอย่างนั้นมากกว่านะคะ ไม่เคยได้นึกว่าอะไรคือสิ่งที่ประสบความสำเร็จที่สุด หรือว่าอันนี้ best of the best ไม่เคยมองแบบนั้น แค่คิดว่าในแต่ละวันเราทำดีมามากน้อยแค่ไหน หลาย ๆ ครั้งที่ทำงานมันมีอะไรใหม่ ๆ เข้ามาโดยที่เราไม่ได้คาดคิด แต่เมื่อมีโอกาสได้ทำเราก็คิดว่าเราก็ทำให้เต็มที่ ทำให้ดีที่สุดละกัน หรืออย่างเช่นการร้องเพลง ในบางที่ที่ต้องร้องกับวงออเครสตร้า กับเครื่องดนตรีเป็นร้อยชิ้น เรารู้สึกว่าไม่แน่นอน นี่มันไม่ใช่เรา มันยิ่งใหญ่มากและไม่เคยคิดในชีวิตหนึ่งเราจะมีโอกาสได้ยืนอยู่ตรงนี้และมีโอกาสได้ร้องเพลงแบบนั้นบ้าง ซึ่งวันนี้มีโอกาสได้ทำแล้วและเราผ่านจุดนี้มาได้ไง โอ้โหสั่นซะแทบแย่ ก็เป็นอีกหนึ่งเรื่องราวใหม่ ๆ ที่เกิดขึ้นค่ะ
เราก็เป็นประชาชนคนไทยคนหนึ่งที่มีโอกาสได้เห็นพระราชกรณียกิจของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวกันมาตลอด ตั้งแต่เรียนมาเราก็จะได้รับการปลูกฝังมาตลอดในการดำเนินรอยตามพ่อ จนมีโอกาสได้มาร่วมกับหลาย ๆ โครงการซึ่งดำเนินรอยตามพ่อ มาร่วมกันแก้ปัญหาในสังคมเลยรู้สึกว่าเอออย่างน้อยเราเป็นคนหนึ่งที่สามารถเป็นกระบอกเสียงในการบอกต่อได้ เราน่าจะทำสิ่งดี ๆ ช่วยกันเชิญชวนให้สังคมของเราดีขึ้น ทุกวันนี้โลกอาจจะหมุนเร็ว มันเปลี่ยนอะไรไปเยอะมาก เทคโนโลยีเข้ามาเยอะมาก วัตถุนิยมเยอะมาก เพราะฉะนั้นอะไรที่เราจะสามารถดึงกลับมาอยู่บนความพอเพียงที่เราสามารถทำได้ ซึ่งจริง ๆ พ่อหลวงก็ทรงสอนพวกเราทุกคนไว้หมด อยู่ที่ว่าเราจะหยิบยกขึ้นมาเป็นแบบอย่างในการดำเนินชีวิตมากน้อยแค่ไหนค่ะ
ปีนี้เป็นปีที่ 4 แล้วที่แพนกับพี่บอย พิษณุ มีโอกาสได้รับการบอกต่อกันเลยซื้อที่นาประมาณ 6 ไร่ แบ่งครึ่งกันเพื่อมาลองทำเป็นพื้นที่ตัวอย่างให้กับประชาชนในพื้นที่ที่เขาแห้งแล้งได้ดูกันว่า บางทีการทำนาในรูปแบบเดิมที่เคยทำกันมา ทำกันเป็นราบโคกก็ขึ้นมาไม่สูงมากพอ ถึงเวลาที่มีอะไรขึ้นมามันก็ราบไปหมดเลย แต่ถ้าเราทำเป็นสัดส่วนมีโคกสูงหน่อย มีหนองน้ำที่ใหญ่หน่อย อาจจะทำให้พื้นที่ในนาลดหายไป แต่ว่าเราสามารถมีน้ำเก็บกักเอาไว้ใช้ได้มันน่าจะดีกว่า มันก็ต้องต่อสู้กับระบบความคิดของคนที่เขาเคยทำอยู่แล้ว ซึ่งมันก็ไม่ได้ได้กำไร มันก็ยังขาดทุนเหมือนเดิม แต่เราไม่เปลี่ยนวิธีคิด จากภาพที่แพนเห็นอย่างน้อยเราเริ่มทำดูแล้วก็เปลี่ยนมุมมองของคนดู ตอนนี้ดีขึ้นค่ะ มีคนที่พร้อมเสนอพื้นที่ของตัวเองที่มีให้เพื่อมาลองทำ โคกหนองนา ดารา