เรื่อง: กัลยาณี แนวเล็ก
Hospital Haunted “BE LOST”
จากความชอบส่วนตัวแล้วทำเป็นธีสิสส่งอาจารย์ และกลายเป็นที่รู้จักดีในกลุ่มเกมเมอร์ที่โปรดปรานการเปิดประสบการณ์สยองขวัญในรูปแบบ Virtual Reality Hospital Haunted “BE LOST” ผลงานของ ก๊อก-จัตุพร รักไทยเจริญชีพ นักศึกษาปี 4 สาขาออกแบบอินเตอร์แอคทีฟและเกม คณะดิจิทัลมีเดีย ม.ศรีปทุม จุดเริ่มต้นที่ทำให้เกมของก๊อกเป็นที่รู้จักในวงกว้าง มาจากการนำเกมไปแชร์ใน Oculus Share เว็บไซต์สำหรับแบ่งปันและทดลองเล่นเกมที่สร้างขึ้นเอง เพื่อจะได้รับรู้ฟีดแบคของเกมเมอร์ทั่วโลก
ก๊อกเล่าถึงแรงบันดาลใจในการเริ่มต้นทำเกมนี้ว่า “ตอนที่เสนอหัวข้อธีสิส เราอยากทำเรื่องความกลัว ซึ่งพอเราพูดถึงเรื่องความกลัวมันมีหลายอย่าง มีทั้งความกลัวที่เรียกว่าโรคโฟเบีย มันเป็นความกลัวเฉพาะบุคคล ผมเอามาทำให้มันเล็กลงว่าเราจะเล่นกับความกลัวแบบไหน กลัวอะไรดี ก็นึกถึงบ้านผีสิงว่าตอนเด็ก ๆ ทำไมเรากลัวบ้านผีสิง ทั้ง ๆ ที่เราก็รู้ว่าข้างในเป็นของปลอมแต่เราก็ไม่กล้าเข้าสักที”
ด้วยความที่โรงพยาบาลมีครบทั้งลิฟท์ ที่แคบ และความมืด ทำให้ก๊อกเลือกใช้เป็นฉากหลักในเกมนี้ “งานนี้เหมือนเป็นการผสมสิ่งต่าง ๆ ที่เกี่ยวกับความกลัวออกมาเป็นชิ้นเดียว ผมไม่ได้ต้องการให้ทุกคนกลัวทุกอย่างของเกม มีแค่เสี้ยวหนึ่งของเกมที่ทำให้เขากลัวได้ก็พอแล้ว นั่นคือประสบความสำเร็จแล้ว เช่น เสียงตุ๊กแก เสียงเด็กร้อง เสียงของหล่น เสียงดัง เสียงพระสวด ซึ่งคนเราปกติถ้านั่งฟังพระสวดเฉยก็ไม่ได้รู้สึกกลัว แต่พอมาอยู่ที่มืดปุ๊บ อื้อหือมันใช่เลย อารมณ์มันคนละเรื่องเลย นั่นคือที่มาของเกม”
โจทย์ของ Hospital Haunted “BE LOST” ที่ตั้งไว้คืออยากให้คนเล่นได้เลย มีเงื่อนไขเดียวคือต้องเดินตั้งแต่ต้นจนจบตามทางที่กำหนดไว้ ก๊อกเล่าว่าต้องหาข้อมูลเรื่องบ้านผีสิงในทุกรูปแบบ “ผมไปค้นเจอว่าบ้านผีสิงของฝรั่งออกแบบโดยเขาจะนับเป็นเวลาประมาณ 15 นาทีต่อหนึ่งรอบ เราก็มาตีโจทย์ว่าห้อง ๆ หนึ่งเขาจะอยู่ประมาณเท่าไหร่ เกมของผมจะอยู่ที่ประมาณ 15 นาที เพราะถ้าเกินกว่านี้คนจะเริ่มชินกับความกลัว แล้วจะเริ่มเบื่อละ ถ้าน้อยกว่านี้ก็ได้แต่มันจะไม่รู้สึกเต็ม เราไม่ใส่เงื่อนไขยากๆ ไว้ เพราะเราต้องการให้เขาเดินจบภายใน 15 นาที นั่นคือโจทย์ที่เราคิดเอาไว้ตอนแรก”
Oculus Rift หรือแว่นสามมิติเสมือนจริง คืออุปกรณ์หลักสำหรับเล่นเกมนี้ จุดเด่นของเกมนี้ก๊อกบอกว่า “ระบบ 4D ที่จะสัมผัสกับคนอื่น เราทำพื้นสั่นด้วย มีลมด้วยนะมันจะทำให้มันดูน่าสนใจมากขึ้น ตอนเสนอโปรเจ็คต์อาจารย์เขาก็โอเคให้ทำได้ แต่ว่าทำให้เสร็จนะเพราะสเกลงานที่ส่งให้อาจารย์ตอนแรกเป็นสเกลที่ใหญ่มาก”
นอกจากความสนุก ความกลัวแบบหลอน ๆ สิ่งที่ผู้เล่นจะได้กลับไปก็คือได้ประสบการณ์ใหม่ “มีคนคุยกับผมว่าน่าจะไปทำอย่างอื่นบ้าง อันนี้ก่อนอื่นต้องบอกก่อนว่าเราก็คิดถึงหลาย ๆ อย่าง ตอนออกแบบเราคิดถึงว่าถ้ามีคนที่เขาไม่สามารถยืนหรือเดินได้จะทำยังไง ถ้าตัวนี้สำเร็จเขาทำได้ใช้แค่มือ ๆ เดียวก็เล่นได้แล้ว ถ้ามีโอกาสทำต่อไปในอนาคต อย่างอันซีนไทยแลนด์ที่ ๆ ทุกคนไม่เคยไปในเมืองไทยแต่คุณก็สามารถไปได้ แค่ลุกยืนตรงนี้เลยครับ”
