Home
Education
Classroom
Knowledge
Blog
TV
ธรรมะ
กิจกรรม
โครงการทรูปลูกปัญญา

สัจจกิริยาคาถา ที่พึ่งแห่งจิตใจ และ วัฏฏกะปริตร คาถาดับไฟ

Posted By มหัทธโน | 02 ม.ค. 62
26,873 Views

  Favorite

สัจจะนี้ เป็นหนึ่งบารมีของพระพุทธเจ้า ที่ได้สั่งสมอบรมมาทุก ๆ พระองค์ จะเว้นเสียสักพระองค์หนึ่งไม่ได้เลย  

 

กัณฑ์ที่ ๓๘ 
สัจจกิริยาคาถา 


......................................... 
นโม ตสฺส ภควโต อรหโต สมฺมาสมฺพุทฺธสฺส 
นโม ตสฺส ภควโต อรหโต สมฺมาสมฺพุทฺธสฺส 
นโม ตสฺส ภควโต อรหโต สมฺมาสมฺพุทฺธสฺสฯ

 

นตฺถิ เม สรณํ อญฺญํ             ที่พึ่งอื่นของเราไม่มี 
พุทโธ เม สรณํ วรํ                พระพุทธเจ้าเป็นที่พึ่งอันประเสริฐของเรา 
เอเตน สจฺจวชฺเชน                ด้วยการกล่าวสัจนี้ 
โสตฺถิ เต โหตุ สพฺพทา           ขอความสวัสดีจงมีแก่ท่านทุกเมื่อ 

นตฺถิ เม สรณํ อญฺญํ             ที่พึ่งอื่นของเราไม่มี 
ธมฺโม เม สรณํ วรํ                 พระธรรมเป็นที่พึ่งอันประเสริฐของเรา 
เอเตน สจฺจวชฺเชน                 ด้วยการกล่าวสัจนี้ 
โสตฺถิ เต โหตุ สพฺพทา          ขอความสวัสดีจงมีแก่ท่านทุกเมื่อ 

นตฺถิ เม สรณํ อญฺญํ             ที่พึ่งอื่นของเราไม่มี 
สงฺโฆ เม สรณํ วรํ                พระสงฆ์เป็นที่พึ่งอันประเสริฐของเรา 
เอเตน สจฺจวชฺเชน                ด้วยการกล่าวสัจนี้ 
โสตฺถิ เต โหตุ สพฺพทา          ขอความสวัสดีจงมีแก่ท่านทุกเมื่อ

 

อานุภาพของสัจจะ

เมื่อเวลาที่สมาธิไม่ดีหรืออานุภาพแห่งมนต์คาถาเสื่อม  คนโบราณท่านจึงหันมาทบทวนสัจจะและศีลของตัวเอง
 

อานิสงส์การรักษาคำสัตย์ 

คัมภีร์ทางพระพุทธศาสนาได้จารึกเรื่องราวอานิสงส์ของการรักษาคำสัตย์เอาไว้ว่า
ในกาลก่อนมีสตรีนางหนึ่ง  ไม่ได้ให้ทาน  ไม่ได้ทำการบูชา ไม่ได้ฟังธรรมเลย  มีแต่รักษาเพียงคำสัตย์อย่างเดียว  ตายแล้วไปบังเกิดในเทวโลก
พระมหาโมคคัลลานะ จาริกไปในพรหมโลก  ยืนอยู่ใกล้ประตูวิมานของเทวดานั้น ถามว่า 
“เธอทำบุญอะไรไว้ จึงได้สมบัติมากเช่นนี้” 
นางเทพธิดานั้นตอบท่านว่า 
“บุญนี้ดิฉันได้เพราะรักษาคำสัตย์เพียงอย่างเดียวเท่านั้น”
.............................
 พระเถระมาถวายบังคมพระศาสดา ทูลถามว่า
 “พระเจ้าข้า  บุคคลอาจได้ทิพยสมบัติด้วยคุณเพียงพูดแต่คำสัตย์อย่างเดียวเท่านั้น ได้หรือไม่”
พระศาสดาตรัสว่า
“โมคคัลลานะ  เหตุไฉนเธอจึงถามเราเล่า  ความข้อนี้ นางเทพธิดาบอกแก่เธอแล้วมิใช่หรือ”
จึงเป็นเรื่องที่ยืนยันได้ว่า  พุทธธรรมนั้นให้ความสำคัญในเรื่องของการรักษาคำสัตย์เพียงไร
 
 

เรื่องราวของสัจจะในพระชาดก และอานุภาพของ วัฏฏกะปริตร 

ด้วยสัจจกิริยาของลูกนกคุ่มโพธิสัตว์

ไฟจะไม่ลุกหรือแม้จุดไฟก็ไม่ติดไปตลอดกัป(ภัทรกัป)

 

ตามคัมภีร์พระพุทธศาสนาใน อรรถกถาชาดก ได้กล่าวไว้ว่า 

เมื่อครั้งพระสัมมาสัมพุทธเจ้าเป็นพระโพธิสัตว์และทรงถือกำเนิดเป็น ลูกนกคุ่ม  นกพ่อแม่ทำรังอยู่ในป่า  ทิ้งให้ลูกนกนอนอยู่ในรัง ส่วนนกสองตัวผัวเมียก็ออกไปหาเหยื่อมาป้อน  ยังมิทันที่ลูกนกจะมีกำลังกางปีกบินและยกเท้าก้าวเดินได้ก็พอดีถึงฤดูไฟไหม้ป่า  ไฟเกิดไหม้ป่าลุกลามมาเสียงดังสนั่นหวั่นไหว  บรรดาฝูงนกทั้งหลายต่างกลัวตาย  พากันส่งเสียงร้องเอ็ดอึงบินออกจากรังของตนหนีไป  นกคุ่มพ่อแม่ทั้งสองของพระโพธิสัตว์ก็กลัวตาย  จึงทิ้งพระโพธิสัตว์ไว้ในรังแล้วพากันบินหนีไปเช่นกัน  พระโพธิสัตว์นอนอยู่ในรังยืดคอออกดู  เห็นไฟป่ากำลังลุกลามท่วมท้นเข้ามาจึงรำพึงว่า