โมเดลแบบเราเยอะมากขึ้น ซึ่งแพนว่าคนในพื้นที่แห้งแล้ง หรือในพื้นที่ที่เขาทำเกษตรแบบนี้ เขาลองเปลี่ยนลองหันมาทำดูมันน่าจะเป็นอะไรที่ดีมาก ๆ เหมือนกัน ก็เป็นการลดปัญหาที่จะเกิดขึ้นได้ แต่คนเมืองก็ไม่ใช่ว่าเราทำอะไรไม่ได้เลย จริง ๆ ในพื้นที่อันจำกัดเราก็สามารถปลูกต้นไม้จะเป็นแนวดิ่ง จะเป็นแขวนตามบ้าน เราก็สามารถทำได้อยู่ที่ว่าเราจะได้นำสิ่งเหล่านี้มาปรับใช้มากน้อยแค่ไหน ก็เป็นสิ่งที่ได้เรียนรู้และรู้สึกว่ามันเป็นเรื่องที่เป็นประโยชน์มากค่ะ
จริง ๆ ก็เป็นเรื่องของการให้ค่ะ ปกติกิจกรรมเหล่านี้ครอบครัวทำกันอยู่แล้ว โอเคการเข้าวัดทำบุญทุกคนทำ แต่การให้ซึ่งมีหลากหลายรูปแบบ ก็แล้วแต่ว่าใครถนัดหรือว่าชอบแบบไหน ซึ่งของแพนที่บ้านชอบทำกิจกรรมกัน เราก็จะวิ่งบ้าง เล่นคอนเสิร์ตบ้าง เป็นการกุศลแบบนี้ค่ะ เออ เตะฟุตบอลการกุศลบ้าง หรือบางทีจัดกิจกรรม Kids Angle Contest ค้นหาเด็กดีมีจิตอาสา เพื่อนำเงินรายได้ส่วนหนึ่งมอบให้กับมูลนิธิต่าง ๆ ก็เป็นการให้ในอีกรูปแบบหนึ่งเหมือนกัน ซึ่งรู้สึกว่าอย่างแรกเลยมันเป็นความสุขมั้งคะ เป็นความอิ่มเอมในสิ่งที่เราทำ แล้วเราก็ให้โดยที่ไม่ต้องไปหาเหตุผลอะไรว่าทำแล้วมันจะเป็นอะไรยังไงต่อไป แค่เรามีความตั้งใจที่จะทำ เราก็มีความสุขแล้ว ในหลาย ๆ ครั้ง แพนว่าเราได้มีโอกาสร่วมกับโครงการดี ๆ เยอะแยะมากมาย ในประเทศ ต่างประเทศหรือตรงไหนเท่าที่เวลาเราจะเอื้ออำนวยทำได้ ไม่ใช่ว่าทำแต่ charityอย่างเดียวหรือว่าโอ้โหงานปกติจะไม่ทำแล้วไม่ใช่นะคะ คือถ้ามีโอกาสทำได้ เราก็ยินดีที่จะทำ ถ้ามีคนที่เขาอยากให้เรามีส่วนร่วมตรงนั้นจริง ๆ แพนก็คิดว่าอย่างน้อยกำลังเรามี ณ วันนี้ เราได้อะไรมาเยอะ เราน่าจะมีโอกาสคืนกลับไปให้กับสังคมตรงนี้บ้างไม่มากก็น้อยค่ะ
ทำด้วยใจและทำให้เต็มที่ทุกครั้งค่ะ จริง ๆ ก็เริ่มจากโอกาสที่ได้มา และเมื่อได้มาแล้วเราก็ต้องทำทันทีค่ะ และสิ่งหนึ่งที่คุณแม่จะพูดเสมอคือบางทีสิ่งที่เราทำมันอาจจะถูกหรือไม่ถูกเราก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่เราเลือกที่จะก้าวก่อน ก้าวเร็วไว้ก่อนเพื่อจะได้เรียนรู้ก่อน มันก็เป็นสิ่งที่เราทำมาโดยตลอด แล้วก็ไม่ต้องทำเหมือนใคร คือบางทีความต่างอาจจะเป็นสิ่งที่ดีก็ได้ ก็เลยคิดว่าความไม่เหมือนไม่ได้แปลว่าไม่ใช่ สิ่งที่ทุกคนทำมาโดยตลอด ไม่ได้แปลว่าเราต้องอยู่ในแพตเทิร์นแบบนั้น เพราะฉะนั้นยืนอยู่บนความเป็นตัวของเราเอง แล้วก็ทำในสิ่งที่เรามีโอกาสได้ทำค่ะ
