ความรักแสนทรหดของเหล่าเพนกวินจักรพรรดิ เริ่มต้นในช่วงฤดูหนาวของทวีปแอนตาร์ติกา สิ่งแรกที่พวกมันต้องทำก็คือ ว่ายน้ำฝ่านักล่าใต้ทะเล มารวมตัวกันบนพื้นน้ำแข็ง โดยก่อนหน้านี้ พวกมันต่างออกหากินใต้ท้องทะเลจนอิ่มหนำ เพื่อสะสมพลังเอาไว้ “ตามล่าหาความรัก” ครั้งนี้ค่ะ
เมื่อรวมตัวกันพร้อมแล้วฝูงเพนกวินก็จะเดินเท้าเรียงแถวกันไปไกลหลายร้อยกิโลเมตร ย้ำ ! หลายร้อยกิโลเมตรค่ะ เดินเท้าต้วมเตี้ยม ๆ กันนี่ล่ะ จุดหมายของมันคือที่ที่มันเคยเกิด ซึ่งถือเป็นที่ที่ปลอดภัยที่สุดในการให้กำเนิดลูก ระหว่างการเดินทางครั้งนี้ พวกมันต้องฝ่าพายุหิมะบ้าง กระโดดข้ามเหวน้ำแข็งบ้าง (คิดดู แค่เดินก็เหนื่อยแล้ว นี่ยังต้องฝ่าฟันอะไรอีกตั้งเยอะแยะ อดทนสุด ๆ) จนกระทั่งไปถึงจุดนัดพบ ที่จะมีเพนกวินเป็นพัน ๆ ตัว มารอเจอกันตรงจุดนี้
จากนั้น สิ่งที่พวกมันต้องทำก็คือ ส่งเสียงร้องหาคู่เดิมของมันให้เจอ
ท่ามกลางเพนกวินนับพันที่เหมือนกันอย่างกับเพนกวิน เอ้ย ! อย่างกับแกะ มันจะจำเสียงร้องของกันและกัน เพื่อออกตามหากันจนเจอ ถ้าหากันไม่เจอ มันก็จะทำการหาคู่ใหม่ (แน่นอนว่า อาจจะต้องมีตบตีแย่งชิงกันบ้างล่ะ) และจบคู่ผสมพันธุ์กันหวานชื่น เพราะหลังจากนี้พวกมันจะต้องร่วมหัวจมท้ายไปด้วยกัน !
เมื่อเวลาหวานชื่นผ่านไป ช่วงเวลาทรหดวัดใจก็เริ่มต้นขึ้น
หลังจากเพนกวินตัวเมียออกไข่ได้สำเร็จ มันจะต้องเดินทางไกลนับร้อยกิโลเมตรลงทะเลไปหาอาหารก่อน (มันใช้พลังไปเกือบหมดกับการออกไข่แล้วนี่ สุภาพบุรุษต้องยอมรับนะจ๊ะ) โดยเพนกวินตัวผู้จะเลี้ยงไข่ไว้บนขาทั้งสองข้าง และเอาหน้าท้องทับกกไว้ไม่ให้ตัวอ่อนในไข่หนาวตาย มันต้องอดทนอยู่ท่ามกลางความหนาว เอาตัวซุกกันเพื่อฝ่าพายุหิมะ โดยไม่ได้กินอะไรเลย ระหว่างนี้ถ้าลูกฟักตัวออกมา พ่อเพนกวินจะสละสำรอกอาหารออกมาให้กินไปพลาง ๆ ก่อน ถึงแม้ว่าตัวมันจะเหนื่อยล้า และแทบจะหมดแรงแล้วก็ตาม
พวกมันต้องอดทนอยู่อย่างนี้นานถึงประมาณ 2 เดือน จนกว่าแม่เพนกวินจะกลับมาสลับหน้าที่ พ่อเพนกวินจึงจะมีสิทธิ์ออกไปหาอาหารได้
เพนกวินสลับกันดูแลลูกแบบนี้จนกว่าลูกเพนกวินจะแข็งแรงดี
หลังจากนั้นพวกมันก็จะแยกย้ายกลับลงทะเลไปหาอาหารกินอย่างเปี่ยมสุข แต่ช่วงเวลาแห่งความสุข ยาวนานแค่ประมาณ 3 เดือนเท่านั้น หลังจากนั้นพวกมันก็จะเริ่มเดินทางไกลใหม่ เป็นแบบนี้วนลูปกันไป จนกว่ามันจะสิ้นใจตายนั่นเอง