 

"....ถ้าข้าพเจ้ามีกำลังกางปีกบินไปในอากาศได้ ข้าพเจ้าก็จะบินไปที่อื่น  ถ้าข้าพเจ้ามีแรงยกขาเดินไปบนพื้นดินได้ ข้าพเจ้าก็จะก้าวขาเดินไปที่อื่น  ทั้งพ่อและแม่ของข้าพเจ้าก็กลัวตายทิ้งข้าพเจ้าไว้แต่ผู้เดียว ต่างเอาตัวรอดบินหนีไปแล้ว  บัดนี้ข้าพเจ้าไม่มีที่พึ่งอื่น  ตัวเองก็หาคุ้มครองตัวเองได้ไม่ ตัวเองหาเป็นที่พึ่งแก่ตัวไม่  วันนี้ข้าพเจ้าควรทำอย่างไรดีหนอ  

 

ครั้นแล้วก็คิดได้ว่า  ในโลกนี้มีคุณคือ ศีล มีคุณคือ สัจจะ  พระสัพพัญญูพุทธเจ้าทั้งหลายซึ่งทรงบำเพ็ญพระบารมีมาแล้วในอดีต  ได้ประทับนั่ง ณ โคนไม้โพธิพฤกษ์และทรงตรัสรู้แล้ว  พระองค์ทรงประกอบด้วย ศีล สมาธิ ปัญญา วิมุตติ และวิมุตติญาณทัสสนะ ประกอบด้วยสัจจะ ด้วยความเอ็นดู ด้วยความกรุณาและขันติ  ทรงเจริญเมตตาในสรรพสัตว์ทั้งหลายบรรดามีอยู่ในโลกมาแต่อดีตกาล 

 

อนึ่ง คุณธรรมทั้งหลายที่พระสัพพัญญูพุทธเจ้าทรงรู้แจ้งแทงตลอดมีอยู่ เรื่องนี้เป็นสัจจะ คือความจริง  แม้ในตัวข้าพเจ้าเองก็มีสัจจะ 3 ประการปรากฏอยู่ เพราะฉะนั้น ข้าพเจ้าควรระลึกถึงพระพุทธเจ้าทั้งหลายที่ล่วงลับไปแล้ว  พร้อมทั้งคุณธรรมที่พระพุทธเจ้าทั้งหลายทรงบรรลุแล้วนั้น  ยึดเอาสัจจะที่มีอยู่ในตัวข้าพเจ้ามาทำสัจจกิริยา  ขอให้ไฟป่าถอยกลับไป  ทำความสวัสดีให้เกิดแก่ตนเองและฝูงนกทั้งหลายด้วย....."

 

ครั้นแล้ว ลูกนกคุ่มก็ทำสัจจกิริยา(ซึ่งภายหลังเรียกว่า วัฏฏกะปริตร)  ไฟไหม้ป่าก็ดับไปเหมือนเอาคบเพลิงจุ่มลงในน้ำ  พระปริตรนี้มีเดชหรือความขลังตั้งอยู่ชั่วกัปในที่บริเวณนั้น  ไฟจะไม่ลุกหรือแม้จุดไฟก็ไม่ติดไปตลอดกัปด้วย

       

วัฏฏกะปริตร มีอานุภาพป้องกันไฟและภยันตราย

แต่ครั้งโบราณ นิยมการสวด วัฏฏกะปริตร หรือคาถาหัวใจนกคุ่ม เป็นเครื่องป้องกันที่สำคัญยิ่งอย่างหนึ่งที่ยึดถือกันมาและกล่าวกันว่ามีผู้เห็นผลมามาก

สำหรับคาถา หัวใจนกคุ่ม หรือ หัวใจนกคุ้ม นั้น เป็นคาถาที่มีมาแต่โบราณ  ใช้ภาวนากันความร้อนและไฟไหม้  เวลาเกิดไฟไหม้ให้ภาวนาคาถาแล้วใช้ผ้าหรือมือโบกไป ไฟก็จะดับ คาถามีเนื้อความว่า  

สุ  โป  กัญ  จะ  

บางตำราจะว่าคาถา หัวใจน้ำ คือ  อะ  ปา  นุ  ติ ก่อนนำหน้า  จึงรวมเนื้อความเป็นว่า  

อะ  ปา  นุ  ติ   สุ  โป  กัญ   

 

 

 

 

 

 

 

เว็บไซต์ทรูปลูกปัญญาดอทคอมเป็นเพียงผู้ให้บริการพื้นที่เผยแพร่ความรู้เพื่อประโยชน์ของสังคม ข้อความและรูปภาพที่ปรากฏในบทความเป็นการเผยแพร่โดยผู้ใช้งาน หากพบเห็นข้อความและรูปภาพที่ไม่เหมาะสมหรือละเมิดลิขสิทธิ์ กรุณาแจ้งผู้ดูแลระบบเพื่อดำเนินการต่อไป
Tags
  • Posted By
  • มหัทธโน
  • 4 Followers
  • Follow