6,582 Views
Favorite
คนเราเกิดมามิใช่ว่ามาแบบไม่ต้องทำอะไร มันต้องมีประสบการณ์ในส่วนที่จะต้องทำหน้าที่ของตน ๆ ก็ต้องฝึกต้องหัด หลักที่ถือว่าเราเอามาฝึกนั้น ฝึกทางกาย ฝึกกิริยามารยาท ฝึกทางวาจา ฝึกการใช้สื่อที่เราเรียกว่าภาษา ภาษาที่เราจะต้องใช้ ก็ใช้ในรูปแบบของความอ่อนโยน เป็นภาษาที่ทำให้เกิดความรู้สึกเป็นที่ยอมรับ ให้เกิดความเรียบร้อย เรียกว่าเป็นความงามในเบื้องต้น กิริยามารยาทที่เราจะต้องแสดงออกด้วยความเอื้อเฟื้อ นี่ก็เป็นความงาม
ทีนี้ฝึกด้านจิตใจ จิตใจไม่มีตัวไม่มีตนนะ มันมีลักษณะที่มีบวกมีลบ มีพอใจไม่พอใจ ถ้าพอใจมากมันก็เป็นเครื่องบดบังเหมือนกัน มันก็เป็นอุปสรรคได้เหมือนกัน เพราะความพอใจมันก่อให้เกิดความรู้สึกยินดี และมักจะถูกความรู้สึกที่เรียกว่า “ความพร่อง” ชักจูง ภาษาท่านเรียก “ความอยาก” ความอยากไม่รู้จักจบจักสิ้น อันนี้ต้องให้ระมัดระวัง
..................................................................................................
