ชายคนนั้นชื่อว่า เอิร์ล ดิกสัน เขาทำงานเป็นพนักงานจัดซื้อผ้าฝ้ายของบริษัทจอห์นสันแอนด์จอห์นสัน มีภรรยาชื่อ โจเซฟีน หญิงสาวแสนซุ่มซ่าม ที่มักเจ็บตัวจากออุบัติเหตุเล็ก ๆ น้อย ๆ เช่นมีดบาดหรือไฟลวกอยู่เป็นประจำ จนทำให้ดิกสันต้องกลับมาทำแผลให้อยู่บ่อย ๆ การทำแผลในสมัยนั้นค่อนข้างยากลำบากด้วยความรักและห่วงภรรยา ดิกสันจึงเริ่มคิดหาวิธีให้ภรรยาของเขาสามารถทำแผลให้ตัวเองได้ง่าย ๆ เวลาเขาไม่อยู่และแล้วเขาก็คิดค้นพลาสเตอร์ยาขึ้นมา โดยนำผ้าพันแผลมาติดไว้บนแถบกาว และนำผ้าเนื้อแข็งติดทับลงไปอีกครั้ง จากนั้นเขาก็ม้วนแถบกาวที่ติดผ้าพันแผล และผ้าเนื้อแข็งไว้แล้วเก็บไว้
นับจากนั้นเมื่อภรรยาของเขาประสบอุบัติเหตุจนเป็นแผล เธอก็แค่นำแถบกาวติดผ้าพันแผลของเขามาตัดและลอกแถบผ้าออกแปะทับแผลของตนได้อย่างง่ายดาย จนกระทั่งเจ้าของบริษัทของดิกสันได้รู้จักสิ่งประดิษฐ์จากความรักของเขา ก็ได้นำไอเดียนี้มาผลิตออกขายในปี ค.ศ. 1921 ใช้ชื่อว่า แบนด์-เอด และแล้วพลาสเตอร์ยาก็กำเนิดขึ้นตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา