เมื่อโลกหมุนเวียนเปลี่ยนไปทุกวินาที ก็จะมีใครบางคนได้รับเงินเข้าบัญชีในทุกวินาทีเช่นกัน นอนกระดิกเท้าจิบกาแฟสบายใจได้กินเงินหยวนได้ใช้บำเรออย่างสุขสำราญใจ

ผมกำลังพูดถึง "เดอะเตฟ" คาร์ลอส เตเวซ ผู้ได้รับค่าเหนื่อยต่อสัปดาห์มหาศาล 762,000 ยูโร ถือว่าเป็นนักเตะที่ได้รับค่าเหนื่อยมากที่สุดในโลก แซงนักเตะชื่อดังทั้ง คริสเตียนโน่ โรนัลโด้และลิโอเนล เมสซี่ อย่างไม่เห็นแม้ไรเส้นผม

"ไซนีส ซุปเปอร์ลีก" กลายเป็นแหล่งขุมทรัพย์ใหม่ ให้นักเตะบินข้ามน้ำข้ามทะเลมาชุบตัวในช่วงบั้นปลายชีวิต หรือในช่วงวัยขาขึ้นมาเก็บเกี่ยวให้เต็มที่ โกยเงินหยวนให้เต็มกระเป๋า ในเมื่อที่นี่มีฟุตบอล + เงิน ที่แข็งแกร่งและกลิ่นหอมฟุ้งของธนบัตรมากพอ ก็ดึงดูดสตาร์มารวมตัวที่นี้กันได้แล้ว

รัฐบาลจีนเองเป็นคนทุบโต๊ะและประกาศสั่งหน้าลุย มีเท่าไหร่ใส่ให้หมด ล้มล้างภาพลักษณ์เก่า สีเทา ๆ ของวงการฟุตบอลเมืองมังกรนี้ให้หมด มีการดึงเอานักลงทุนมาสู่สโมสร และพร้อม ๆ กับเศรษฐกิจในประเทศตัวเองที่ก้าวหน้า เติบโตมากพออยู่แล้ว นอกจากนั้นยังมีสปอนเซอร์ที่คอยจ่ายสนับสนุน "ไชนีส ซุปเปอร์ลีก" ในช่วง 3 ปีหลังหนักถึง 2,500 ล้านบาท โดยเป็นทางบริษัท Ping An Insurance เป็นผู้รับสัมปทานในด้านนี้ไป

ในเมื่อมีทุนที่หนา รวมกับมีรัฐบาลที่คอยหนุนหลังอยู่แบบนี้ สโมสรต่าง ๆ เลยใส่เกียร์ 5 เดินหน้ากันเต็มสูบ ดึงดาวดังมากมายสู่ดินแดนทองคำแห่งนี้ ทุ่มค่าตัว + ค่าเหนื่อย มากมายมโหฬารชนิดที่ไม่มีคู่แข่งและไม่มีใครกล้ายกมือเสนอตัวแข่งด้วย

เมื่อสิ้นปีที่แล้วก่อนที่จะเปลี่ยนปฏิทิน "เซี่ยงไฮ้ เสิ่นหัว" จัดการปิดบัญชีคาร์ลอส เตเวซ เรียบร้อยด้วยค่าตัวเบาะ ๆ ขนหน้าแข้งไม่ร่วงราคา 9 ล้านปอนด์ พร้อมค่าจ้าง 762,000 ยูโรต่อสัปดาห์ ซึ่งก่อนหน้านั้นทั่วโลกก็ได้ตาถลน กับดีลครั้งยิ่งใหญ่ของ "ออสการ์" ที่ระหกระเหินจากเซลซีมาซบอก เซี่ยงไฮ้ เอสไอพีจี ด้วยค่าตัวไม่เท่าไหร่แค่ 52 ล้านปอนด์เท่านั้นเอง ! พ่วงด้วยค่าเหนื่อย 400,000 ปอนด์ต่อสัปดาห์ ทำให้เตเวซแลtออสการ์ เป็นผู้เล่นอันดับ 1 และ 2 ตามลำดับที่ได้ค่าตอบแทนมากที่สุดในโลกไปโดยปริยาย

ไม่ใช่แค่ 2 คนที่เป็นดาวเตะชื่อดังพร้อมกับแบกคำว่าระดับโลก ที่ย้ายมาฝากเนื้อฝากตัวกับดินแดนแห่งนี้ยังมีหลาย ๆ คนตามรายนามดังต่อไปนี้

    -  จอห์น โอบี มิเกล ( เทียนจิน เทด้า )

    -  แชร์วินโญ่ , เอเซเกล ลาเวซี่ ( เหอเป่ย ไชน่า เฟอร์จูน )

    -  ปาปิสส์ เดมบา ซิสเซ่ , กราเซียโน่ เปลเล่ ( ซานตง หลูเหนิง )

    -  แจ็คสัน มาติเนซ , เปาลินโญ่ ( กว่างโจว เอเวอร์แกรนด์ )

    -  อเล็กซานเดร ปาโต้ ( เทียนจิน ฉวนเจียน )

