จริงที่สุด! ถ้ามาคิดดี ๆ ทำไมเราต้องมานั่งเสียใจกับแค่การเสียคนที่ไม่ได้รักเราจริง ๆ ไปจากชีวิต (ถ้าเขารักเราจริง เขาจะไม่ทำร้ายเราแบบนี้หรอกนะ) คนที่ต้องเสียใจน่าจะเป็นเขามากกว่า ที่ต้องเสียแฟนดี ๆ คนที่รักเขาที่สุดไป น่าสงสารจริง ๆ
คนที่ไม่ใช่ ทำอะไรก็ผิดไปหมด ในภาวะที่เขาอยากจากไป ต่อให้เราทำดีแค่ไหน เขาก็มองให้เป็นปัญหาได้ทั้งนั้น สังเกตง่าย ๆ ทุกครั้งที่เราพยายามอ้อนวอนให้เขารักและกลับมา เราจะต้องจบลงที่ร้องไห้เสียน้ำตาอยู่ร่ำไป ไม่ว่าจะทำอะไร มันกลับสะท้อนกลับมาเป็นคะแนนติดลบในสายตาเขาทุกครั้ง ช่วงนี้จึงต้องบอกตัวเองให้นิ่งเข้าไว้
การที่เขาทิ้งเราไป ไม่ได้แปลว่าเราไม่มีค่าหรือไม่ดีพอ เพราะในความเป็นจริง ใครก็ถูกทิ้งได้ทั้งนั้น แม้แต่ซุปตาร์ สวย รวย หรือคนที่ดีแสนดีขนาดไหน ก็อาจถูกทิ้งได้เหมือน ๆ กัน เรื่องแบบนี้หากเกิดกับเราบ้างก็ไม่แปลก เป็นมันเป็นเรื่องธรรมดาของมนุษย์ ให้คิดซะว่าเป็นบทเรียนแล้วกันนะ
ในภาวะที่เรารักเขามาก เราอาจจะมองว่าเขามีค่าเกินความเป็นจริงไปหน่อย จนทำให้เขามามีอิทธิพลต่อความรู้สึกของเรามากเกินไป ลองตั้งสติมองใหม่แล้วอาจจะพบว่า ที่จริงเขาก็เป็นคนธรรมดาที่ไม่ได้มีค่ามากไปกว่าใครเขาจึงไม่มีสิทธิ์อะไร มาทำให้ชีวิตเราย่ำแย่ขนาดนี้
ถ้ารู้สึกเสียใจมากๆ ลองนึกถึงพ่อแม่เราดูบ้างก็ดีเหมือนกันย้อนคิดถึงอดีต พ่อแม่เลี้ยงดูเราอย่างเหนื่อยล้า ประคบประหงม ปกป้องเรามา จนเราเติบโตมามีทุกวันนี้ได้แล้วทำไมเราถึงเอาชีวิตที่มีค่า ชีวิตที่พ่อแม่รักมาจมอยู่กับคนๆ เดียวด้วยล่ะ
คนเราถ้าคิดจะมีความรัก ก็ควรจะมีความรักที่คุณภาพดี ทำให้เรามีความสุข ทำให้ชีวิตดีขึ้น ไม่ใช้มีความรักแล้วย่ำแย่ มีแต่ความทุกข์ ทรงมารนใจแบบนี้ ถ้าคนนี้ยังไม่ใช่ ก็แค่หาใหม่ เอาให้ดีกว่าเดิม...ชีวิตอาจง่ายแค่นั้นเอง