แล้วมันก็ผ่านไป ก็จะคิดแบบนี้ว่าเออเดี๋ยวมันก็จะผ่านไป ไม่มีเรื่องอะไรที่มันจะอยู่กับเราได้นานจนเกินไป บางทีเดี๋ยวพอสุขมาก ดีใจมาก ก็ต้องกลับมาบอกตัวเองว่า เฮ้ย เดี๋ยววันนี้ต้องมีเรื่องไม่ดีเกิดขึ้นแน่ ๆ เลย หมายถึงว่าก็จะพยายามคานกันเอาไว้ว่า อย่าให้มันเยอะจนเกินไป หรือบางทีถ้าจะเศร้าถ้าจะอะไรก็แล้วแต่ มันก็ไม่ควรต้องจมกับเรื่องราวอะไรเหล่านั้นนานจนเกินไป เราก็ยังต้องเดินหน้าต่อ ยังต้องทำอะไรอีกหลาย ๆ อย่าง เพราะฉะนั้นก็คงคิดให้มีความสุข แพนว่าชีวิตเราไม่ควรต้องซับซ้อนอะไรมากมาย แค่คิดอย่างมีความสุข คิดในมุมที่ดีก็น่าจะโอเคแล้วค่ะ
มุมมองในการใช้ชีวิตก็คงไม่พ้นคุณแม่ เพราะว่าเราก็เป็นแบบมาโดยตลอดเราก็เห็น ไม่ได้แปลว่าสิ่งที่เราเป็นคือสิ่งที่ดีที่สุดนะคะ แต่มันก็เรียกว่าดีที่สุดในแบบของเรา วิธีคิดที่ไม่เป็นพิษเป็นภัยกับคนอื่น แพนว่ามันก็ทำให้ตัวเราเดินได้อย่างมีความสุขด้วยค่ะ ถ้ามุมมองของคนที่ทำงาน จริง ๆ แล้วเเราก็ได้เรียกว่าเก็บเกี่ยวอย่างละเล็กอย่างละน้อยดีกว่า เพราะทุกคนก็มีข้อดีของตัวเองกันหมดอยู่ที่ว่าเราจะจูนตรงกับวิธีดำเนินชีวิตของใครในรูปแบบไหนค่ะ
เราก็อยากให้มันมีความมั่นคงมากขึ้น และก็ได้ทำอะไรที่เป็นชิ้นเป็นอันมากขึ้น อยากจะเลือกทำในสิ่งที่เราอยากทำจริง ๆ คืองานทุกชิ้นอยากทำแล้วให้มันเกิดคุณค่าจริง ๆ ไม่ใช่ทำแล้วก็แบบผ่านไป และก็มีธุรกิจที่เราก็ยังทำควบคู่กันไปอีกหลาย ๆ อย่าง ก็คงประคับประคองกันไป บอกไม่ได้ว่าอะไรคือจุดที่ทำแค่ไหนถึงจะพอหรือว่าแค่ไหนถึงคิดว่าดีที่สุดแล้ว ตราบเท่าที่เรายังต้องดูแลครอบครัว หรือยังมีความสุขกับสิ่งที่เราทำอยู่ แพนว่า ณ วันนี้ที่เรามีแรงทำงาน มีแรงเที่ยวอยู่เราจะทำไปพร้อม ๆ กัน
ถ้าถามแพนในแต่ละวัน มันดีขึ้นกว่าแต่ก่อนในทุก ๆ วัน แต่ถามว่ามันดีที่สุดไหม แพนว่าเราวัดกันแต่ละวันดีกว่าว่าในแต่ละงานที่เราทำ เราทำกับเขาเต็มที่มากน้อยแค่ไหน เพราะว่าสิ่งที่เราทำในวันนี้มันก็เป็นผลในวันพรุ่งนี้ต่อ ๆ ไป เราก็ให้มันมีแต่สิ่งดี ๆ ค่ะ
แพนคงเรียนจบแล้ว และอาจจะได้ทำรายการที่เป็นของตัวเองสักรายการหนึ่งที่เราชอบ อาจจะมีความมั่นคงในเรื่องของการทำงานหลาย ๆ อย่าง มีอะไรที่มีโอกาสดี ๆ หลาย ๆ อย่างที่เราได้ลองและพัฒนามันมากขึ้น ได้ทำอะไรที่เราอยากจะทำจริง ๆ บ้าง อยากจะไปไหนอยากทำอะไรควบคู่ไปกับการทำงานของเราด้วย ก็คงให้เวลากับเราได้ทำอะไรบ้างค่ะ
เรื่องและภาพ : กัลยาณี แนวเล็ก