    -  ฮัล์ค (เซี่ยงไฮ้ เอสไอพีจี )

(นี่เป็นเพียงแค่ส่วนเล็ก ๆ เท่านั้นถ้าให้ไล่เรียงทั้งหมดเกรงจะยาวจนกินพื้นที่ ณ ตรงนี้จนหมด)

อย่าว่าแต่นักเตะมารวมตัวที่นี่เลยครับ แม้แต่กุนซือดัง ๆ ที่ผ่านเวทียุโรปมาแล้ว ยังมาเก็บเงินหยวนเข้ากระเป๋าที่นี่ ทั้งอังเดร วิลลาช-โบอาส ( เซี่ยงไฮ้ เอสไอพีจี ) , กุสตาโว่ โปเยต์ ( เซี่ยงไฮ้ เสิ่นหัว ) , มานูเอล เปเยกรินี่ ( เหอเป่ย ไชน่า ฟอร์จูน ) , เฟลิกซ์ มากัธ ( ซานตง ลูเหนิง ) , หลุยส์ เฟลิปเป้ สโครารี่ ( กว่างโจว เอเวอร์แกรนด์ ) รวมไปถึงทีมชาติจีนของพวกเข้าก็คุมบังเหียน โดยอดีตผู้พาทีมชาติอิตาลีคว้าแชมป์โลกอย่าง "มาเชโล่ ลิปปี้"

ถึงแม้จะมีดาวดังแทบเดินชนกันเต็มลีก แต่สมาคมฟุตบอลของจีนได้ประกาศกฎข้อบังคับไว้อย่างชัดเจนคือ คือในแต่ละทีมมีโควต้านักเตะต่างชาติ 3+1 ( 3 นักเตะต่างชาติและ 1 นักเตะเอเชีย ) เพื่อไม่เป็นการเบียดเบียนแข้งท้องถิ่นให้มีการเติบโตและพัฒนาด้านฟุตบอล และอีก 1 กฎข้อห้ามสำคัญที่ห้ามอิมพอร์ตแข้งต่างชาติในตำแหน่งผู้รักษาประตูโดยเด็ดขาด

เป้าหมายในการยกระดับฟุตบอลในเมืองจีนของรัฐบาลเพื่อให้ "ไชนีส ซุปเปอร์ลีก" เป็นศูนย์กลางของโลกลูกหนังและเป็นเจ้าภาพฟุตบอลโลกให้ได้สักครั้ง ถึงกล้าโปรยเม็ดเงินลงตลาดค้าเนื้อสดกว้านซื้อดาวดังต่าง ๆ เข้าสู่ประเทศ

เมื่อใจถึงและมีปัจจัยของใบกระดาษที่เรียกว่า ธนบัตร เข้ามาเป็นปัจจัยสำคัญ ก็ทำให้ซุปเปอร์สตาร์ทั้งหลายตัดสินใจได้ง่ายขึ้น เงินไม่เคยเข้าใครออกใคร

" ผมไม่อยากเล่นให้ทีมไหนอีกแล้ว ผมเหนื่อยกับฟุตบอล ฟุตบอลมันเกี่ยวข้องกับเรื่องเงิน ๆ ทอง ๆ นักฟุตบอลไม่สนใจเรื่องความสำเร็จ พวกเขาต้องการแค่เงิน " 

คาร์ลอส เตเวซ เคยลั่นวาจาไว้แบบนี้ครั้งย้ายกลับไปเล่นที่บ้านเกิดกับทีม "โบคา จูเนียร์ส" ก่อนกลับคำ จากหน้ามือเป็นหลังมือมารับเงินก้อนโต โกยเงินหงวนจนกลายเป็นนักเตะที่ได้รับค่าจ้างแพงที่สุดในโลกฟุตบอล

ในเมื่อหน้าใหญ่ทุ่มเงินก้อนเบ้อเร่อขนาดนี้ก็เป็นธรรมดาที่อยากจะไปใกล้กับคำว่า "ประสบความสำเร็จ" ให้มากที่สุดอย่าลืมนะครับจีนเป็นประเทศที่ใหญ่เป็นลำดับต้น ๆ ของโลก กำลังซื้อค่อนข้างสูงทั้งตั๋วการแข่งขัน สินค้าผลิตภัณฑ์สโมสร รวมถึงแบรนด์ตราสโมสร การโปรโมทไปทั่วโลก ทุก ๆ อย่างจีนสามารถขายได้หมด

แต่ถ้าวันใดงานล่ม ฟองสบู่ที่เคยล่องลอยสวยงามแตกไม่มีชิ้นดีขึ้นมาคงถึงเวลา คงลำบากในการรื้อฟื้นกลับมาเหมือนเดิม แต่อย่างว่าสายป่านแต่ละทีมค่อนข้างยาวรัฐบาลหนุนเต็มกำลัง แต่ก็ใช่จะล้มเหลวไม่ได้ลงทุนมากย่อมหวังมาก แต่เวลาผิดหวังก็มากเช่นกันตามไปด้วย